Alle inzendingen over fictie

wanneer de mistige ochtend de dageraad kleurt in eigenwijze grijze tint verdwaal ik in de straten mijn niemandsland waar goden en feeksen engelen en heksen eenogen en stommen in stilte de koning half te rijk zijn ik voel mij keizer niet voor lang de hemel klaart gedachten vlieden de ruimte in onbegrijpelijk ongrijpbaar voor hen,…

deze avond is fictief bestaat alleen in neergedaalde geuren ijl en onbespreekbaar, met een deksel dat sluit achter glas hierover werden geen vragen gesteld onbekend blijft het geweten dat herinnering doet herstellen jij en waar je nooit was alleen het onaanraakbare met handen en voeten…

Je mist iets pas als het er niet meer is Van een schroef tot een moer Van je vrouw tot je kind Het denken neemt een vlucht Je stelt het je beter voor dan het was Wat is fictie en wat werkelijkheid Toen je het had Was je er niet zuinig op Want; Het was; Gewoon, Normaal Nu, mis je het Een ongevulde gat in het denken en doen Dat niet meer…

Fictie of non-fictie, maak ervan wat jij wil maar onthoud één ding. Geniet ervan, laat het een toevoeging zijn maar zorg dat het niet overheerst.…

nee, een hoofdrol wil ik niet, zweven in letterhoofden in een wereld die slechts jullie behoort; een zelf geschapen egodroom waar jullie mij, heimelijk, zonder enige schroom met de kop van Jut bestoofden achter het gesloten doek van fictie souffleer ik mijn eigen vertrek en hoor de auditoren roepen: wie is hier…

waar tegenpolen elkaars hardheid meten aan het licht stralen sterren nog vergane glorie in ons dagelijks zicht snelheid en afstand geven hen bestaan terwijl hun resten zijn vergaan is fictie ons heelal verte en diepte moeten nog komen groeien of krimpen we al…

Mijn oogkleppen delen onze openheid langs een reis van een starheid wat te veel fictie bevat op mijn pad jouw elegante bewegingen verdienen de hoogste prijs.…

Des avonds wordt een koudschuim traagsonnet Gebrouwen door de Bonte Korenaar Hij praktiseert nog op zijn Gouden Snaar Maar miste een twee pruimpjes naast zijn bed Hier liggen reeds zes regels voor hem klaar Een handvol fictie, niets is minder waar PS: voor DNA en Vrije Wil Zet ik bij dezen graag de kloktijd stil...…

schuur maar lege wind jouw vlagen dragen geen duinen meer aan kam de golven af verwaai de fictie van hun op geschuimde zinloze bestaan weerbarstig heeft hij alles getrotseerd was niet stuk te krijgen vond jou snel als zijn gelijke in het delen van de luwte is hij onverwacht gegaan zijn sporen zullen altijd in diepe groeven…

Tijd is fictie. Door mensen bedacht. Zinnig om je leven mee te organiseren. Zinnig om onze geschiedenis mee te beschrijven. Onzinnig om je leven mee te beleven. Ervaren kun je alleen in dit moment. Lezen over gisteren kun je alleen nu. Denken over morgen ook. Dood de tijd. Hoe? Ervaar met al je zintuigen! Wanneer? Nu! Wie kunnen dat?…

De weerspiegeling in mijn hart verdween in het niets. Verloren zijn de teugels, die zo strak waren aangespannen. Stenen werden opgebouwd tot een stevige burcht. De funderingen waren lucht en dreven als wolken weg. De wijzers van de tijd stonden met de seconde juist. Nu is er een wijzer weg onherstelbaar gebroken. Het prachtige weer…

jezelf zien op "deze site" fictie of True Story als egotrippers geboren moet het nog beter verslaving niet ver te zoeken…

Aan de buitenzijde droom je niet er is geen donker licht niets kleurt alles daar is fictie zonder beelden los of houvast geen tussenbeide. Alles uit niets, komen we en we vergaan in fantastische dromen aan de binnenkant komt de kern van de waarheid tot stand vanuit het zijn, stroomopwaarts tot aan de bron.…

De nacht trekt weer voorbij Gedachten dwalen rond En zijn niet te stoppen Je probeert alles weer in die ene nacht te proppen Je kan verdwalen in je eigen verhalen De dagelijkse gebeurtenissen met het nachtelijk dwalen Die gaan nu je gedachten bepalen De nachtelijke fictie wordt wreed verstoord door de dagelijkse werkelijkheid Nog even…

Ik buig niet meer voor mensen misschien nog wel voor God want mensen missen het goede wat ik wel kan vinden bij God Maar Hij voelt ook vaak als fictie en soms als een fractie van geluk dat heeft Hij aan Bach te danken dienend doorgevend zijn eigen klanken Dan ga ik knielend janken dan bid ik vroom gebukt maar voor kleinerende mensen…

