Alle inzendingen over geboorte Anna gewicht

Woorden die soms alleen In eiwitkabels aanwezig zijn, Anderhalf kilo doorsnee gewicht, Druk met elkaar converserend Zodat er wel veel naar voren, Maar nog niet zo zeer Naar buiten komt - Gedachtenkronkels komen Talloos voorbij, probeer ze Een stem te geven, laat ze Voorzichtig naar buiten neigen, Maar in mijn verzen valt op…

Alle ellende in de wereld probeert ze te overzien haar eigen problemen vallen in het niets die voedzame leegte overwint alles niemand om te benijden geen leven om jaloers op te zijn de dood voor iedereen hetzelfde uit haar emoties groeien dromen een gebeuren in verandering omdat anders alles hetzelfde blijft met het gewicht van de…

er blijkt een verte te bestaan waarin het geruisloos bliksemt mijlen bij de maan vandaan luchtvochtig; het gewicht van hemelniets veschraald avondlicht dat kleur schikt met zandblauwe velden wolken en ijsbergen, in tijd verloren net als hun landschap niemand vraagt om vergezichten in aangrenzende regen er blijkt een hunkering te…

Maar deze gena maakt mij rijker Dan kronen of koninkrijken, Ze maakt mij, onreine, rein, Mij, geringe, van hoger geboorte, Dan buiten deze poorten Vorsten en koningen zijn. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * in het purper gekleed…

een trillende stem in mijn zwellende aula geluid dat waait in de keel bewegende droge lippen aanzet tot veel mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden uitgesproken mijn woorden ze waren nog niet koud of reeds gestorven in schoonheid woorden, woorden het scheppend sterven…

Onze band is niet te breken, mijn hart heb je bij je geboorte gekregen, ik zal er altijd voor je zijn, mijn kind.…

Mijn kind, dít droomde ik: je schamele geboorte en je open blik… En dat je spreken ging en ik je vóór kwam zingen: Zeg ken jij wel de mosselman, die woont in Scheveningen…? Maar ook vertelde ik je in de tuin over de dwergen van Svart Alfa Heim, bewaarders van de schat der Nibelungen.…

ik gooi symbolen in haar schoot zij is mijn dwaaltuin zoals zand en strand en land goed samengaan in de stroming van verlangen ik schrijf tekens in haar afrastering zij is mijn groene klimop uit de grond van mijn bestaan zoals huis en tuin goed samengaan in een geboorte van samenhangen.…

Het geloof in het goede bij geboorte gegeven Neem ik dankbaar in ontvangst. Door vader en moeder kan ik alles beleven, al was het anders dan verwacht. De altijd op en neer gaande beweging, het goede, het slechte, de pijn in mijn hart. Misschien heb ik het niet goed begrepen, de traan heeft gewonnen van mijn lach.…

Stromende energie, golven licht en chaos die leiden naar nieuw begin en geboorte, die het onvoorstelbare openbaren en doen ontstaan wat nog niet is.…

Het roestbruin bloeiend bedolven onder het witte laken van de continue geboorte De stem van de stilte zweefde over het open veld zelfs de kraaien vluchtten Zout was de dauw de tranen van het ontwaken deden de ramen beslaan Zacht glooiend plooide het landschap zich ondertussen naar het afscheid van de winter Haar groene vacht werd…

ik heb geprobeerd de stukken te lijmen van mijn bestaan op kleur gesorteerd maar het mozaïek bleef chronisch ziek in klank gecomponeerd het lied klonk depressief zonder licht in de donkere tonen met letters beschreven helaas wilde de ziel in woorden en zinnen niet leven tot ik in je ogen mocht kijken de geboorte van liefde zag…

Men heeft je niets beloofd bij de geboorte; maar overlast, het roken en het drinken tot in de ochtend, de volle maan die van de lucht afglijdt en scherven in je armen - je hebt die dingen zelf bedacht, verwacht dus ook maar geen erbarmen. ------------------------------ uit: 'Goya als hond', 1999.…

Immers, na de kille vleesrilling gaat ze gelijk weer met de benen wijd het hoofd in de nek trots en onbeschaamd om wat ze in zich heeft: wederom een geboorte, lente!…

eerst siert hij in beschuiten gebak dat in roze of blauw de geboorte kondigt van het nieuwe leven dat harten stromen doet later boezemt hij in schuur of kelder zich warm nestelend tot angst en afkeer als hij honger stillend ons de stuipen jaagt nu trippelt hij driftig heen en weer muis aan muis gevangen in knuis en kolenschop…

