Alle inzendingen over eksters

De wind voert hier de boventoon dit jaar En onbestemde vogels kwinkeleren ’n Trimmer, honduitlaters hier en daar En soms wat ouders met een kinderschaar Die in dit weidse landschap figureren Twee eksters gaan een grasveld confisqueren De mannelijke helft van een jong paar Ligt met beleid zijn liefje in te smeren Vlakbij zie ik een ouder stel…

De honden blaffen, hun klachten zeilen krachteloos over de vaart, eksters en kraaien bekrassen hun karige avondmaal, ook deze dag zal kantelen weet ik terwijl geruisloos dronkenschap de droeve huizen binnensluipt.…

Weer spinnen Nornen winter in de lucht En duiken eksters steil een curve omlaag De weg in waar zij vallen uit hun vlucht. Zeg, ongenode gast, leen mij je oor: vanuit het water en de woestenij bereiden vogeltroepen trektocht voor, vliegen met van dood geladen spoor en vallen samen op een einderlijn Wat wil jij, Dood?…

van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord zebrapad ekster…

klokken luiden de avond in een ekster tettert een lied schemerschimmige klanken cirkelen als een notenslinger bereiken de leeglopende straten een enkeling doolt daar verlaten net als ik… in diepe gedachten leid ik mezelf naar het plein ik wil mijmeren bij de lichtbron gewoon wat zitten peinzen op de koele steencirkel rond de fonkelfontein…

gedreven door het water schrijf ik een herinnering voor een kind, voor later zodat het dan kan lezen dat de aarde zoveel liefde in zich wil dragen wanneer het leven stokt er even geen antwoord is op tal van vragen ik verhaal het weidse landschap waar de koe haar kalf beschermt hoe eksters er grasdansen in een grote vriendenkring wachtend…

Ze bereiden zich voor op wat komen gaat, de eksters de kraaien de mussen, de gaaien, ze knappen hun toekomstige woning op. Alsof ze bij de bouwmarkt zijn langs geweest, voor het raam is het een groot feest van vogels die aan het bouwen slaan.…

Een ekster plundert nesten, onverdroten, terwijl een gaai pikt in vergane noten.…

Een vlieg in mijn gezicht blaast, haren opwaaien, eksters uit bomen, zwarte kraaien. Ik koud tot binnen in mijzelf ben, het ademen mij moeite kost, maar dat ik ademen moet. Dat jij er bent, zegt dat je me nodig hebt, wat ik betwijfel. Ik soms een lied hoor. Dat me meeneemt, meevoert. Breekt. In stukken.…

twee eksters verborgen in het lover kijken me schuin en sinister aan zo van " jij hier zomaar te zitten en er moet nog zoveel worden gedaan" Verrekt toch die kleptomane vogels hebben dit keer het gelijk aan hun kant dus zet ik mij weer in beweging en kuier door slijk en door zand.…

De ekster flapt en klapt het vogelnieuws uit de Grundig radio, dit alles in het pluimig kapsalon ‘Bij Schwartkopf’ in Tremelo.…

Normen en Waarden beklimmen de molshopen in het weidegebied houden zich met moeite staande vallen voor Pampus schuilen in ’t riet langs de uiterwaarden zien kraaien niet noch eksters en Vlaamse gaaien die integriteit belagen driftig pikkend angst verspreiden onrust zaaien Hoofd-Norm probeert een toespraak te houden vanaf een mestvaalt zet…

Of voor het water dat als zweet uitbreekt op de rand van hondsdagen en zijn er wel woorden voor verveling en de vos die dan zijn adem jaagt, op jacht naar eksters, zwarte duivels weg uit het kartonnen wit van de strakke wegen.…

Een enkel insect snerpte, een ekster kleurde blauw en zwart de resterende ruimte. De wereld kromp in, het landschap verschrompelde, een druppel regenstof, een watermolecule, deed land en mozaïek haastig vervagen.…

(het verdere leven van de ekster "Japie.")…

Waar reeën en egels en nog ringslangen wonen bij het pad vele eksters leven, eekhoorntjes in de herfst nootjes rapen. Dan lig ik te dagdromen over tijd ooit in Leeuwarden stad, geheel slapeloos zonder slapen lig ik dan tevreden te gapen.…

