Zacht klaaglied

het wordt nooit meer meer
dan dit vermaledijde leven
op een veel te slappe koord.

hoor je het hels verlangen
van herfst en winter?
zij zullen in hun spel
het licht weer uit de dagen halen
en als angst mij omarmen wil,
doen zij stiekem vuistje vuistje.

zij willen me eenzaam maken
maar dat ben ik al en ha! daar heb ik ze tuk!
ik zal ze bestrijden, ik schrijf ze weg
uit álle gedichten, de herfst en de winter,
en tegen duisternis brand ik kaarsen.

.......

maar als ze toch weer vriendjes
met me willen zijn, zet ik de deur
zo’n beetje kierelings open,
zij komen tenslotte lekker van pas
in donkere gedachten voor lichte gedichten.

klaaglied

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 9 stemmen 403