Alle inzendingen over gelijkenis

ik heb de glimp gezien van volmaakt bewegen gedragen door jouw creatieve blik in ogen die het tempo soms vertragen waardoor je bijna stikt in het genot van een hemels orgasme gegeven aan de mens om zijn schepping veilig te stellen naar zijn beeld en gelijkenis wat is er toen zo vreselijk misgegaan…

Een ding is zeker Je bent er nog niet uit Ineens breekt de gelijkenis, De vernauwing in de tuit…

Bekend is het oude verhaal van de dwaas die een woning op zand had die spoedig een grote puinhoop was maar het huis van de wijze man stond op een betrouwbare rots hield bij storm en onweer stand mijn geloof staat echter op los zand waar keien en kiezels in liggen steeds vraag ik of die stenen zich broederlijk mogen verenen tot een onwrikbare…

Mensen die maar op een ander willen lijken laten iets unieks liggen zichzelf!…

zoals de poëziekalender op het toilet dag na dag iets van gewicht verliest... zó eenvoudig zou het eigenlijk ook bij ons moeten gaan wanneer wij weer eens aan de lijn werken…

hij schiep de aarde en bevolkte die met een evaluerend en evolutionair levende mens naar zijn beeld en gelijkenis techniek en creatief sloeg snel de vleugels uit in maagdelijk ontdekken robots waren er al vlot in alle werk dat verlichting zou kunnen geven niet vergelijkend met de mens maar innoverend verbazingwekkend in…

de gelijkenis is uitzonderlijk minutenlang dwalen mijn ogen naar de persoon in wiens jas ik woon zelfportret bevestigt beeld van vergeten foto's in een schoenendoos op zolder toch is het anders nu alsof er iemand in woont wiens sprekende evenbeeld in woord en gedachtegang kleurt bij het mijne is het thuiskomen teder…

nog altijd woon jij in mij en ik weet dat je nooit vertrekt wij zijn samen een geweest twee handen op een buik vier handen uit een buik dezelfde haren gelijkenis op bijna ieder vlak en nu jij dood bent leef ik met de herinnering jij blijft mijn wortel ik jouw tak…

uit gelijkenis gehouwen, zo dagelijks als brood slechts in onvoltooid te onderscheiden toen en nu, dubbelsterren, de sleet van vele dagen het onaangeroerde voegt zich naar het late middaguur de stilte is hardhorend en de tijd in verlenging nochtans het onafwendbare een stukje dichterbij in dagen erna, randen van slaap, ontkennen…

Zuil Oudehorne* Via woestijnzand uit Utah naar de Roemeen- se bergen en nu in Oudehorne, Friesland De UFO-gelovers Nieuwsgierig enthousiast Een Metalen Monoliet Nu al dríe keer verrast De overeenkomst tussen Oudehorne, bergen, zand Een mystieke monoliet Met gelijkenis. Ook verband? *Locatie: oostelijk van Heerenveen…

Hoe pijnlijk is de gelijkenis die ons als schapen wijst in het woord dat ons gegeven is en dankbaarheid van ons eist.…

als een moeder zwijgt en haar kind dichtvouwt, dat van nergens lijkt te komen in een niets dan lege kamer van onverschilligheid vraagt het kind zich dan niet af of zijn naam bestaat in gedichten, vernietigd door gebrek aan gelijkenis en zal de stilte dan het einde vinden in verwilderde dromen wetend dat de werkelijkheid die…

tweemaal daags met water innemen opstaan na te hebben geslapen haast ontlenen aan daglicht loodrecht tegen wolken leunen de vraag herhalen eenmalig de klok terugdraaien rust en vrede terugstoppen in de ziel everzwijnen in het oerbos een stelligheid in het ongewisse en voorgoed hetzelfde moment samenvallend met gelijkenis wederom, telkens…

ik zag je lach reiken voorbij enige gelijkenis een blik die nog intenser het eindeloos onbereikbaar zag jouw lichaam kende al stukjes verrijzenis uit het dagelijkse bestaan jij dwaalde in het bi- polaire van het vagevuur in zigzag gaan jij zo hemels aards in het streven naar volmaaktheid even van god los…

ook als een dag als gisteren voorbij is is er nog ruimte in tussentijden die men orde noemt soms ontmoedigend in ongebluste taal altijd met vragen naar iets dat er nooit is daar kleeft geen antwoord aan er is een plaats in het hart een aanbidding door alle wijzen en nooit gemakkelijk te vinden de eeuwige gelijkenis met die ander in zeeën…

god zag op de laatste dag van zijn scheppingsavontuur de man naar zijn gelijkenis adam lachte keek om zich heen maar voelde zich toch moederziel alleen de schepper nam zijn rib transponeerde die tot vrouw passie liefde hartstocht volgden de evolutie trouw nog steeds zijn wij op zoek naar de enige volmaakte met wie wij een totale…