Eksters leidt hij langs ’t nikkel in de kassa, de plukkers drenkt hij in de boomgaard. Romp zonder armen, mokkend crucifix; een zwam, onwelriekend aan de muur van stallen. Aluminium dagen, ijzeren jaren kloppend op de snelweg voedt zijn boodschap. Benzinepomp, vijfde evangelieschrijver!…

waar ik zo van houd het Park heeft buiten mij nog geen bezoekers ik hoor mijn voetstappen op de bevroren grond een zonnestraal strijkt tussen de gebouwen tot hij blijft rusten op mijn kleine zwarte hond een merel scharrelt zoekend in de struiken en van een tak bekijkt een kauw dit tafereel de stenen burgemeester strekt zijn arm uit een ekster…

Het herfstbos vastgelegd in RGB gaat digitaal met mij mee, alleen de ekster blijft zwartwit en ook de inktzwam wil niet kleuren.…

Ik ben ziek en daardoor heb ik zeeën tijd om ook nog mezen, kauwen, eksters, merels, hordes spreeuwen en tortelduiven te aanschouwen. Ziektetijd is toeval, mijn baas noemt het uitval, hoe dan ook griepaanval, (dedjú,) tis wel net carnaval.…

Een ekster op een hek van hout herinnert aan een wintertafereel van Monet.…

De dichter is de ekster op de galg die schettert om hun kromming. De andere treurt dat er mens is. Het zou alsnog kunnen, schildert het landschap, het dansen, de myrte. De bedding kreunt van geile bevaarbaarheid in de verte.…

Die ekster?…

Ze zijn niet alleen en worden vergezeld door onder meer ekster en meeuw die nabije omgeving met al haar verandering en veranderlijkheid ook willen aanschouwen Zo zie je maar weer dat ik me blijf verwonderen om de natuur en wereld om me heen.…

kraai een onverbeterlijke dief kaapt, als hij de kans krijgt, alles voor ieders neus weg kauw, ook wel ka ingetogen, schrikachtig maar wel lief met dat grijze dotje op z'n kop is het oogappeltje van roek zit immer op de hoogste tak kijkt minzaam neer op het wereldgebeuren en houdt zich een beetje afzijdig, is eigenlijk jaloers op ekster…

geen nest oude kraaien met schrale pluimen, klaar om te gaan vier pas ontloken kuikens merels of lijsters, ik weet het niet uit mijn haag gesnoeid onder het bedisselen van banden met de buren en schoon weer spelen met mijn machtige prachtige snoeischaar het treft me diep mijn tien maand oude dochter schiet me door het hart de eksters…

Nachtrust voorbij, eksters en meeuwen verlaten en brengen vliegtijden door in een opklarende hemel zowaar een tussenlanding maken op een bladloze tak om de omliggende wereld te verkennen of lopen voorzichtig en vrijmoedig over de straat.…

hof en maakte het daar grof geen bloempje liet het staan elk plantje moest er aan toen greep ik mijn geweer en schoot 't konijntje neer 'k zag eenden in de lucht die merkten in hun vlucht dat ik een zwembad had ze doken in het bad ze maakten het zo smerig daarvan ben ik afkerig met één schot vol lood schoot ik de eenden dood een ekster…

Maar moedereend met vier kleintjes kwamen er op af, dan komen ook de vogels, eksters en kraaien, oh wat een straf! Ik dacht nog eventjes: die wil een korstje brood meepikken, wat TOEN gebeurde liet me danig schrikken. Hij die ^*#<^ kraai, die losgeslagen nare gek, nam zo'n klein wollig eendje in zijn smerige bek.…

De ekster, op een top verheven, Waar de haag naar boven schiet, Laat zijn schalkse blikken zweven, Of zij hem een schuilplaats biedt, Om zijn vesting in te bouwen Met een kleine, open mond, Waar hij ver in 't rond kan schouwen, Of me' een aanval onderstond; Straks vlecht hij een dak van doren, voor zijn jeugdig broed beducht, Dat geen havik…