Zoals altijd in Ons overgevoelige Kikkerland worden Waarheid en fictie, Oprechtheid en leugen Omgedraaid - In Nederland leef je Altijd in de omgekeerde Waarheid - De omgekeerde wereld Is het waarin ik leef Daders worden uiteindelijk Altijd beschermd - Over hun slachtoffers Heeft niemand zich ontfermd En zo gaan pesters…

Armoedig deze tijd van het nieu- we virus; SARS, COV2, CORONA Feit en fictie, een constructie wie nu win(s)t De toekomende tijd, zal het ons leren, maar wel ten koste van veel. En wie? Libera et povera; vrij, maar arm Noch gebonden, noch rijk; IS ER LEVEN OP PLUTO, heel misschien de maan*...?…

verder dromen zijn dimensies hun grenzen kwijt er is niemand die kijkt of past op overtreding allen zijn gelijk op het prilste uur van de nieuwe dag als de nacht zijn beelden in licht heeft zien sterven is de keuze vrij tussen dromen en werkelijkheid meteen een wankel moment in het ambivalent bestaan het echte gaan of fictie…

Fictie of waarheid.. wie zou het zeggen? Niemand die het mij kan uitleggen.…

nog nooit ben ik beland in niemandsland de aarde is vergeven van heersers over leven de grond al eeuwen verdeeld er is geen ding dat zonder eigenaar is gemeenschappelijk bezit een fictie wij leven in archaïsche structuren van grenzen en consumptiemaatschappij mondialer denken komt sporadisch dichterbij het is de overlevering van…

sacrale metafoor en in het daglicht vergaarde in de fluistering van stemmenrijk en vanuit het bladerdak, van eigenwaarde met energie geladen door uitzicht van de dromen in inzicht openbaren daardoor onsterfelijk te worden, zijn we van ver gekomen om te blijven hopen op de werkelijkheid van het bestaan of is dat slechts een fictie…

Maar in de bolronde spiegel van uw eigen werkelijkheid schittert de zielloze fictie in de suizende tijd, en zingt u luidkeels: ‘en we leven nog lang en gelukkig’.…

onleesbaar zijn de woorden oud, de zinnen versleten vergeeld papier de kaft bind niet meer een uitgekauwd verhaal op een of andere manier niet helemaal uitgelezen nu vallen de pagina’s door elkaar op de grond er is geen touw aan vast te knopen toch wil ik weten in welk hoofdstuk het stond het moraal van het verhaal het moet wel fictie…

De perfecte afzondering aanzetten Knopjes indrukken, herhalen voor indrukken kanalen Zien en horen worden overgelaten aan leugenaars en bedrog Ik schiet mezelf meerdere keren neer en verdwijn in fictie. In hersendood scherm ik af op het einde van mijn programma Er komen meerdere, maar voorlopig laat ik afgelopen van me af vallen.…

In roze wolkjes voel ik mij, schreef het meisje, het kind met de logische ogen. Handen ingetogen schoven een blozend verhaal naar de rand van de tafel. O en nooit sedert Frigga die de wolken spon waren zo teder twee handen. Hoe ik ook mijn best deed het opstel te lezen ik moest: plotseling reizen mijzelf achterlaten in minnen en plussen…

Schuif de raampjes open maar schrik de vleermuis niet uit zijn vel die sukkelig zijn zware vleugels ontdeugend de wind insteekt. Gooi de deuren open maar trap die slak niet plat die slijmerig sluipt over zachte tenen zijn spoor achterlaat. Doe dan het rolgordijn omhoog en voel de maan rustig op je schouders rusten wat ben je…

Ze strengelt haar benen in elkaar kijkt verwonderd door de straten die overwoekerd worden door sterke thee en dure winkels met etalages vol macht. Ze slaat haar omslagdoek om haar schouders loopt door het schouwspel van goud en geur denkend dat niemand haar ziet terwijl ze ontdeugend op je tenen stapt.…

Tranentrekkers vullen de zaal met mensen die als haatobject zijn geprojecteerd op een wit doek vol met vlekken in de bioscoopzaal letten ze niet op je onschuld. Zeg vooral geen ‘boe’ of ‘bah’ maar laat het allemaal zijn gangetje gaan als de speler zijn been er dan toch weer afvalt maakt het niet uit, the show must go on.…

uit een van de miljoenen mensen op aarde kies ik die ene splinter uit een grote boom die mijn huid tot bloedens toe doorboorde in een rode vloeiende stroom intense pijn die het lichaam laat schreeuwen het onrecht keert zich telkens weer herinneringen die nooit meer verdwijnen omdat ik aan het einde ben van mijn verweer dromen die…

Mijn gedachten gaan vrijuit terug waar het begonnen is een schilderij aan de muur dat nooit is afgemaakt Vier muren, een ziel en twee ogen die niet langer zien dat jij mij verlaten hebt om elders door te gaan met leven Een stad zonder stem de wereld slaapt zijn roes uit waar ik alleen wakker ben met sigaretten en mijzelf De wereld…