inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.607):

Spiegelt zich de aanblik van het leven

Nimmer klopt de tijdgeest zo
nadrukkelijk op de levenspoort,
Wanneer in de spiegel een nestor
gloort. Wanneer het water in een
meertje de rimpels markeert van
de steen der wijsheid die over
het water scheert, dan kondigen
zich beelden uit het verleden aan.

De kinderjaren die verlangend op
de toekomst staren. Het spelend
leven dat geen zicht heeft op de
gevaren. De jaren kwamen en gingen
aan het leven voorbij.

De adolescentie in zijn jaren jaagt
vastberaden op een samen ervaren.
Het spelend leven dat geen zicht
heeft op de bezwaren. De jaren kwamen
en gingen aan het leven voorbij.

De volwassenheid denkt in zekerheid
en leeft in paren. Het leven dat
gemeenschappelijk voortleeft in
het nieuwe leven baren. De jaren kwamen
en gingen aan het leven voorbij.

De middelbare levensfase grijst de jaren.
Het leven ziet om in een weemoed van
indachtig staren. De jaren kwamen en gingen
aan het leven voorbij.

De ouderdom kenmerkt de mimiek van het
wel bewaren. Het leven dat zich omkeert uit
de erosie der jaren. De jaren kwamen en gingen
aan het leven voorbij.

Wanneer het water in een meertje de rimpels
markeert; de steen der wijsheid over het water
scheert, dan spiegelt zich de aanblik van
het leven. Is het een aanklacht op het lot van
het leven, of het voorrecht aan de enkeling
gegeven? De aanblik wordt door het leven
zelf geleerd.

Schrijver: Willem B. Tijssen, 29 januari 2016


Geplaatst in de categorie: spiritueel

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 55

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)