Alle inzendingen over gegrift

Kijk ik neer op je lichaam tussen lelies in gebed dan zie ik tekens in je gelaat gegrift die ik niet kan wissen. Hoor nu mijn liefde die naar adem snakt nu je vragen verstomd je ogen blind zijn van het kijken naar mij.…

Jij zo welbespraakt, zo geliefd Jij zo blij met de kleine dingen in het leven Jij die alles aan anderen zou geven Jij die in onze harten staat gegrift Wij die zoveel van je houden Wij die eigenlijk niet kunnen zonder Wij die nog hopen op een wonder Wij die je nooit vergeten zouden Ons, wordt nooit meer zoals toen Ik moest je achterlaten…

De eenzaamheid van het niet kunnen maar wel willen staat op zijn voorhoofd gegrift het niet kunnen vragen, omdat ie zo niet is opgevoed belemmerd hem in zijn doen, zijn laten zijn alles.…

aan de rand van het wuivende bos tegen het kleurloos van schuivende wolken een wegstervende trein, weet je nog dat ieder van ons, hoewel onwetend, samen het verschil der delen, ons beider geheel onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift als ontmoeting van verlate tijdgeesten grenzend aan de binnenkant van donkerte geduldig onafwendbaar…

Engelen zingen je welkom, in harten ben je gegrift en nooit meer uit te wissen en vereeuwigd ben je in de sterren toch…zullen we je hier vreselijk missen……

Nog zijn de sporen voelbaar, uniek, ik vermijd ze niet, ze zijn in aard en ziel gegrift, een schaduw van voorbije strijd, van wie ik de mantel mocht beroeren, waarop een gedoofde ster is bijgezet.…

Jeetje wat gaat de tijd toch snel Een moment uit het verleden Herinner ik me nog wel De moord op Pim Fortuyn Is hier een voorbeeld van Dat is wat ik nog goed herinneren kan Ook al is het dit jaar (2022) Twintig jaar geleden Dit is een moment Die blijft mij altijd bij Zal voor altijd in mijn Geheugen gegrift blijven staan Mijn God, alweer…

vergetelheid de drank die je daartoe dronk vervaagde de herinnering en toch weet je, elke weer, wie ik ben en waarom je bent jarig, is je verteld de blijdschap is groot bij binnenkomst, bloemen en cadeaus kussen en knuffelen, een breekbare vrouw maar bij de lift, op de weg terug zie ik verdriet, brekelijk gezicht korsakov, op mijn netvlies gegrift…

wordt niet gegrift ...in banken.…

onder de vlierstruik van de oude woordhut luierden letters in het mulle zand overmoed en fierheid, hielden ze in stand omarmd door het woord dat de meester had benut het teken in ziel en vaandel gegrift zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen vergeelde foto in een album van schoolschrift…

ik ga niet voor de eeuwigheid maar wel voor dat ultiem gedicht in graffiti gespoten toch in je hart gegrift het mes gescherpt door onze passiedrift banden zijn verbroken een half leven komt dan vaak naar boven maar jij doet toch je eigen ding waardeer de kleur van bloed dat jij ooit hebt vergoten dat rood heeft jou de toekomst…

De sporen van de zolen staan gegrift in zijn hoofd en hart want zoveel onbenulligheid wordt natuurlijk wel afgestraft! En zo zei hij: het is nu klaar je mag trappen, alsook slaan maar ik laat dus echt niet toe dat je op mijn hart gaat staan: Dus adieu!…

Aanstonds wakker geschud ligt stil op de loer het etmaal vol verlangen Een etmaal met een overvloed aan gedachten stilstaand bij de waarden des levens de blik verbaasd teruggeworpen Soms vreugdevol soms lijdzaam door het ochtenddauw ontwakend breekt nu eindelijk die dag Die dag vol herinneringen en in het geheugen gegrift verrukt ermee…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

Je hebt de grens te ver verlegd om doelen te bereiken en zo jezelf het woord ontzegd achter gebroken dijken op zeeën zonder horizon raakt ambitie vlot op drift in spiegelschrift op oud carbon staat je eerste tekst gegrift: "ïk ben veel kleiner dan de zon en zal nooit feller schijnen ik zie de hemel als balcon voor jou en al de mijnen.…

