34263 resultaten.
Emotie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 193 Een verdwaalde traan
Laat het maar gaan
Je had hem verstopt
Naar binnen gepropt
Dicht geknepen in je keel
Maar dan wordt de emotie te veel
En spat het uiteen
De traan die zo verdween.…
Emotie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 179 het even niet gaat
Een klein stukje van je zwakte toont
Kijk dan naar iemand die naast je staat
En op een speciaal plekje in jou woont
Huil dan even lekker uit
Totdat er geen tranen meer zijn
Maak dan geen geluid
En vergeet dan even alle pijn
Het was niet de moed dat ontbrak
Maar je verlegt je grens
Want huilen is niet zwak
Maar de emotie…
Emotie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 283 het even niet gaat
Een klein stukje van je zwakte toont
Kijk dan naar iemand die naast je staat
En op een speciaal plekje in jou woont
Huil dan even lekker uit
Totdat er geen tranen meer zijn
Maak dan geen geluid
En vergeet dan even alle pijn
Het was niet de moed dat ontbrak
Maar je verlegt je grens
Want huilen is niet zwak
Maar de emotie…
Emotie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 149 Wanneer liefde in haat overgaat,
voert liefde nog steeds de boventoon,
immers: wordt haat gevoed,
door de wortels van liefde.
Echter: als liefde en haat, overgaan
in desinteresse, kun je stellen dat:
je het met beiden wel hebt gehad!…
emotie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 het is waar kippenvel langs
benen gaat
tot in haren laat ontwaren
dat emotie levend is
zelfs al mis je meer dan tastbaar
voelen, zoals een hand langs je gelaat
of strelend zachte armen
in een warm gebaar
het is het ooghoekmoment
de tonen van een melodie, de
lach van pasgeborenen
een leven, dat herinnerd wordt
door hart en hoofd…
emotie ?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 209 Toen ik je net leerde kennen
Ging ik met gedachtes rennen
Toen we beiden 22 waren
speelde ik met je haren
en jij met de mijne
precies dat fijne
Ik mis je nog elke dag
hoe vaak ik dat ook zeggen mag…
Een traan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 293 Hoe simpel is emotie
in tranen te "vangen"
door een simpel verhaal
of domweg verlangen?
Er liep een traan
door tot in mijn nek,
misschien verklaar je me
nu voor gek,
maar ik schaam me niet!…
Biggels
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 66 lach van uithuilen
Depressie op het gezicht
Dikke lip en een brok
Kam glijdt door haren
Stille gedachtes ongedeeld
Ontkent het onvergetelijke
Als in een droom
Van verdrongen werkelijkheid
Open armen ontvangen
Stilzwijgend het verdriet
Want ze omarmen
Tegelijk hun verlies
Tijd het verleden
Niets komt terug
Zoals het was
In ander leven…
de vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 375 in de bloei van je leven maak je
jezelf tegen beter weten in wijs
dat het altijd zo zal zijn...
maar helaas wanneer de bloemblaadjes
gaan verwelken en neer zullen
dalen op de koude grond
weet je het maar al te goed:
de vergankelijkheid zit je
'je korte leven lang'
op de hielen…
Bezinning
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 Nu begint weer het droevig beminnen
van alle vergankelijkheid; er is geen
ander bestaan dan dat sterft en weer leeft.
Zingen we tegen beter- weten in of
is dat ook bedrog en schijnbeweging?
