Netgedichten

netgedicht (nr. 35.150):

Ochtendlijk niemandsland

wanneer de mistige ochtend
de dageraad kleurt
in eigenwijze grijze tint
verdwaal ik in de straten

mijn niemandsland
waar goden en feeksen
engelen en heksen
eenogen en stommen
in stilte de koning half te rijk zijn
ik voel mij keizer

niet voor lang
de hemel klaart
gedachten vlieden
de ruimte in

onbegrijpelijk ongrijpbaar
voor hen, de net wakkeren
die de slaap aanbidden
ach, laat hen klaarstomen
in hun haastige wereld

waar ik niet meer zijn moet
laat mij in het nachtelijke leven
rustig vertoeven met mijn
innerlijke dronken zelf