Alle inzendingen over gelijkenis

Al valt de appel van de boom, er was slechts tijdelijk verband, de binding maar een droom. Nog voor de appel is geland verliest het houvast elke toom: een pit belooft een nieuwe plant. De boom kan wortels daarom slaan,´ met takken minzaam overdekken, het nieuwe zal die ooit weerstaan, zich aan de boom vanzelf onttrekken. Er zal een nieuwe…

Zwaar bepantserd, met uitschuifbaar materieel kapseist hij telkens tussen duin en helm als vliegenier is hij een roekeloze die als zijn motor afslaat, neerploft In abdijbier nadert zijn ontreddering nog het meest die van een dronken tor -------------------------------------------- uit: 'Van de arena en het lastdier', 1995.…

De vrouw, in het gebied der Emiraten, Is vaak de onderliggende partij. Dit stadion maakt haar dus extra blij, Heeft u de overeenkomst in de gaten? Voor mannen is het reden, zo zal blijken, Om likkebaardend voetbal te gaan kijken.…

Het alfabet is als een recept Schrijven komt eerste plek Het is als een zwarte vlek Die verwijdt zich rap Over het papier En vormt vele woorden Die zich in je hoofd boren Een ingewikkeld concept Volgorde bepaalt gelijkenis Willekeur speelt geen rol Kennis vraagt zijn tol Van ons systeem Zesentwintig tekens Miljarden combinaties Slechts…

een oude meester doopt zijn penseel in het kleurrijke palet, waar hij verdieping mee aanbrengt op het vers gespannen doek even later is er 'n verdronken landschap geboren waar wolken traag overheen kruipen, de rivier buiten haar oevers treedt weten bomen zich staande te houden in het wassende water de gelijkenis sprekend, zo zacht…

Even vliegt er een vlek over de muur, een meeuw de avond broeit en ik lig in mijn hemd op bed terwijl ik Plato lees, de gelijkenis van de gevangenen in de grot Ik hoor mijn man, sla snel het boek dicht en draai me om met mijn rug naar hem toe doe ik alsof ik slaap.…

hoort mij ruikt dan ben ik dat maar meestendeels niet het is haast een bindend zicht dat zich vertoont in jouw licht mogelijk vertroebeld door gevoelgewicht of gekluisterd aan lijfelijk beklijven * als IK naar je staar beluister jou proef dan ben jij dat ook maar mezelf misschien nog meer het is een beeld naar gelijkenis…

Gezicht zonder herkenning dat geen woorden vind voor gelijkenis of zijn van ’t pas geboren kind. Handen grijpend in luchtledig tastend naar steun of hulp in blinde onzekerheid. Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

-hoewel doorzichtig dan is de verte een streep door het zicht, een eindeloze herhaling met de kenmerken van een steeds wisselende gelijkenis…

dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen…

Muziek tot in de diepte van gelijkenis: Mark, de vriend die ik immer mis. Zijn leven vermengde zich met mijn leven. Hij gaf, het, gratis en voor niks. Zijn houding om altijd van te blijven houden. Mark leerde mij te leven, gedurende mijn beleven. Hij is, zal zijn, blijvend een lief klein sterretje in mijn hart.…

Waar ik leef ben ik rijk zonder gezeik als een oude eik heb ik gezien hoe liefde een man gek heeft gemaakt ik heb gehoord hoe een gekke man door liefde werd geraakt vlinders vliegen naar zijn gelijkenis een zalm die terugkeert uit de oceaan naar de rivier die er ligt om te sterven onhoorbare zucht een opstijgende zwaan…

Er komen af en toe personen Mijn dromen binnen in de nacht Die, zij het door de jeugd verzacht, Met mij gelijkenis vertonen.…

Boven verledenfoto’s ontdekt haar dochter steeds meer gelijkenis, herleeft in haar de jong gestorven moeder.…

Ik wil haar aanraken, maar ook weer niet, haar gelijkenis verlamt me. Als ik slaap is mijn hoofd een bioscoop. Zij vindt op de tast altijd wel een zere plek en drukt op de knop. De spoel draait. Daar vlieg ik al door het raam naar buiten. Verpletterende kinderhoofdjes. Stop! Zij vliegt eruit, ik blijf binnen. Ik wil af van mijn dromen.…

vlammetjes in het vuur jij kende hun levensduur jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd gesmeed met de hamer naar zijn beeld en gelijkenis…

