Alle inzendingen over gelijkenis

Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig menselijk stof, géén pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis. Verleer mezelf niet te overschatten, verwen dan maar liefst als eenzaam kind, is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt.…

De wereld heeft pareldauw op haar gestifte lippen, elke morgen een vast ritueel met een oogopslag waarmee de dag begint ook sensueel, het uitpakken van geschenken, ieder krijgt z’n deel, vast verrijkt door geven om te nemen, om een verrassende gelijkenis te zijn, alleen verhult met zinnelijk ongeduld verweven om in elkaar op te…

Ook als u niet meer bij ons bent, Komen we u dagelijks tegen, Ja, want u geeft uw leven door, Wij wandelen over dezelfde wegen Niet alleen uw beeld en gelijkenis, Komen we dagelijks tegen, Maar ook uw levenswijze gaf u door Wij wandelen over dezelfde wegen Weinig woorden hadden we nodig Ja, ook in de stilte komen we u dagelijks tegen Zo…

Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig stof, géén pakkende gelijkenis en worden gedachten snel geschiedenis.…

golven van de liefde op het woeste van de rouw laat ik graag mijn hart spreken over mijn warmte en bittere kou Als mijn hart het jouwe mag ontmoeten doch van moeten geen sprake is staan onbekende mensenwegen open ongekend wat dan mogelijk is Zomaar op straat downtown Rotterdam laten zielen het zuiverste tonen verschillen accentueren gelijkenis…

Ongeschreven synthese laaft aan het kloppen van een natuurlijk hart, tonen van synergie, ritmisch wit getooid in ijsblauwe stilte schaart zich in ongerepte aarde ongeroerd in winterrust waaruit de lage zon hem baarde waaruit ook de purperen mist lijkt op te staan, in een laatste stadium de gelijkenis te vinden in het patroon…

Dan, weer alleen, laat ik me gaan: hoe hevig die gelijkenis! Venijnig scherp brandt het gemis. (dit gedichtje is eerder gepubliceerd in Maatstaf nr 5, 1995)…

En iemand een mes op de tong leggen Als ik de spreukentegels in mijn hoofd Niet meer kan lezen Opgesloten in mezelf Zoek ik naar de muren van vrijheid Om zonder een woord te zeggen Te vluchten voor haat en ergernis Zonder einde, geen begin Stortend in de afgrond der teleurstelling Zolang ik cirkels blijf lopen Om mijn vragen heen De gelijkenis…

reptiel mijn steen is geen last maar dient voor ballast sinds ik hem laat zakken om mijzelf te herpakken dit grootse inzicht neemt niemand mij af ook niet het nieuwste bericht de krokodil slikt nu stenen om na schrokken grote vleesbrokken door schuur te verteren misschien gaat dat op voor dat schots schuivende beest dan houdt onze gelijkenis…

De Levende wil nu je toevlucht zijn, je hoeden, je brengen waar ’t bestaan heel helder is en wat we hier slechts kennen in gelijkenis. Bij de dood van Thérèse Heijne…

Woorden wonen niet in boeken ze leven in het hoofd, onder stenen, tussen rottend blad en struiken, witte sporen van paddestoelen wel gesponnen, niet klaar om te gebruiken, vloeken over herkomst en afkomst in regenplassen te voorspellen of om in schaduwen van het schemer hun gelijkenis met de maat der dingen, een ongelijkheid als onvoltooide…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer mezelf niet te overschatten.…

. - Lang sinds geleden heb ik droefenis zeer liefgehad, om de gelijkenis dat zij mij smart en vrede gaf van u. Maar zij is heen als gij, en nu moest ik toch eenzaam zijn, nu niets gebleven is. Maar eenzaam ben ik niet.…

Ze mijmert wat in het zachte zonlicht welk haar vale gezicht rimpelig beschijnt versleten wrijft ze over de leuning het oude houten bankje toont in aanzicht de gelijkenis van een beleefd leven...…

te huilen aan de grachten van een denkbeeldige stad die als schimmig roofdier schijnbaar agressief altijd klaar voor de eerste en de laatste sprong zich dan te voegen gevat in de stroom van zinnen om als muze de ontvankelijke geesten te beminnen of 's avonds in het schemer of in de diepe schaduwen van de nacht een eigen weg te volgen in de gelijkenis…

