Alle inzendingen over eeuwige velden

juist het gevoel geeft van eeuwigheid Rustig en kalm zijn de beekjes die vol zitten met wijsheid en weetjes Tot slot om het schilderij af te maken geef ik de maan en de sterren de taak om over de nacht te waken.…

Laat mij maar struinen door de velden en dwalen door het dichte bos. Waar tere anemonen stralen, wit als sterren op het mos. De beek die in zijn bedding klatert laaft me als ik dorstig ben. Voert me mee naar vreemde plekken die ik alleen uit verhalen ken.…

stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer zit ‘n eendenma zwanger te broeden op haar kroost dat in d’r verenbed ligt Als ik door de rijpe velden…

Op de velden van vergetelheid is geen goed of fout is geen licht of donker Op de velden van vergetelheid waait geen wind en valt geen regen Op de velden van vergetelheid zijn er geen herinneringen zijn er geen dromen Op de velden van vergetelheid ben alleen ik een schim van wat er ooit is geweest Op de velden van vergetelheid heb…

In dit open veld, tussen knollen en kraaien heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker voorgoed verlaten, zijn geheugen is niet al te best, niet alles is blijven hangen door al het negatieve, dat hij uit de stad heeft meegenomen, dat niet dromen nooit meer kunnen voelen, het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen ontkleedt…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

Dit is een leeg veld het vraagt om gevuld te worden het corrigeert me als ik een woord verkeerd heb gespeld daar was voorheen de meester of juffrouw voor maar die zijn er nu samen vandoor.…

Er steeg een vreemde passagier aan boord van vlucht MH -17 zonder ticket en niet ingecheckt door niemand gezien of gehoord maar vermomd als de dood had hij zijn eigen plaats voorzien afspraak in de Okraïnese velden zou hij de moordende raket melden de slag was catastrofaal alle inzittenden vonden de dood zijn spel werd sluw gespeeld een…

wind woelt door het gras een zeis die lucht snijdt door hardgroen tapijt breed omgeslagen op zware klei nat en breed een hark met wilde steel beweegt naar de vesting van de dijk doof in rust voor de halmenkust waar bovenaan hekken als verwaaide stutten staan een wijde rok die traag schokt om het lijf ruw als een windvlaag in het veld…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

En dan door die paleizen van kleuren wijd en zijd rustig 't gebaar zien rijzen der zwijgende eeuwigheid.…

In gouden gewaden ga jij als het wuiven van korenaren over de velden van mijn minzucht naar die zee van eeuwige luwte. Het zwarte haar in dikke vlechten dansend op een schouderblad dirigeer jij mijn ritmiek, metronoom van mijn verlangen.…

De zorgvuldigheid ligt in de met zorg vervulde eeuwigheid waarin de onrust tot rust de zorg berusting zal worden in het waardevolle even dat het leven vertegenwoordigt in de aanwezigheid van de naaste die het begrip heeft, dat nodig is om het leven te vervolmaken zo huldig met de bloemen des velds neurie de hemelliederen die door hun…

Daar waar de bloesem eeuwig lijkt te bloeien, tussen de velden echoot de wind; voorbije klanken, ritselend gras, het enthousiasme van een kind. Waar de mensen elkaar goedemorgen groeten en kennen bij naam. Alles blijft zoals het was, de tijd lijkt stil te staan.…

De zorgvuldigheid ligt in de met zorgvervulde eeuwigheid waarin de onrust tot rust de zorg berusting zal worden in het waardevolle even, dat het leven vertegenwoordigt in de aanwezigheid van je naaste, die het begrip heeft, dat nodig is om het leven te voltooien zo huldig je met de bloemen van het veld zing de liederen van de hemel,…

beste bodem te vinden als je matras kuilen graaft om je te laten voelen dat hij niet het eeuwige leven heeft…

'Hand van God' Als Caravaggio, onbe- heersbaar, wild tegelijk groots ontsnappend aan gestrek- te benen met noppen bereid te attaqueren Maradona op het veld Caravaggio daarente- gen voor eeuwig op het doek op de proppen kwamen zij; één met bal, andere kwast Argentijnse en I- taliaanse kunstenaars grootheden tot in lengte van jaren…

In mijn eidetische droom bezocht ik mijn gestorven kroegvrienden die hemelden op de eeuwige drankvelden Hemel zonder drank betreden ze niet Uit de wolken regent het jenever en uit de bergen stromen jenever rivieren alcohol nevels hangen boven de velden Een echt walhalla voor zatterikken Mijn oude vrienden herkennen me niet ze zingen het…

aan mijn droom met eeuwige trouw als vaste norm…

Oorverdovend is de stilte Oogverblindend ’t smetloos wit Eeuwig groen de verre bossen Stralend blauw de hemelkoepel En mijn hart is vol verlangen Naar de tijd dat ik zwierf daar Over dat uitgebreide ruime veld Daar zwierend over bevroren water Van sloten, vaarten en het meer Genietend van de rust en vrijheid Van zuivere lucht en helder…

Het is onrustig in de hemel Rita loopt 'als een olifant door de porseleinkast' Ze zoekt haar mannen, haar eerste, haar tweede Zelfs God kijkt er van op 'nog nooit zo'n levendige dode gezien' Haar mannen springen op omhelzen hun diva Rita Reys Haar hemels-jazz-trio is geboren!…

Het moest 'het einde' betekenen hij keek er niet naar uit maar ging er wel op in Wim Brands zoende de nacht en de nacht vergreep zich aan hem want niet de mens zelf maar de dood moordt!…

Na 't zuur zal ik ontvangen Van God de Heer, het zoet; Daarnaar zo doet verlangen Mijn vorstelijk gemoed, 't Welk is, dat ik mag sterven Met ere in het veld, Een eeuwig rijk verwerven, Als een getrouwe held.…

Het stuk leven waaraan wij hechten speelt onbewust pianoduetten verbazingwekkend kort en krachtig versnelde het voorjaar levens terug zag ik de bloeiende akkers aan mijn omgeving, visioenen belichten gevoelig eeuwig leven beter, feller de ligging van dorpjes, echte herinneringen komen vaak terug ..al was het in lang vergeten velden van…

Kinderen tot in eeuwigheid.…

het licht elkaars zoete adem deed ons meezweven deze eeuwigheid proef ik nog als ik mijn ogen sluit…

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en die zal er eeuwig blijven.…

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

Hopend op dat eeuwige moment.…