Alle inzendingen over dulden

Het lange wachten tot ze komt, het durven en het dulden; de droom, de daad, het onvervulde. Wie weet wat liefde is: het doorgaan zonder antwoord, het vuur dat gloeit ook na het blussen, het strelen en het kussen, het zomaar bij elkander zijn. Wie weet wat liefde is?…

Heb jij dat ook als zestig plus Je jongeheer die geeft niet thuis Je stopt hem weer in je wapenhuis En denkt: een andere keer maar dus Maar strijdbaar als je altijd bent Koop je wat pillen op de hoek Erg duur, maar als een echte vent Duld je geen oorlog in je broek En neemt cialis of een blauwe De vitale opa van weleer, Gaat plots…

Geen enkele hartstocht verzwakt uw ogen affectie gefluister streling: de pluim wild dansende haren dulden gelijk Alexander de Grote god der overwinning gij zijt mijn lofzang uw sprong onderwerpt versperring wijkt eeuwig overbruggend stomende passie mijn zadel uw huid buig en kniel voor uw voeten waar roem terugvoert naar uw geboortemoeder…

Barre verlatenheid Duldde ik eeuwen reeds, In gelatenheid Trots en uitgebrand. Wolken sneeuwen steeds, Zwaar en eindeloos; Wit en eindeloos Ligt het poolland rond.…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

Te dulden heb ik dezer dagen méér dan ik moet. De lente komt ook zonder mijn gewroet, de boom zal kortelings weer vruchten dragen. Ik maak mijn leven niet, de plannen zijn maar papier. Het water welt dichtbij en ver van hier, het wil de bitterheid opnieuw verbannen.…

Maar niet voor lang want we dulden geen dood dwars op de paden loodrecht op ons doel. Hoe bescheiden ook iedere vooruitgang moet doorgang vinden een ingang bereiken. De zaag cirkelt slopend verpulvert de jaarringen tot voer voor natuurpaden die wij vrij wandelen.…

Je ogen dulden mijn blik, ik schuif me blind in jou. Samen helen we de wond die de tijd telkens splijt. Als een spons zuig ik je op en jij knijpt me weer uit. Als slakken slinkt ons slijm in de hitte van zomerse schijn. Er blijft ons niets meer over dan ons volkomen leeg te drinken.…

ik zag zijn gezicht voelde en wist deze man heeft te lang in de hemel gewoond op de troon zonder kritiek met een air als god genas hij geestelijk ziek zijn stem droeg woorden die van samen niets hoorden duldde geen weerspraak in hun onfeilbaar geluid zelfs het volume doceerde de rust van het weten alleen ik ben deskundig en maak…

Misschien, indien, als, mogelijk, allemaal onzekerheid, onrust, vechten en dulden, nog niet toe aan overgave, nog niet, wanneer wel?…

Gehavend moet je het bestaan maar dulden en al wat je in het zweet werkend bereikt zullen anderen gretig voor je vergulden, beamend hoezeer je hun leven verrijkt.…

Het wilen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!" De wereld woedt voort. Draaikolken van het heden haasten zich naar de toekomst. Nieuwe tijd? Ander leven? God ziet dit lankmoedig aan.…

Ze straalt doorheen de wolken van 't zomerland dat grijs is van verveling; de heling van zoveel ongeziene wonden gebeurt in stilte en in dulden; de schulden van alle mensen zijn zo groot dat Hij, de Ene, niets kon sparen al heeft ook iemand ooit gepleit voor Sodoma en Gommora ...…

De sterke voet der wet, plantte de voet daar net, waar de man een foute aanraking dulden kan. Hij sliep op de straat, was beschonken en wel, de sterke voet der wet, plantte die voet dan echt, in het kruis van de man.…

Konden wij maar wat beter onze kalmte bewaren en dulden wat we toch niet kunnen veranderen. Geel daalt de zon door prachtige wolken omgeven. Vrede groeit in kleine stapjes, helemaal niet gehaast, maar zoals alle leven vertrouwvol reikend naar een nieuwe dag, een nieuwe morgen. Geborgen.…

zou worden want jij maakte jaren geleden een vlieger voor mij toen we nog jong waren helaas bleef hij aan de schoorsteen hangen en nou vraag ik eigenlijk waarom welkom in mijn huis ontvangen gewoon eigen volk gezellig eten een glaasje wijn achteraf heel veel venijn dat heb ik achter me gelaten weet je ik heb medelijden met je maar ik duld…

Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, spruit op een lichte morgen, als een vlam van 't heet verlangen dat hem gans vervulde, een bloem van heimwee uit zijn dorre stam.…

Vergeef me mijn jaloezie, vergeef me mijn ongeduld, vergeef me dat ik geen mensen aan mijn sponde duld.…

Twee of drie uur zou de eb ons hier nog dulden. Dan niet meer. Genoeg om te onthouden dat wij het onbetwiste midden waren van de ruimte, die wij opgelucht en nietsontziend bevisten. ----------------------------------- Uit: 'Bewoond als ik ben', 1981.…

vaak gezien aan hun gezichten, hun eis een grote meid te zijn niet tomeloos te komen zeuren om aandacht .....Ontplof maar, je bent sterk .....het woedende bewijs .....van ons gelijk niet te hoeven zorgen voor mij, ze hadden recht op hun eigen leven dus deed ik onoverwinnelijk mijn mond open, krachtig voor mezelf en iedereen Ik duld…

Voor Ans Doodgaan is de kunst om levende beelden met evenveel gelatenheid te dulden als toen zij nog hun rol in ‘t leven speelden, ons soms verveelden, en nochtans vervulden.…

verlangen is dromen, trachten, wachten en dulden, is uitstel en dageraad, lente en belofte; verlangen is niet dwingen, niet bevelen, niet eisen maar als de omgeploegde aarde uitzien naar de vruchtbaarheid.…

maken, zodat ik ze van alles kan verwijten leven met ouders die niets te verwijten is vind ik het ergste wat me kan overkomen, want hoe moet ik anders mezelf schoonpraten hoe moet ik mijn falen en fouten wegpraten als ik volwassen ben de beste oplossing is gewoon geen contact meer ze moeten niet in mijn buurt komen want terechtwijzingen duld…

En Jonathan duldde het dubbel leed. Hij dacht zijn vader hard en David wreed, en kampte om ’t arm geluk van dood te zijn. Bij ’t rijzen van de grijze schemervloed gruwt David van de lauwe smaak van bloed, en staart vol afschuw naar de rode wijn.…

- maar zwijgend dulden tot volgroeide pijn zal kroon van doornen, kroon van glorie zijn.…

Wat voeren wij beloofd samen uit met vlijt maken wij werkelijk van de komende tijd dulden we met ons empathische hart en ziel nu vrij zijn ons na 5 mei meer en meer beviel.…

wij hebben hun dood al geroken in het heimelijk spoken met geld en rommelen met macht zij duldden geen tegenspraak als echte despoten gewoon doen wat er gezegd wordt want anders vergaat het je slecht kun je carrière contract en promotie naar de hoofdrol zeker voorlopig vergeten zonder mij ben je niks ik heb het allemaal voor…

Ik ben een Zeeuw, standvastig, goed en rond, Eendrachtig, nuchter, uit de klei geschapen, Een vreemde hand? Dan trek ik vlug mijn wapen, Ik sta met beide benen op de grond. Het laatste nieuws heeft mij dus zeer verdroten; Op één deel ben ik tòch tekortgeschoten.…

Met jachtige blik als gevolg van ongeremde lust Trek ik mijn hevig geteisterde bebloede lid terug Met gescheurde nagels aan verminkte klauwen Trek ik kwijlend jouw vlees krijsend ruw uiteen Lust naar onschuld is onstuitbaar nimmer gestild Mijn drang om te doden ingevreten en gewild Moordend en onderwerpend jagend profileer ik mij Duld geen…

Giftige dampen begeleidden het samen smelten Het kwaad aangezet door passie was in wording Dan duldde het moeras het embryo niet langer Stuwde het omhoog en braakte het op de oever En slijmerig begon jij aan jouw dodelijk bestaan Fluisterend met liefdevolle woorden penetrerend Dwangmatig ongeremd razend verspreid je gif Wetend dat verlustiging…