Aanraken
Ze konden het binnenland niet aanraken
die warme zomerdag, nevelwind
in de duinpan zonder schuilhut
toen hij naast haar zat in dagdromen
uitgeput door een gehaaste eruptie
van doorwinterde corrupte emoties
een vertrekkende zon voorvoelde regen
die hen vergezelde toen ze terugreden
op roestige paarden door het bos
met overal fluitenkruid en lulletjesbruid
langs de inheems verdwalende paden
een opkomende maan voorzag dromen
die hen veranderden, transformeerden
in wie ze waren geworden
als mensen door de jaren
ze konden het binnenland niet aanraken
de kust was als een mystieke magneet
die hen meetrok in oude verhalen
over vochtige zomers in het regenland
onder de wolkenzon van dromen.
Geplaatst in de categorie: emoties