Alle inzendingen over gedichten

dat gedicht over de prins heb je het al gehoord Demi vertelde het op school zeg het voort, zeg het voort helemaal uit haar hoofd had ze al die regels geleerd wie van 8 jaar heeft zoiets eerder gepresteerd het gedicht kent 16 regels en dat is zeker niet mis het gaat over een prins die omgetoverd is zo stond Demi voor de klas ze vertelde…

Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis zal bouwval worden met de grond gelijk ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin en met cement elk voegwoord vergelijk, de gangen met mezelf en daar dan in verdwalen.…

(Geen gedicht, maar een aanklacht, dus geeft U mij maar allen hier, een dikke vette vier)…

ik zal ze bestrijden, ik schrijf ze weg uit álle gedichten, de herfst en de winter, en tegen duisternis brand ik kaarsen. ....... maar als ze toch weer vriendjes met me willen zijn, zet ik de deur zo’n beetje kierelings open, zij komen tenslotte lekker van pas in donkere gedachten voor lichte gedichten.…

Laat mij jouw schoonheid bezingen Muze van zang en minnedicht Schijn je licht op alle mooie dingen En laat ze klinken als een gedicht Vertaal ze in de schoonste melodie En metrum als een gedicht betaamt Een welluidende muzikale fantasie Dat mijn diepste gevoel beaamt Geef ze vleugels in de hoogste wind Spreidt ze uit over heel de aarde…

mijn gedachten, dát ben ik en in gedichten die ik lees en die ik schrijf dáár vind je mij mijn gevoelens, dát ben ik en ook de droom waarin ik me verliezen kan is deel van mij maar mijn werk, dat ben ik niet men vraagt mij steeds naar het bekende wie mij niet zoekt, die vindt mij niet…

neen, driewerf neen ik benadruk de nee met een extra n n iets is meer dan het is de uitvergroting toont lelijk uw hatelijke kloof uitgeknepen putten in uw aangezicht deze gaten worden nimmer gedicht…

[“Gedichten van de honger en zijn hond”] Sinds ’79 in ons land Een “Nederdichter” met Latijnse band…

Spreekt hij zacht een woord laat een enkele zin letters dansen hervonden gedachten in gedichten schrijven taal dichterbij wat rest is stilte langs draden kilte…

. ----------------------------------------- uit: 'Gedichten en aforismen', dl.I, 1980.…

. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

Duizend dichters geen gat GEDICHT in mijn regengoot. Duizend dichters en eindelijk een dicht-STUK.…

. ----------------------------------------------------------- uit: 'Gedichten en aforismen', verzameld werk deel 1, 1980.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

de dag verdwijnt in stille zuchten verdiept het heelal door een spectrum van gedichte kleuren zwarte veren van de droomvogel klapperen nog zij dragen het leven in ivoren tinten verheffen de nacht…

Een column over internetreacties Die tot een reeks onlinereacties leidt Waaraan een webuitzending wordt gewijd Brengt uiteraard nog meer reactie-acties Tenslotte daaromtrent nog dit gedicht (Tenzij u hierop reageert wellicht)…

ik ween zoals de haan kraait als het ochtend wordt mijn oog een diamant zonder karaat mijn stem een klank zonder toon en rondom mij niets dan schoonheid zo ik een tak was terstond liet ik mij afzagen ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1981.…

De titel van mijn gedicht, is niet bepaald een lichtgewicht. Hoewel ze ontelbaar is beschreven, was dat een ieder naar eigen beleven. Wat kan ze dan al niet zijn, van God tot seks of zielepijn. Terwijl deze letters samerijgen, weet ik niet anders dan over haar te zwijgen.…

Mijn passies lopen met kolen te sjouwen, zelf een en al verduistering, brandend water is niet meer dan een moedervlek, gegraveerd op beide wangen van het licht, samenloop van een ongeblust verlangen gespiegeld in een - uit het hoofd - geleerd gedicht.…

Geholpen door mijn competentie Van selectief vergetelheid Overleef ik wederom de dag Hoef ik niet te voelen, van al die nare dingen Op simpele gedichten zingen Probeer ik van mezelf te houden Ben alleen vergeten hoe…

bijna onopgemerkt sluipt herfst in mijn gedichten tussen gevallen bladeren zoek ik pasklare woorden om mijn gevoelens te vertolken met in mijn neus de geur van vergankelijkheid vang ik melancholie in tegenlicht…

u begrijpt mij niet wij vochten tegen een vijand een vijand begrijp mij toch ons werd verteld dat er een vijand was ja we hadden een vijand nodig u begrijpt mij niet u begrijpt niet dat er oorlog was ik was degene van toen ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1999.…

al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag…

. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…

het mooiste lied blijft zingend klinken wannneer we beeld na beeld naar binnen drinken met de grote ogen oren van de tijd die het mooiste gedicht uit een lied bevrijd…

(de kapper) Is dit een gedicht? (de lezer)…

Tsja, u dacht wellicht, Dat al die verzen die u hier kan lezen Van Coenraedt of van wie ze mogen wezen, Ook echt door deze mensen zijn gedicht. Nou nee, mooi niet! Ik weet daar alles van. De groeten, van een dichter uit Iran.…

Zoek mij maar op, ik sta in alle gedichten. Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, nog zoveel bladeren overal. -------------------------------------------- uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…