Mozes ontvangt Tien Geboden Jezus' angst en bidden in de hof van Gethsémané Diens wrede kruisiging en opwekking uit de dood zijn galmende Bijbelwoorden die de echte christen in 't geheugen staan gegrift mogen gelovigen echter bij het lezen en herlezen van deze bekende zinnen altijd nieuwe gedachten herboren gevoelens en verjongd begrip…

iemand daar iets van kan leren we leven met elkaar mezelf kom ik in mijn nieuwe hobby scrapbooking tegen misschien omdat ik weinig van mijn eigen verleden heb mee kunnen nemen zodat ik nu als een malloot alles vastleggen wil het gaat zo snel voorbij afbladerend reclamebord dat een onbeperkte boodschap draagt terwijl jij zo diep in mij gegrift…

weer vlaagt wind ontrafelde gedachten op een ribbelig strand de patronen golven tot vloeiende lijnen in het waterige zand het is de afdruk van onze unieke menselijke breinen in verbondenheid het geestelijk communiceren zijn we kwijt valt buiten de persoonlijke mogelijkheid maar de database staat in silicium gegrift wind…

Een boom geveld gedachteloos de takken zijn geknakt liggend, langer dan rechtop terneergeslagen in dat besef gebroken bukkend, tel ik ring na ring jaar na jaar staren mij nu aan geboorte, oorlog, dood te lezen in zijn ziel gegrift zijn lief en leed gekerfd, een hart, een pijl een schok gaat door mij heen daar staat mijn wieg…

intrad de avond viel ver voor de vroegte neer zodat geen woord onbesproken bleef met nauwelijks hoorbare fluistering kon ik het ruisen van populieren horen alsof mij werd verteld waar water en kust tot branding samenvloeien in het zand stond geschreven aan wie deze woorden waren gericht tot wiens beeltenis dit leidt, in geheugen gegrift…

In nachten van zinledigheid toont god zijn pinksterdrift de hand van zijn aanwezigheid: vurige vingers in het zwart gegrift De wind slaat in de tuin, papieren waaien weg, waarheden vervallen De geest, in hart en nieren vuur, brandt in ons allen Hij dringt door in keel en hand Daden lichten op bij het spreken Harten zullen zinvol breken…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

handen in sierlijkheid waren haar kelkjes ontstaan sprankelend lentelicht was met haar kleuren begaan de geheime plaats van deze pracht weerkaatste in glinsterende ogen toen jij mij daar bracht wij verzorgden het paradijsje tot een oase van schoonheid omgeven door wilde natuur deze zomer heeft volle liefde in ons hart gegrift…

Maar in dat labyrint stond nog gegrift een vaderhuis met vele woningen; toen raakte zij op drift. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn.…

ik heb ze verzameld de schatten die het leven ons zomaar heeft gegeven zij staan in mijn hart gegrift om ze ooit met jou te delen als het cupido ook schikt de bloemen in je ogen waarvan de liefde kleurt in een blik die warme honing geurt je stralende gezicht het korte haar waarin de zomergloed kastanjes baart je lacht ondeugend…

In het watermerk het punt gegrift van grafiet en schilfers klei. Ze arceerden samen houtskooletsen, veegden met de bal van hun hand zachter vlekken. De lijnen in almaar dichter parallel nu bruusk uiteen, lichter. En krast hij met inkt de naam in het blad, in de palm.…

Had ik geleefd haaks op stroom, niet rechts op drift, gegrift in trage vliet, niet links in schroom, ik zie het niet. Ik was meer mens,minder plooibaar in verdriet, de beleving was intens, bakens in verschiet, ik zie het niet. Maar ik heb vaak immens gedicht, helpt dat in een spontaan gericht?…

Ontbeer de paleizen waar vrouwen hoereren en breng mij naar de man die water, vuur, aarde en wind in zijn lemen handen heeft gegrift. Laat hem kruiken maken, de beloning zal een overwinning zijn. Wanneer de lans gebroken wordt in hemeltergend licht zal mijn leger de ramshoorn blazen. Drager van de kruik, stel mijn bevindingen op schrift…

Naar binnen komt En de rotswand van het Donkerste donker van de nacht In stukken splijt - Openingen ontstaan, Grotten, holen, Scheuren worden schuren Waar het licht In schijnt, waar De zon warmte brengt Voor mensen op drift, En onderdak voor de nacht - Deze beelden, helder en klaar, Staan voor eeuwig in Mijn geheugen gegrift…

bomen fluisteren bos het knagend nerven van het blad door mieren op hun jagend pad zet de zomer neer op mos de bosrand loopt de hei voorbij donkere akkers ploegen voren met balen hooi en resten koren verstrooid zijn daken van de boerderij die zomer heb ik in mijn hand haar geur gegrift in mijn geheugen genieten deden we met volle teugen…