onzichtbaar

onzichtbaar maakt ze haar tongen los

taaldekens die de poëzie bedekken

in verzen die uit haar jas groeien

in kleuren van vermiljoen en lichtzwart


ze draagt haar rok steeds korter

het zal wel zo horen

in wilde dromen - ging ze

op dezelfde voet verder


soms doet ze haar kleren af

en loopt ze op haar tenen

tussen de letters en mijn hoofd

te blakeren in de lauwe wind


en ik…..

sterf weer in het schrijven

Schrijver: klaes, 12 juli 2006

k.dijkstra21chello.nl

groeien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 273