Alle inzendingen over fluitenkruid

ongetemde wolken in een hemel o zo blauw gun de zon weinig draagkracht druk haar geleidelijk in het nauw Ik portretteer enige knotwilgen groene haren in de wind paars met rode bloemen die geplukt worden door 'n lentekind Ik aquarelleer de lommer spreidt geleidelijk maar zeker uit kleuren grijze wolken zwarter druppels ontwaken het fluitenkruid…

Floreer je als het fluitenkruid; in een geloof dat nimmer door een zwijgen wordt gestuit. Pinksterblom, pinksterbruid; Maria stelt nimmer uit, wat in het voorjaar glorieert, en telkens weer een nieuwe opstanding creëert.…

Ze plantte een heimtuin in mijn hoofd, fluitenkruid bloeit aan gene zijne zoals ze heeft beloofd, bloesem legt een sneeuwtapijt over alle resten die zijn gezaaid, uitgedunde oppervlakte laat zich niet bemesten, de overkant behelst een ruw gebied, de dove netel claimt de overhand, weelderig onkruid bemant de horizon zover men ziet.…

De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft golvende gedachten. Wat eens een eik was ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk.…

toekomst met zonnige bewijzen gestaafd ik observeer kikkers zorgeloos hun meiconcert ten beste gevend zie geïrriteerde kieviten buitelen reigers klapwieken naar rust en geborgenheid scholeksters ruziën vaardig vliegend eindeloos het mensdom imiterend bevrijd van hoofdpijn en andere klachten hoor ik het ijdele gruttogeroep bewonder fluitenkruid…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

Professor Doctor Fluitenkruid Quaestor van de quakers, en kwieke kwestieuze kwibus, was de kwintessens van de kwintencirkel kwijt.…

steunend in kruk ik los, een verre jogger Zwaan, nek omdraaiend om zich van iets te ontdoen Meerkoetjes Van groot hoefblad de roze hoofdjes De netelige brandnetel weer genesteld en zurige zuring springende knoppen aan takken Geelgroen hing gewillig de wilg De wind blies in mijn gezicht Dichtgevouwen de madeliefjes en veel loof van fluitenkruid…

Er wordt gepaaid, gesnaterd en gedoken En tussen gras, koolzaad en fluitenkruid Brengen de padden hun verhalen uit Een man, een zij, een speer daarin gestoken Een graf in een spelonk, ogen, gebroken Een Bijbelse historie naar verluidt In mij ontstaat een zeer vertrouwd geluid Zeer lange tijd was ik ervan verstoken Daar juicht een toon, daar…

Traag vouwen de velden hun handen terwijl de oude eik de ogen sluit een ontdooiende gestalte knielt met ootmoed bij de laatste winterranden waarlangs het vroege fluitenkruid zacht vertolkt wat het lentehart bezielt Een bede zonder woord of vaag geluid geen gehoor of spoor van grotesk gebaar geen richting nog, geen opzij of al vooruit een…

De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft golvende gedachten. Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk. Haiku is een nazaat van de tanka, die we daarom ook plaatsen in de categorie "haiku."…

Laten we allemaal een schaduw na op aard is dat wat ook de zon ons gebaart, een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit.…

Ze konden het binnenland niet aanraken die warme zomerdag, nevelwind in de duinpan zonder schuilhut toen hij naast haar zat in dagdromen uitgeput door een gehaaste eruptie van doorwinterde corrupte emoties een vertrekkende zon voorvoelde regen die hen vergezelde toen ze terugreden op roestige paarden door het bos met overal fluitenkruid…

blakerende zon; Vader en moeder die zwijgend Hun handwerk doen, de basis Leggen voor de oogst Van komend najaar En ik die kind ben, Spelend in de droge sloot Naast de akker waar zij die Mij kregen hun werk doen - Met een stomp zakmesje Ontleed ik de stengel van Die prachtige plant die Hier uitbundig bloeit, En die ik later Fluitenkruid…

Het rook er zo naar bloem en gras en nat en bloesem in de bomen een slingerpad van scherm in berm het koolzaad geel in 't groen als felle fijne franjes daarin het fluitenkruid als tere kant de kaarsen klaar van de kastanjes het water met bosschages aan de overkant.…

De krokus haast zich naar de velden de narcis danst al op de wind het klokje wil zich gaarne melden en speenkruid gaat al door het lint De pinksterbloem is ook in aantocht daar glinstert al een boterbloem het fluitenkruid komt zo in optocht met de fanfare van bijgezoem Eerst nog wat madelievenkransjes wat paardebloem en gladiool de klein…

Gij zijt mijn boterblomme, mijn paarse pinksterblomme en het fluitenkruid in bruiloftooi aan weerszijden van de dijk. Uw aanwezigheid doet mijn voeten lichtvoetig dansen in de zoetgeurende bongerd. 't Is daar dat gij mij kust en mij doet zweven tussen paarse kersebomen.…

Omzoomd door lijnzaad En fluitenkruid Doemt het terras op van Brasserie De Drievuldigheid Alles is gemaakt van witte wolken Engelen ontspannen zich met een glas Condens en wat manna Halen herinneringen op aan het strooien Van pioenroosblaadjes, het loslaten van Duiven in nog volle kerken, Pinkstergroeten Op papieren kaarten Dat alles…

Met een behoorlijk stevige koude wind fiets ik door het waterland boven Amsterdam het is flink doortrappen op deze 5e mei de laaghangende zon verleidt me tot liggen rustig gelegen bezie ik 't koolzaad en fluitenkruid wat fris, wit- en geelkleurig de lente viert, siert ik lig praktisch op gelijke hoogte met de golvende Hollandse slootwaterpartijen…

Fantastisch is de meimaand toch van nu en eerder rest mij nog herinnering aan zoete dingen van vogels en van lentedingen de bloemen en het zwierig kruid het roomwit wolkend Fluitenkruid de merels in de Hydrangea herhalen `t ouderschap in Dea het lieflijk blauwe Ereprijs kijkt met twee oogjes o zo wijs alsof het wijze woorden las vanuit…

het paard roestte vast in zijn weide fluitenkruid maskeerde zijn manen terwijl de zonnige dijk ons te ruste nam jij sprak weer boekdelen over Claus spreidde ze voor ons uit, zong zoals alleen jij dat kon over het verdriet van België, november 1947,” Vlieghe die wuifde onder de perenboom en wuifde en wuifde..”…

wil kijkt nu mee naar de foto van mijn entree onder de lijsterbessenboom groeien saam een witte vlier een stokroos en een braam ernaast tegen het gaas een metershoge stokroos met talloze rode bloemen torent hij hoog boven de braam die met zijn doornen een rode bessenbos innig omhelst ervoor er achter er doorheen seringen door bloeiend fluitenkruid…