Geen moment spijt Van die prik Van de laatste Van die voorlaatste Van die eerste Wat niet de eerste was Want wat is er niet afgeprikt Vanaf mijn geboorte Half tien in de ochtend Van het jaar des Heren en Dames Negentienhonderd en twee en vijftig In mij als baby, kleuter, peuter, kind en Jong volwassene en nu senior man En nu anno 2021…

daar ben jij onvoorstelbaar klein nog opgestaan uit leven het grote wonder dat groeide uit verlangen uit wat liefde geeft de wens tot vermenigvuldiging stralende oogjes boven een knuffelneusje een mondje dat lacht zij vormen een eigen gezicht met vertrouwde contouren die vertellen van de bron die jou het licht van leven geeft de handen…

Zoals de wind de zonnestralen wiegt zo vluchtig was jij hier jij kleine Gabrielle Zoals de zon de aarde warm beschijnt zo warm je onze harten jij kleine Gabrielle Zoals het licht verdwijnt stil in de herfst zo ging jij heen Warmer als de zon lichter als het licht vleugels van liefde om ons heen voor altijd.…

een ruiter op een adelaar strijkt over de lotusvijver hij zwaait met vier armen discus en schelp en knuppel als loze wapens in zijn greep één vrije hand plukt de roze bloem ontloken aan een lange steelwortel een doorzeefde kegel zwicht onder zijn gewicht de zaden vallen verzinken in de drab de ruiter rust er op bladgroen als een…

Met een bedenkelijk gehalte aan soortelijk gewicht ben ik hypocriet genoeg voor de Prive, Story en Weekend gezwicht. Zij troonde mij mee...…

ik heb keien gezien op de paden die mijn leven kruisten imposante brokken rots van basalt of graniet in hun schaduw was je er niet zocht onopvallende stenen met een handzaam gewicht bij toeval rakend belicht kleur en vorm bepaalden of ik ze zou rapen om mijn bestaan completer te maken zij spraken de talen van plaats en tijd door…

De tijd liep te over, te weinig of geen, de heelte werd een holte, alles stond op of viel uiteen, ik acht mij gewonnen, aan de dag en nacht gesponnen, minacht de middernacht, de draad van eindigheid, in zuiver bloed geronnen, zonder een gemis, zal niets ontstaan, alles heeft een eigen weg te gaan, de macht te wegen zonder gewicht,…

mystiek omringt woorden elke letter draagt bij tot het gewicht dat in de schaal gelegd wordt welk een massa kan een mens verdragen, wat verdampt als angels share?…

Waar het smeltwater in kleine bergbeekjes langs rotshellingen naar beneden dendert zie ik even een vlinder bij het bloesemleven water verzamelt zich in krachtige stromen naar beneden valt het vloeibaar over de rotsrand kletterend in regenboogstromen tegen de rotswand het water blijft vallen door het eigen gewicht en de vlinder die danst in…

jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht letters weven woorden in welsprekendheid die zachtjes landen in een literair gedicht dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd woorden die als veertjes blijven liggen op mijn huid zo teer, zo fijngevoelig en zo licht maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…

het valt niet mee een bedoeling te vinden voor dit gedicht noch voor een dodenakker in het lentegras een maandagmorgen, een gewichtig gezicht voor de schemer die soms op duister lijkt dan weer op ochtendgloren voor de onvolkomenheid van perfectie of om zomaar te worden geboren vergeet de belastingaangifte niet, leuker konden we het…

Zijn lijf is licht, kent enkel haar gewicht, haar duister is met laaiend git verzwaard: het heeft in haar zijn branden ingericht.…

schaduw in de uren van de nacht op de plek waar je zweeg ik voel me nu zo leeg misschien kom je ooit terug op een koude winterdag om te communiceren over liefde en waarheid en de dag dat de lente komt als een vers in het vooruitzicht er zwijgt een stille schaduw op de plek waar ik nu lig de stilte is onveranderlijk leegte lijkt gewicht…

Jij hebt je waarheid Zoals ik de mijne heb We praten over exact hetzelfde En toch liggen onze waarheden Mijlen ver uit elkaar - De kunst is nu hoe we De kloof tussen onze Waarnemingen kunnen dichten, De scherpe randen kunnen verzachten - Alleen dan kunnen wij elkaars Standpunt in vrede aanvaarden, Veel beter nog dan we dachten…

Van kinds af aan, zelfs nog van voor Ik geboren werd, is mijn leven Gedragen door de eeuwige kracht Van muziek die altijd in mij is, Was, en zijn zal, die mij draagt Als ik zou vallen over de doornen Op mijn levenspad - En toch meende ik het conservatorium En mijn geliefde altviool te moeten verlaten Om liever met andere hersenen…