Enige gelijkenis met bestaande poeliers, kerstkalkoenen, hanen en naakte kippen berust slechts op toeval.…

stoffige en pluizige momenten het droomdenken anders gaan zien of schreeuwt het verlangen in mij als huilkind dat in gebakend moet worden om de stilte te beleven opdat de kou tussen handen smelt en zichtbaar wordt hoe Mei doorheen elk seizoen reist steeds zie ik je ogen achter mijn blik de film vertalen, er lijkt geen andere verfilming in gelijkenis…

I We lopen, beiden, aan de Waterkant Je kijkt me aan maar ziet me niet Alsof de wereld door je iris vliedt Ik begrijp: ik zit al aan je binnenkant II De mensen willen je naar hún beeld en gelijkenis kneden als een golem, uit modder, zwijgend en zonder rede, een dommekracht, zeven maal omlópen: “Shanti, shanti, dahat, dahat”.…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer mezelf niet te overschatten.…

Woorden wonen niet in boeken, ze leven in mensenhoofden, onder stenen, tussen rottend blad witte sporen van paddenstoelen wel gesponnen, net niet klaar om te gebruiken, vervloekt door herkomst en afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar als druppels regen in een schemerplas hun gelijkenis met de maat der dingen, ongenaakbaar als onvoltooide…

grootste gemene delers in de liefde, grenzeloos, bodemloos en eindeloos tijdloos Jij houdt van Jannes, ik van Depeche Mode Jij bulkt van de centen, ik sta regelmatig rood Maar ik voel je Een invloed nooit eerder gevoeld Onweerstaanbaar en alsof je me optilt als een grote golf die tegen me aanspoelt Geen verschil weegt op tegen onze gelijkenis…

schilderij vertelt op een ochtend tijdens een koude bries beroerde een penseel mij het groene gras en de blauwe lucht schakeringen in kleur gevoel en techniek fascinerende fantasie landschap in wording de zon breekt door de dauw glinstert druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende gelijkenis…

ici loin mais fort lié / dans les choses est exprimé” (onbestaande versregels gedroomd op 13/2/2017 tussen 6:30 en 9:00) sluipgeest der wet die ver van hier in strak verband der dingen zin verzet; bloeigedaante, warende doorheen verwelkte bloemen; spookgedachte, vluchtend uit gestalten die vergaan; aggregaat van onbestaande dingen; gelijkenis…

De gelijkenis van hun silhouet lost op.…

Dit tweegesprek in de nacht geeft steeds herhaling echo zonder uitzicht op een werkelijk lange lente, hoe droef kunnen pauwen thans nog schreiden, monden nog scheppen naar beeld en gelijkenis. Hoe het neer te leggen alles was waar en ooit wel goed. Zijn ze niet meer schoon uw aderen de armen en uw keel.…

verdwenen zoals een passant in overstromingstijd de weg geplukt door eigen nemen zo leeg geraakt in maagdelijkheid zo vastgehouden, ontleent de eigen adem gesignaleerd, de blik van helle werkelijkheid mistroostig blozend vastgegrepen, de roos, als een gebaar vol roder nederigheid de eeuwigheid verspringt elke ochtend stil, het andere gelijkenis…

Nog geen geen minuut aan het zingen en m'n tranen verraden onze gelijkenis zijn jongens-kamertje, mijn jongens-kamertje zijn lieve tante Annie, mijn lieve tante Annie zijn mooie jurken en die van mijn zus Fineke een half jaar gedragen en Juliana gespeeld hij is spelend in jurken blijven hangen als een mooie waarachtige Dolly Bellefleur Nu…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer me in alles te spiegelen Verwen het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik niet ken, in het idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je het tehuis…

Ik wandel door de bossen ruik de geur van vrijheid ik mis niets, ik ben gelukkig Ik loop langs een tuin zo mooi als een paradijs ik mis iets…dit paradijs Ik zie mensen naar me kijken lach hen vriendelijk toe tranen stromen over hun gezicht Ik blijf staan voor het hek de barrière tussen hen en mij ik wil bij hen horen Ik voel een gelijkenis…

(voor Jaap Zijlstra (1933 - 2015)) Naast zijn overlijdingsbericht zag ik vandaag een foto van hem in de Trouw. Jaap leek sprekend op mijn vader, die ook een homofiele dominee was. Ik dacht zelfs even mijn vader ineens zomaar terug te zien. Als twee druppels water leken ze op elkaar. Jammer dat ze elkaar nooit ontmoet hebben. Zelfs het interieur…