Alle inzendingen over erosie

weer heb ik geprobeerd mijn horizon te verticaliseren het is mij niet gelukt droeg stenen aan voor babel talen spraken vloeiend hun cement op weg naar het ultiem moment maar woorden braakten stilte uit wij raakten onze hoogte kwijt in een chaos die geen hemel kent erosie heeft de klus geklaard ambities kennen weer hun aardse plaats…

In de herhaling van klankloze dagen de woorden verwezen verweesd blijft slechts het haperen van de stem echo's van verwarring erosie van het zwijgen.…

ellebogen als verweerde krijtrotsen erosie van huid en psyche schilfers dwarrelend op de grond slagveld waar nagels constant pulken celdeling onverstoorbaar doorgaat op mismaakte knieën aangetaste enkels en steeds die nagels laten bloedsporen na op ellebogen verweerd als krijtrotsen mismaakt ik kijk ernaar en voel de plekken op mijn…

het onderschatte fenomeen wrok schiet lukraak zijn pijlen af raakt mijn hoofd het venijnige gif dringt door tot in de kleinste hersencellen doordrenkt de positieve impulsen verlamt goede bedoelingen sterkt kwade gedachten werpt begrip en invoelingsvermogen verre van mij de erosie van de toekomst start als de geblakerde resten van het gemankeerde…

de zee spoelt de oudste dromen door het onderwaterwoud zwart groeit door het grijze heen ongepolijste sporen van erosie en verval hoe zacht deze hemel van schelpenkleuren het licht beeft van verlangen in de blauwe koelte bloemen vogels en vroege dromen een milde voorjaarsregen vult de verweerde letters van jouw naam verre tonen…

Ademloze stilte in de schaduwzijde van haar overkoepelende kracht waarbij erosie de ruwste parels verzacht. In het donkere jou omhels ik de stilte in haar mooiste vormen. Zo roerloos, rimpelloos lijk je mij te spiegelen, terwijl de diepte van mijn Ziele-zijn verborgen ligt in de eeuwige beweeglijkheid van jouw bodem.…

breekijzers roesten herinneringen slapen in nachten zonder schaduw ooit scheen de zon langs de maan op de sterren blind voor de dag mensen krioelen op de bodem wroetend in de tijd, de wind blaast erosie verbeter de wereld en jaag op de dood voor een nieuw perspectief sporen horen hier niet vandaag is gegeven om het leven te…

Verboden te ploegen, een straf op erosie en ook op tektonische activiteit, opdat het landschap niet langer lijdt.…

de beek is wild we zijn van steen naar steen gesprongen hebben zo haar stroom bedwongen op een onbetreden pad ademloos en nat zien wij hoe kracht en tijd zich in de aarde vreten om gelijkheid aan het oppervlak te meten ook jouw basalt en mijn graniet komen die eeuwige erosie tegen maarin zachtheid kent gevoel veel andere…

landschap en jouw dromen en het landschap van jouw dromenland toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid machinerie van economische welvaart welzijn van natuur in het nauw gedreven verleden rekent af met onschuld allemaal betalen we de rekening zonder natuur is er nauwelijks welzijn de brug is wankel, door zijn elegantie alsof ratio aan erosie…

Verwittig het niet met hamerslag ontzie het ijzer van kleurloosheid ook al raken de strakke lijnen kwijt juist in corrosie blinkt jaar tot dag gesprongen gaten vallen -niet te lassen in `t zwakste deel van `t dekkende dak- dat zo moedig `t strijden moest ontbinden `t is in elke verbleekte split te vinden of onder verspaande lokken lak erosie…

schildert met doorzichtig Een dichter zet woorden die op zich niets betekenen aan elkaar tot een gebeuren Geschiedenis is een tempel onder het zand in de natuur is ook rul zand in een woestijn zonder water Wat blijft is de wind van uitgevlakte stemmen De restwaarde van dood zijn de schedels die knarsen onder het gewicht van erosie…

potentieel laten verdwijnen in een wisselende stroom het lijkt een droom om alles weer te weten tijd als factor te vergeten in steen vloeit de geschiedenis tot heden weer ineen magma is mijn hart zee en wind koelen hitte van mijn huid in vogels vinden zich m'n ogen het vruchtbaar land blijft kind we rijpen in gevoel ademen elkaars erosie…

De causses zijn hoog Haar erosie diep De rivier is daar vol en woest De keien hard De forellen in 't dartele water Ze blijven Ik kom en zal weer gaan Die beweging is echter zover uiteen In tijd Gemis van een stem Een heldere lach De wenkbrauwen gemaakt gefronst Het lukt je nauwelijks Het is een herinnering Nu ver weg Die afstand en…

