Alle inzendingen over gebroken hart

heb je alles gezien mijn blik gebroken gekeken met mijn ogen jouw prille groen de hellingen met puin mijn bloemen gaan verdrogen ik hak je trekken uit basalt en rond je hart in steen ik snoei je wortels en je aast het polderland waar jeugd verloederde in pesterij en jij de klappen kreeg niemand je bemoederde je eigen weg ben…

Gebroken woorden. Verscheurde beelden. Gestrande illusies; als uitkomst van wat ik deelde. Reeds voorbij voor het goed en wel begon. Jij blijft. Jij bent mijn hoop. Jij bent mijn glimlach. De geest waarin ik mijn ziel doop. Zo zal ik jou nu van liefde spreken; en zo kunnen wat ik vroeger niet kon. Heel mijn hart behoort aan jou.…

Gebroken woorden. Verscheurde beelden. Gestrande illusies, als uitkomst van wat ik deelde. Reeds geëindigd voor het goed en wel begon. Jij blijft! jij bent mijn hoop. Jij bent mijn glimlach. De geest waarin ik mijn ziel doop. Zo zal ik nu van liefde spreken; en zo kunnen wat ik vroeger niet kon. Heel mijn hart behoort aan jou.…

Vrede is gekomen, Vrede in ons hart, laat het niet bij zingen blijven maar laten we opstaan en Vrede brengen op aarde met wat liefde voor de mens en een dosis empathie, van onschatbare waarde. .…

Jij bent mijn beste sterkste vlieger, bloedend hart draagt hoge luchten, waagt zich behoorlijk ver van aarde onsterfelijk reizend in koloniekluchten uitgestrekt zwevend over de rietvelden. Voel vrij de krachtige vleugelslag, jouw hart voelt stil gebroken aan. Dwingt sterk gekwetst de zilverreiger, jouw natuur in vrijheid achter zich..…

wat het hart wordt aangegaan is met het hart zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn. over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen, tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede. maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.…

Wrijf slaap en pak stappers Ervaar háár hart in jouw hart Adem in Poort (Op de 1ste avond van het CultuurCafé in Het Hof te Zaltbommel voorgedragen)…

jou te mogen omringen in het lied van de ochtend klanken van vreugde moment van hart tot hart de wind strijkt zich als adem over tere bloemenkleuren zweeft zwoele junigeuren over een blaadjesschoonheid passie cirkelt rond in een stil vertrouwen een wonderlijk samenzijn ogen sluiten zich voor de tijd * ik zal de dag dromen in ons…

Ik noem ze niet bij name ik draag ze in mijn hart Waar ik ga, sta, werk, winkel uitrust, uit ga, woon of gewoon naar uitkijk Waar ik maar ben, waar ik maar leef wat ik ook beleef, wat me maar lief is Ze zijn er altijd in mijn hart: mjn man, mijn kinderen, mijn gezin, mijn moeder, mijn familie Ik draag ze in mijn hart en in mijn…

Een beetje nerveus, maar vol goede moed Niets wees op een dag vol tegenspoed Een race door het Limburgse groen Draaien en keren over de heuveltoppen Doorgaan waar anderen stoppen Hier is het de wielrenner om te doen Maar plots een gebroken stuur Het doofde mijn vuur Kin kapot, tand gebroken Maar erger nog, mijn droom vervlogen Die anders…

geestkracht stemt de mens, als snaren ragfijn en verdund door trilling zijn gebroken Je weerstand is ontnomen…

Het zigeunergezin arbeidt vlijtig naast de woonwagen bereidt lustig de avondmaaltijd daarbij springt de hamer druk op en neer gaat een oude gebroken stoel te lijf geeft haar verjongde kracht en nieuw bestaan de hoge verlaten molen ziet gelaten op die mensen neer zijn gebroken wieken verlangen vergeefs naar ronddraaiend werk toch is hij blij…

Niet het wachten is teveel of de stilte te vol van wat ik vertelde in het moment dat scheurde en ons verscheurde en met een gebroken woede alles liet vergaan in de koude woorden die je op mijn ziel schreef…

Gebroken is de stilte die de muren liet zwijgen. Verloren laat het licht de eenzaamheid wachten. Ze kijkt naar hem als een vreemde en vraagt hem of hij de stilte zou kunnen liefhebben en haar voor altijd haten.…

Gevolgd door een mist van dierbaren, gebroken uit een lichaam van kristal, opgaand in het mysterie, van wat komen gaat.…

ontnomen niet door eigen wil te vroeg gebroken mensen-dromen als rose bloesem op een lentepad gisteren nog paradijs vandaag verwaaid verloren rust zacht…

de elfen die je me toereikt werken niet voor mij je krijgt ze dood terug ik zie de ijle treurnis de gebroken dans rondom mij en je reeds verloren keuze tussen de elfen en mij…

gebroken raam een lege hal stille momenten lucht donker en grijs liefde ver te zoeken het zal wel gaan regenen vandaag…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

het gouden morgenlicht kust koud, in wintertafereel, gebroken door takken maar niet door vensters groots sta ik op, stralend wakker gewekt ontwaakt dient u mij te vrezen…

Toen de vliezen waren gebroken, Werd de partus besproken, Om problemen te vermijden. Het kindje heeft niets geleden, Het beviel met een keizersnede.…

je weet van glas het breken van herfst de vrucht en luchten in rood van leven nemen en geven gebroken door dood je weet het licht dat er was dovend tot zwart…

Met een hart zo klein en gebroken. Ik heb een roos op je graf neer gelegd, voor het gevoel voor jou, zo oprecht. En dat ene gevoel zal nooit vervagen. En jij weet alles van dat gevoel, het gaf ons beider leven een doel. Ik zal het altijd hier bij me dragen.…

De draad is niet gebroken. Waarom zou ik uit je gedachten zijn? Omdat je me niet meer ziet? Nee, ik ben niet ver. Ik ben daar, aan de andere kant van de weg. Zie je, alles is goed. Je zult mijn hart opnieuw ontdekken En er tederheid terugvinden. Dus droog je tranen en ween niet, als je van me houdt...…

De weg is traag, schier oneindig onbestemd gebroken zijn hart, gescheurd zijn schamel hemd. Waartoe, waarom ? Hij slaat geen acht op het doorgeroeste ossenpaar dat de voren door het korenland al niet meer trekt. Moren en Arabieren zetten hun gezangen stop. Ontkooit de vleugels, draagt de duiven opwaarts naar het hof.…

Vast staat dat overal een eind aan komt Liefde bloedt dood Geluid verstomt Succes eindigt in de goot Strijdlust verdwijnt met verraad Blijdschap wordt woede Nieuws eindigt in beraad Angst vrij ben je ineens op je hoede Licht is oneindig als het heelal Gebroken het hart dat ik eens stal Liefde is noodzakelijk Tijd even vergankelijk…

mijn ogen lief, zo niet, roep luid om zand en hitte voor ‘t gebroken glas de houten tafel drie keer in de was een kopje dunne thee met droog beschuit nog voor je laatste reis het dorp je ziet en hoeveel de wind door vingers riet…

Dank je voor al je energie die je aan me hebt besteed Ik zie nu in wat het voorstelde en ik er eigenlijk weinig toe deed Dank je voor mijn gebroken dromen ik veeg mezelf wel weer bij elkaar Het maakt nu allemaal niet meer uit jij gewetenloze liefdeszwendelaar…

Stroom door je longen, naar de kamers van het hart, wees toegankelijk.…