Een antwoord is al vaak gevonden maar ’t blijft een groot en diep geheim dat nooit ten volle kan bekoren en dat opnieuw doet zoeken naar de zin van wat hier maar te vinden is, maar enkel in gelijkenis en spiegels van de ziel. Op zondagavond weet ik plots dat soms ik even maar vol eerbied beter kniel.…

geeft je kwetsbare pose en lacht je witte tanden vrij Je groengerande ogen stralen zoals een zoete zomerzon Ik volg je bergen en je dalen en wou dat ik je strelen kon Ik kan je mijn passie geven vol van tedere geborgenheid en onze liefde laten leven en stoeiend vrijen zonder tijd Oh, zoete fantasie der dwazen die ontsproot uit jouw gelijkenis…

verlegen, verslagen en onvrij, zie jij in jezelf een gelijkenis? sta mij dan in alles bij.....…

Kijk naar hoe de ander is, mischien is er wel een gelijkenis. Als je dat allemaal doet om mee te beginnen kun je jezelf overwinnen. Dan geef je respect en krijg je het zeker terug. En durf je samen te lopen over een smalle brug.…

konden we nog maar bomen tellen, één voor één bomen met gestrekte rug de voeten in zalvend mos, geworteld in verleden onomkeerbaar is de zucht van onze witte adem de brief die we niet schreven later dan vergeten, sterfelijker dan dood in de haast van de schemer, zwakker dan licht op de weg die zich zoekt naar een eerdere, volmaakte gelijkenis…

" Wij zijn misschien wel zijn gelijkenis, maar dan wel heel erg miserabel, want in alles gaat de mensheid mis. Het beste had hij zich kunnen verslapen. Dan waren wij er niet geweest, was zijn schepping een beestachtig feest, was de wereld zonder mensen, beter had God zich 't niet kunnen wensen.…

gisteren naar een stoel verwezen om heel even te ervaren hoe leven zou zijn, zonder ze namen mij het struikelen af, met vallen en opstaan om het onvermogen zelf te beleven, zonder ik zag lager hoe eng de wereld ruimtes bouwt, hoe hoger het doel leek, alsof tranen en een lach zwaarder waren van gewicht, zonder gaven ze mij een gelijkenis…

Zijn gelijkenis stempelhard in gebroken wit blijft ongeëvenaard, een schaamteloze glimlach onwerelds zacht gedragen tot op heden. Eeuwig geluk draagt zwaar, onvermoeibaar de sporen met zich mee op al haar reizen, tussen het bekeren van de werkelijkheid naar de zin tot bloei en zorgeloos leven. Het licht verstrengelt zich..…

zijn niet van materiële aard En bevatten ook geen groepen mensen Het zijn vragen vanbinnen steeds bewaard Ieder mens heeft eigen vraag en wensen Het is ’t zoeken in ons twijfelend bestaan Bevestiging veelal van onze eigenwaarde Vergelijking waardoor wij ten onder dreigen gaan Ontkennen van innerlijke individuele waarde Evenmin als wij gelijkenis…

jouw gelijkenis overbrugt het allemaal zonder toegeknepen ogen bij zonsondergang en opkomst herkennen wij onze pa in jou mijn halfbroer met dezelfde innemende blik.…

als ik hem naast de jouwe leg ze een gelijkenis houden…

, wat uitsterft in een troebele tempel van mijn horizon, in contouren zie ik steeds beelden verrijzen, een wederkerende droom, een drempel die onherroepelijk mij is geërfd, bewijzen dat de laatste tonen mij verraden, verlangend naar een voorbestemd gemis, sla ik mijn hunkering gade in de jaarspiegel, wend het gezicht af van dezelfde gelijkenis…

Patronen tekenen zich af in isobaren als lijnen van gelijkenis. Zonder eigen aard, om anoniem de ware hemel te schragen. Thuiskoffers, gedragen in eigen kring op de vlakte van nabijheid. Binnen bereik van deze lichaamstaal komt nakend gedogen bij vlagen.…

Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig stof, géén pakkende gelijkenis en verworden gedachten snel tot geschiedenis.…