Alle inzendingen over ellendig

Een vette duif, klaar om te stoven’ Voordat de havik in actie kwam Gebaarde de duif: ‘Stop’ Geen gezeur of gezwam Anders vlieg ik zo weer op In mijn snavel heb ik een maretak Wees gerust; ik zet je geen hak Laten we samen praten Hoe we dit pad kunnen verlaten Van dood, verderf en ellende Al millennia lang is het één grote bende Laten…

'k Wil liefde met de zielegoedheid helpen, 'k Wil smerten troosten, elke ellende stelpen... o Meester, leer mij trouw uw wondren klank, Gevoel, leert hij; gevoelen leert gezang. Ginds waait de wufte wind door wilgenbomen, Hoe zalig in hun schaduw diep te dromen!…

Men kan niet de ellende van 't leven vergeten Zonder lied en geld in armoe, zo lang, Dan wordt een dichter voor beedlaar versleten, Niet alleen in Han Kou, ook in Lo Yang. En dat terwijl hij het lied heeft gemaakt Dat ieder, van keizer tot koelie, kent.…

Voorbijgaan zie ik haar Een droom die wordt waar Ze is mooi en kortgerokt En ik voel voor haar lust In m’n gedachte heb ik haar Al duizend maal gekust Dan komt er het duister De kaars gaat weer aan Een ster zie ik dansen Daar dichtbij de maan Dan wandel ik terug op weg naar m’n huis zet een bak koffie en kijk naar de buis Veel ellende…

Elke seconde betekent weelde rijkdom ook dik vet verbintenis Wereld met ellende ook briljanten nep, nope betekenis. Ellenlang saai uur gereduceerd tot té weinig tijd voor - ons - Tastend ruiken, genot ook totaal vertedering, heilig wel dons.…

Wat drijft u om deze armzalige miserabele ellendige nietsnut van een kok met zijn cocinafobie en minderwaardigheidscomplex ten tonele te voeren?…

Vijandschap, aan alle zijden, woedt om uwe ellendigheid: heeft u ooit, in vroeger' tijden, vrede en vriendschap één ontzeid? Edel volk, wanneer gij wachttet, langs de weg, en schaduw smeet op die, moegegaan, versmachtte 't zonnevier, was 't iemand leed? Iemand leed!…

Uit de diepte der ellende Mijn gebed ik tot u zende: Draag doch zorge voor mijn ende.…

Sinds ik mij zo onverwacht in een taxi had gestort dat ik in de nacht een gat naliet dat steeds groter wordt, sinds mijn zacht betraande schat, droogte blozend van ellende staan bleef, zo bleef stilstaan dat keisteen ketste in haar lenden, ben ik te dicht en droog van vel om uit te zweten in gebeden, kreukels knijpend evenwel, en 'vrede…

andere misdadigers hun targets halen, de oligarchie versterken en marges vergroten: wapenwedlopen zijn winstgevender dan vredeswensen, koloniën krijg je niet cadeau en niets, maar dan ook niets leidt de aandacht van het in flexibele wurgcontracten gevangen precariaat meer af dan een zelfgecreëerde toestroom van arme stakkers op de vlucht voor oorlog en ellende…

De harp van mijn stam heeft de wissling gekend van gejuich en geklag, van verheffing en lijden, van bevrijding en lange — verdorrende ellend. --------------------------------------------------------------- Zoete boorden des Amstels! gij deed ze herleven.…

Je kan dat kind uit de ellende halen maar die gedachtes worden daardoor niet gedoofd. Het is op gegroeid in armoede en oorlog. Haal het kind naar Nederland maar in zijn hoofd dwalen die beelden nog. Laat het kind lachen en leven. Luister naar het verhaal van het kind naar wat voor vreselijks het heeft moeten beleven.…

Hoor eens hier: Door mensen wordt zo veel geleden, Zoveel ellend, zoveel gemis, Dat - neem dit oordeel mij niet kwalijk! -- Die zorg voor dieren ziek'lijk is." Steun wordt gezocht en geld gezameld Voor 't liefdewerk van 't Rode Kruis. “Neen!…

De kinderen in de klas schreien daarom tranen van ellende. Want ze kunnen die verschrikkelijke kubus maar niet leggen! Kleurvlak bij kleurvlak. De vruchtbare jonge mensen verlangen in de zomer naar een lieve baby. De zielen zijn betovert door de doorschijnende kraaltjes van liefde.…