Graag wil ik iedereen met gezang begroeten
omdat het leven nu eenmaal is zoals
het is: licht en schaduw, vergankelijkheid
maar ook mysterie.…
Vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 689 Op sommige momenten
In mijn leven
Voel ik mij een pluisje
Een stukje paardebloem
Varend in hogere stromen
Hulpeloos hangend in de wind
Niet meer dan een seconde
Een tel, heel even
Voel ik het geluk
Dat ik ooit had als kind
Het is niet aan te geven
Dit bijzondere gevoel
Het komt ook nooit gepland
Altijd maar heel even
Onverwacht, gewoon…
Vergankelijkheid
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 914 Als de schoonheid van een witte lelie
bloeiend in haar pracht en praal
Zacht verspreidend een aangename geur
is zij de schoonste van allemaal
Maar als haar schoonheid begint te tanen
zij langzaamaan verdort
Is zij niet meer
de schoonste van haar soort
Zo is het ook met ons leven
het gaat zo snel aan ons voorbij
We hebben tijd gekregen…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
de vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 542 het verval ten voeten uit
als bij de oude romeinen
de opkomst, bloei en teloorgang
zo kwamen, zagen en gingen
ook de Spanjaards
zij lieten een afdruk na in de tijd
het lief, doch vooral leed
uit overlevering waarbij lijfsbehoud
en hongerklap
schering en inslag waren
een stukje historie in de volharding
van een gemeenschap
zomaar ergens…
vergankelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 532 de bode schreef vooringenomen in
de bede kerkte ons huwelijk
de aubade schrok van onze leeftijd
onwijs oud geworden
en daarna dood,
gewoon, uit elkaar gevallen…
vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.732 schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
Vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.017 De roos is uitgebloeid
En haar geur verloren
Flonkerend rood nu bruin
Verradend haar eerzame leeftijd
Een tijdsmoment in kleur
Toont ons schoonheid van weleer
En weerspiegelt het onherroepelijke…
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.688 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…
Vergankelijkheid
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 794 Een ongebreideld verlangen
naar dat wat komen gaat
niet stilstaand bij het hier en nu
ga ik fantaseren over de werkelijkheid
en realiseren dat het een droom behelst
die in ons allen vergaat
ons verenigt en pas de aarde verlaat
vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…
vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 831 vandaag verliest
het kind in mij
vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop
die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen
alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft
wat dan het leven…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 332 ik heb dit jaar van
het versgemaaide gras
de geur nog maar
één keer opgesnoven
zeker,
de zon heeft het groen
wel degelijk verwend
en spattend nat
heb ik ook wel herkend
toen regenbuien
zonnestralen
van licht en warmte
wilden beroven
*
thans kleurt de hemel
anders blauw
en sloten lijken geulen
zelfs de wilg weigert zijn…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 389 Het is in de grond, het raakt er
het wortelt er aan de beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 zelden breekt sereniteit
pas als eeuwigheid
weer lange vingers krijgt
wordt onrust geboren
geen inbreuk
op de tijd
het aardse is begrensd
door haar vergankelijkheid
pijlsnel kiest een ziel
zijn mogelijkheid
om in aards stof
vorm te nemen
een nieuwe mens
betreedt het heden
net nog zonder verleden
nu al potentiële werkelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 [Haiku]
Langzaam verbloeiend
zeven lelies in een vaas
geschikt voor de dood.…
Vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 285 de vergankelijkheid wordt duidelijk zichtbaar
nu het ineens slecht met je gaat, eis je
ondanks alles toch een glas cola
als een engel met vleugels lig je tussen
de kussens van het te grote ziekenhuisbed
blijkt jouw wil sterker dan je lijf
dat moe is, happend naar adem
heb je je over te geven aan wat komen gaat
maar niet zonder slag of stoot…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 289 tussen wieg en graf
spelen dromen
in de golfslagen van dagen
vandaag in de nacht
heeft de hemel de aarde
tot stilte gemaand
de maankracht heeft haar gekust
in de helderheid van haar ziel
sterren braken los
glanszacht in serene stilheid
in de nerven van het nieuwe leven
waarin het verlangen zich schetst
uit de poriën van nieuwe fundamenten…
Vergankelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 231 ik proef vergankelijkheid
op zachte wangen
en lees verwarring
in jouw ogen
onbesproken
dit onderwerp
't zal toch niet vermeden zijn
stilletjes absorberen we het nieuws
ineens voel ik hoe
mijn stoel wankelt
niet dat er aan de poten
wordt gezaagd, of toch..
geduld
beoefenen is nu
de grootste uitdaging
de tijd tikt anders…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 De sporen die we trokken in het zand
Waren steevast voorbestemd om weg te spoelen
Op de vloedlijn staan weer jongelui te joelen
Ze claimen onze plek daar op het strand
Ons zandkasteel met zijn robuuste toren
werd weggeblazen door een drieste golf
Zoals het schaap wordt gegeten door de wolf
Geen mens leeft eeuwenlang, is uitverkoren
Burchten…