Zelf ben ik van binnen als een ander die ik ook niet zie We leven als een gelijkenis, hoor ik, gelijk aan ons lichaam waarin we verborgen worden, dat is alles wat we openbaren Intussen verschoon ik je -------------------------- uit: 'Nieuwe zon', 2014.…

wees vandaag eens aardig tante Truus is jarig leg het nou eens bij breng een bloem met een dikke zoen en er zijn twee weer blij* *enige gelijkenis met het gedichtje ‘memo’s’ van Ingmar Heytze berust op louter opzet.…

Als ik op een stoel zit bij de radio de benen iets te scherp over elkaar geslagen het hoofd wat scheef, kin in de hand ben ik, nee niet: lijk ik soms ben ik hem, heeft hij ineens bezit genomen, is mijn huid zijn huid, kijken zijn ogen uit mijn kassen dezelfde wereld in. Ik houd me dan doodstil, verbaasd dat niemand hem hier ziet, mijn spel…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift. En ik was in verwachting van een scheef gedicht, wou…

Twee schelpen wordt er wel gezegd die ooit aaneen ooit vanelkaar maar nu ten slotte. Of zou het eigenste, het duplicaat, nu juist geen ring, geen nest of huis, geen woning zijn, alleen verveelde spiegeling. Wat heel niet past maar toch gelijkt, aantrekt, vervoert is waard om goed bezegeld, bestreden en bemind, in eindeloze aandacht beslist…

De Nederlandse man had helemaal versteld gestaan Dat zijn Chinese vrouw hem beschuldigde van vreemdgaan Ondanks dat hij met haar Chinese vriendin naar bed was gegaan Was hij de stellige mening aangedaan Niets verkeerd te hebben gedaan In het donker had hij als altijd dat gedaan Waarvoor hij elke weekend tweemaal klaar moest staan Pas toen zijn…

Vanuit de blinde zijde van elke gelijkenis uit dit spiegelbeeld een vrij perspectief te halen in herkenning opgelucht te kunnen ademhalen.…

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht om als lukraak zwervende sponzen met niets anders dan zee gevuld in haar opdracht dit land te verkennen. En gaat ons denken, praten, schrijven onhoudbaar alle kanten op als het tintelende, flikkerende, watervlugge, soms als het zachte, raadselachtige klotsen en borrelen aan de voet van verweerde staketsels…

We zijn vele jaren en enkele maanden verder. Ik ben nu die man, die jij geweest had Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje, Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd, Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder. Waar we ook waren, was er afstand, was er Nurkse koppigheid. Je schopte je oudste zoon,…

Gisteren was ik in de werkelijkheid van anderen Naar anderen gemaakt is die natuurlijk zelf Maar alle daden komen uit hun handen En het is ze aan te zien waartoe zij dienen Morgen zal alles verschillen van vandaag wijder Dan hemelsbreed. En de anderen, verbeurd geworden, Herkennen zich niet in de lateren. Maar of zij verblijven Onder derden…

Een blanke man met blauwe voeten ligt in de heldere kamer eenzaam op zijn bed zoals de maan, door geen wolken gehinderd, haar weg slijt zonder vertedering. De man let niet op de maan. Hij heeft de symbolen van zon en maan, goud, zilver, as verbrand in zijn lichaam. angstig teruggekeerd uit een wildernis spint hij een nieuw metaal uit de helderheid…

Hij kent de trieste gang, nu hij daar staat met over-opa’s foto zie ik de sterke trekken van gelijkenis nu weet ik hoe mijn opa die ik nooit heb gekend er vroeger uit gezien heeft als een knappe jonge vent.…

In Warschau sprak een man mij aan, hoe lang ik ben wilde hij weten. Hij had zijn pas bij het benaderen met schoksgewijze herkenning ingehouden. Een meter eenennegentig, ja ja, alsof hij het wist. En we zouden alweer ieder verder gaan; waarom wilde hij het weten? De man bestreek zijn wang en keek mij vragend aan. Na zijn verhaal een milde…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd. Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen…