Ouderdom sterft...

Ze mijmert wat in het zachte zonlicht
welk haar vale gezicht rimpelig beschijnt
versleten wrijft ze over de leuning
het oude houten bankje toont in aanzicht
de gelijkenis van een beleefd leven...

Ze tuurt in kringels van het water
maalt in herhaling met gewichtige knauwen
haar hand tast in zekerheid haar metgezel
het tweezijdig craquelé sluit zich...

Zijn oude hoofd verheft zich moeizaam
ontwaakt uit een licht knikkende dut
hun ogen ontmoeten elkaar in teder tendens
alleszeggend doch uiteindelijk stilzwijgend..

Het oude bankje kerft de vergankelijkheid
leegmakend bleekt het in de oude zon
wachtend op een nieuw entree naar de dood
snatert wat jong eendenkroes naar een nieuw leven..

Schrijver: Jeffry Bonnet, 5 november 2005

piaf56casema.nl

Biografie van deze schrijver

ouderdom sterven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 427