Dan voelden zij of de watren zich sloten boven hun moegetobde hoofd dat zonk, en zij zwolgen de zekerheid der grote duistre ellende in een bittre dronk. Nu staan zij, in 't blijeinde van de zege als schuwe dieren na een lange jacht, hun mond die lijdend zoveel leed verzwegen verraadt het nu hij lijdend lacht.…

Want elke dag is tegenwoordig koud en donker, oorlog is de dagelijkse portie nieuwe kost, ik wordt een beetje hopeloos van wereldse ellende.”…

Mijn onsterflijke engel ..jouw zware taak, de ellendige vele engelenlasten.. laat die maar vallen ..als jij mij even tegenkomt, weer bij mij bent.. Mijn engel, mijn hemels lichte eeuwige vriend..en als de sterren weggaan dan weet ik wat je voelt voor mij en dat je mij opnieuw vindt..…

Gehoord, vergeet ik 't reeds, maar nimmer gaat verloren, Waarmee 'k de ellendigheid der eigen ziele schond. En nooit ontsnapt mijn mond de bitterheid van 't leven: Heel de aarde tot bezit en nergens heul en rust. Doch weegt het leed tè zwaar, dan glimlach ik maar even, En hun nieuwsgierigheid is weer in slaap gesust.…

Bah wat een ellende. Maar goed een feestmutsje had ik weer op als ik de stoel mocht verlaten. Dan voelde ik mij een blij lentelammetje. Huppelend ging ik de tandartstrap af. En zocht de madeliefjes op. En Moeder Maria troostte mij. Veel tandartsen gaven een cadeautje. Een transparante kindertandenbortel. Rozenzoet en hagelwit.…

nee, ook zonder mijn medeleven of bezorgdheid zullen de kranten gevuld worden dag na dag, eeuw na eeuw met in feite dezelfde ellende en oorlogen this is the end my friend, my beautiful friend.…

zwijg, en voer geen dwaze krijg met de onnaspeurbre Macht, die kruis bedeelt naar kracht, die kommer en ellend' uit hoge ontferming zendt, opdat de kroes der smart tot loutring strekk' van 't hart.…

Haar treden kleven aan de ellenden: ‘t Gebrek houdt aan haar voeten vast: En van haar pad terug te wenden, Is naar d'ongrijpbre wind getast. Hoor, hoor mij, kinders! Mijd haar wegen! Haar woning zij u dood en hel! Wat wierp gij goed en Oudrenzegen In altijd grondeloze wel? Wat zou ge zelf uw eer verwoesten?…

zwijg, En voer geen dwaze krijg* Met de onnaspeurbre Macht, Die kruis bedeelt naar kracht, Die kommer en ellend' Uit hoge ontferming zendt, Opdat de kroes der smart Tot loutring strekk' van 't hart.…

hongersnood sneed door de ingewanden - Hun dode vlees en beenderen kregen geen graf; Mageren verslonden de mageren, Zelfs honden vielen hun meesters aan, behalve één: Hij bleef trouw aan 't dode lichaam, en joeg De beesten en uitgehongerde mannen weg, Tot uitputting hen bedwong of ze dood Neervielen; Zelf zocht hij geen voedsel, Maar na een ellendig…

Hoeveel makkers liggen machtloos ter aarde Wier ellende niets meer dan sterven hoopt, Onder 't bonkend kanon of onder paarden Razend vluchtend worden zij neergetrapt, gesloopt.…

Verhoor my Heer' tot deser stondt, End' wil dy mijnr' ellend' ontfermen Du sy mijn hulp, wil my beschermen. 12. Du hebst ghewendt mijn rouw' end' leedt In vrolijckheyt, end' my vercleet In stede van een sack met vreugt. 13. Op dat mijn tonge seer verheugt Niet swyghe, maer dijn loff verconde.…

Voorkom toch de ellende Die mij wanhoop voorspiegelt En de natuur geweld aandoet. Vervloek en veracht het geld Waar menigeen om hokt Bij een die hem met chagrijn Het leven onmogelijk maakt. Laat, lief, je liefde blijken, Zoals mijn geest (vol hoop) Nu nog alleen voorspelt.…