Alle inzendingen over gedicht OR groeien

Kiem in volle grond Zuchtend naar het licht Zon en regen bedauwen het land Levenssappen stromen door het jonge blad Sterk in streven Bloeiend naar omhoog Stormen woeden Even knakt het riet Lijdzaam vol vertrouwen Trotserend deze slag Als een boom Geplant aan de bron Zijn takken reiken tot in de hemel…

uit de wonden van een gesnoeide roos komt geen bloed het heeft een andere naam die ik nog vinden moet…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

vermoeden hebben dat ergens in jou een wereld schuilt voortdurend in beweging zoekend naar evenwicht daar bestaat de tijd niet zo van zichzelf vervuld als pruimen van goudgeel of van blauwpaars waar de zee telkens weer het zand van het strand kust hartstocht tot schuim slaat dat het water verder draagt onder je het beest voelen bewegen…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

Wat is een kiem vroeg ze tussen twee happen door ze las een krantenkop en dacht dat iemand erin was gesmoord.…

Onder sneeuw en ijs verborgen ligt de kiem voor de kracht van morgen in het voorjaar zal alles weer groeien opnieuw zal het mijn ogen boeien Zo komen gaande het leven verborgen talenten in zicht de warmte zal de groei weer geven vensters open, op weg naar het licht…

verander Elk goed idee Iedere waardevolle tip Die hiertoe bij kan dragen Wordt dankbaar geaccepteerd En gehonoreerd Zonder gemor of verdere vragen Ik voel mij niet te oud Of te groot Om bij te leren Zal nooit eigenwijs Niets aan willen nemen Mijn neus ophalen Of mij van je af gaan keren Het is een wens Mijn grote wens Om te kunnen groeien…

hoe snel het voorjaar vorig jaar verdrijft, bevrijdt van bange beelden ondanks mijzelf kijk ik vooruit mijn dwalend hart weet weer waarheen…

Wat kan het plots een groeien worden waar geen angstig tegenhouden meer mogelijk is. De blaadjes kruipen uit de knoppen die een winter lang beschutting boden maar die nu voor hen te eng gebleken zijn.…

we dan nog van de blauwe lucht En zien we de bomen wel groeien als iedereen voor zijn problemen vlucht Ik zie alleen maar rozen bloeien, verwelking groeien.…

In de lente komt alles weer tot nieuw leven De bloemen en planten groeien en bloeien Elk jaar weer blijft het mij bijzonder boeien Dank Heer, voor al het moois ons gegeven.…

terug van waar ze was de straat met een geur van olie en benzine de pizzeria en kebab en uitlaatgassen en kut alweer de fiets gestolen alles is weer zoals het altijd was passend als haar oude favoriete jas hij loopt weer als vanouds door het altijd eerlijke bos hoort tussen het kloppen van de ijverige specht een overvliegende koekoek…

En weer moest de voormalig president Deemoedig het gerechtsgebouw betreden Maar voor deemoedigheid zag hij geen reden De aanklacht werd weer Trumpiaans ontkend De logica daar lijkt een beetje kwijt Zijn aanhang groeit met ieder strafbaar feit…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

de welvaart vaart wel vaart wel en vaart voorbij gekeerd is het tij de wel van de welvaart mindert vaart vaarwel welvaart het boek is uitgekaart het varen is voorbij…

'warmte vergt jaren groei' schreef de dichter Willem Hussem ooit eens en inderdaad is hout onontbeerlijk voor iets van warmte suggestie is veelzeggend en verwarrend vooral en het zet je dikwijls op het verkeerde been zo ook dit gedicht hoop ik…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

tussen woorden en achter dingen leef ik in een warwinkel van leven zoekend als een alleseter kijkend achter muren wat er op mij wacht daar moet het zitten de kern wat ik zoek gedachten en gedichten in de groei van het ongrijpbare doordrenkt door onze oertaal die zich laat inwerken in de vitrine van mijn denken het zijn de verschijnselen…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

en maak je alsjeblieft geen zorgen want in de stilte tussen ons groeien woorden van morgen.…

in een gedicht…

onzichtbaar maakt ze haar tongen los taaldekens die de poëzie bedekken in verzen die uit haar jas groeien in kleuren van vermiljoen en lichtzwart ze draagt haar rok steeds korter het zal wel zo horen in wilde dromen - ging ze op dezelfde voet verder soms doet ze haar kleren af en loopt ze op haar tenen tussen de letters…

ik zie je nog engelen in de sneeuw het groen onder de witte deken met vleugelslagen onthullend nog ongerijpt nu vlinder je in het zand gracieus heuvels ruggend en met een sierlijke armslag warm vrijheid veroverend zo zongerijpt…

vastberaden coupeer ik ze bewerk de botte punten met mijn scherpe mes, laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in een knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien de steel laat ik weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en een heel klein vleugje pijn…

Ooit gezaaid als een plantje liefdeloos neergezet in de vensterbank met te veel water om droog te staan en te weinig om volwaardig plant te zijn is haar beeld getekend met een kunstig cracquelé gebarsten door de weerstanden die ze ondervond als ze anders groeide dan gewenst Haar bladeren scheefgegroeid in haar dagelijkse zoektocht…

toen ze in het naakt begin zichzelf voor het eerst herkent nam ze me in haar verder aankleden zo graag mee om verheven te leren dat groei het leven beheerst…

We zijn wel rijk maar niet genoeg, ’t is toch prachtig, dat gezwoeg, laat de welvaart toch bloeien, en onze pensioenen groeien. Helaas, op hebzucht staat nog steeds geen straf, of toch, en graven we ons eigen graf?…