Tuin bloemt in het hoofd, verlangen schiet uit moedergrond, vlinder streeft met gemak, een schaduwrijke winter overleefd, geen hinder van gestreden strijd, beken zoeken bedenktijd, slagaders van uitgeslepen vlijt om erosie te verschragen in het losse zand en tegenlicht van nooit gestelde vragen, de weg haar bestemming kiest, ontluistert…

mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal alles verstrijkt zover je kan kijken de lijken reikhalzen onder 't zand het gedruis wuift iedere inbreng weg erosie…

ik liet mijn handen over de oude stenen gaan die met zwart glimmende rondingen de strelingen van passanten al eeuwenlang patineren heb stukjes verweerd mee naar huis genomen voor wat nader onderzoek de tijd gaf erosie en ook sporen dna vrij van aanrakingen in vroeger tijd en vroeg specialistische aanpak tekeningen en prenten…

gemoed is ontpit, grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen op de grens van vers gedolven licht, spuwt erosie…

Zie de meerpalen in de branding, Langzaam de erosie weggaan? Wat er ook verdwijnt, de raven leven voort. Ze blijven aanhoudend tikken, totdat door de ramen de ochtend gloort. Ze brengen je niet naar de doden. Ze boodschappen slechts de nacht. Ze tikken tegen de ramen Om te waarschuwen wat ons wacht.…

Het ooit zo progressieve verstand is aan emotionele erosie onderhevig opnieuw verschijnt de heldere zon in de ochtend in verf gele streken vreugde in het buurthuis op het plein waar mensen zonder werk en geld de dag opvrolijken in schone schijn magische creatieve krachten voorjaar bloesemt bonte kleuren een oude man lurkt aan een sjekkie…

tempowisselingen van het hart, verwachting op de schaduwloze getijden die ik naar hartenlust nog wil berijden om de visioenen te vermijden in de rimpels van water door de warmte van de huid ingebed , haar geur houdt me in haar greep en raakt mij met haar adem als ik de mildste woorden op mijn netvlies lees als het levensnet zich sluit, in de erosie…

Eenzaam en alleen, door erosie neergestoken. Interne bloedingen door lekken in de goot. Je schouders ingezakt en ribben gebroken. Toen ik je vond, was je op leven na dood. Waar anderen je liever zouden slopen, Zag ik de schoonheid en karakter in je nokken.…

De wind eet gretig van de rotsen Erosie is het gevolg Er wordt stilaan een bedding uitgeschuurd. Jaren heeft het geduurd. Nu maakt het water zalig gebruik van de bedding Slijpt de stenen glad Stort zich op zachtere bodems Om weer een sprong te wagen in de diepte.…

Nu het water stijgt, de bodem daalt, komen de feiten van de vermolmde koppen bloot, waarmee deels het imago van erosie van de geschiedenis in het land vertakt, de vroegere euforie haarscheurtjes vertoont door de status groei en financieel belang, door uitstoot aangetaste arena, waar de zitplaatsen naar rang en anciënniteit afhankelijk…

Erosie aan de randen van het beeld: tijd breekt de tijden in zich af. Zij was degene naar wie elke naam steeds terug zou komen, kinderen dansten de keerkring rond haar sokkel- niemand zag de tekening op deze vloeren- tegels die geen voetstappen verdroegen zonder aanwijzing van deze heerseres. Men schikte zich, als anderen.…

Het leven dat zich omkeert uit de erosie der jaren. De jaren kwamen en gingen aan het leven voorbij. Wanneer het water in een meertje de rimpels markeert; de steen der wijsheid over het water scheert, dan spiegelt zich de aanblik van het leven. Is het een aanklacht op het lot van het leven, of het voorrecht aan de enkeling gegeven?…

Kleurige oude bergen in het oosten door eeuwen heen in erosie vervallen staan nu verlaten in een rij te dromen en stil te staren naar al die horden mensen die met bussen vol zijn gekomen om hier hun ogen uit te kijken naar de kleurrijke rotsen,woningen en wallen.…

Water Bron opwellend ontstaan geklater Luister ruisend druppels pletsende schittering van zilver Bruisend fris frissend verfrissend Dorst verkwikkend vormenloos speels sijpelend Oase lessend blessend groengerand levensgevend bevruchten Erosie uithollende woestheid glad polijsten spuiten spelonkerig nauw Kringende uitdeining rimpeloos…