Alle inzendingen over gevlogen

En de zwarte kraai kwam van over de zeven bergen gevlogen en bracht een brief in z'n bek: een zwarte omslag met een zwart kaartje er in waarop in witte letters het woord 'zwart'. Zo donker is de nacht van de dood en zo wit is onze schrik. ---------------------------------- Uit: 'De gedichten', 1998.…

d'Oranjes zijn naar Griekenland gevlogen en ook weer terug met schaamrood op de koontjes De ergernis is groen en geel. De troontjes? Die wankelen door ’t zwakke denkvermogen Het volk - intussen murw en grijs en grauw- Staat óp en slaat hen geest’lijk bont en blauw…

Een duif komt aan gevlogen en zet zich neer op de fontein hij kijkt om zich heen of hij veilig kan zijn. Hij smacht naar water om zich te wassen. Ik zie hem in het water plassen. Het is een lieve lust Hij gunt zich geen rust. Drinkt nog wat na En denkt, ik ga! vliegt weer heen en laat mij weer alleen...…

Onrustig aanwezig In het benauwde klam De gevlogen mus wist Een verbrande vlinderpop Een kromgetrokken rups Krijgt geen vleugels Geen kleur geen leven Pijn geweld angst Marcheren meedogenloos door Onrustig voelbaar Scherpe ongemakkelijke vibraties Een mens kent zijn machtslust niet.…

het kunstmatig leven achter ooievaarsbek uit sibbes oog verdwenen niet langer wind van onder zo hoog gevlogen te hoog misschien te veel gezien wat je zag brandde je netvlies was zwaarder dan je vleugels dragen konden de boom nu gekapt het nest is nu weg thuis is nu elders ook voor jou is het winter nu, vogeltje van zomer naar zomer ad hoc…

ik leg mijn handen op het water, voor jou bega ik sneeuw, die naderhand gevlogen, snijdt tot op de huid, de riem van wind, aangetrokken en smal het bed van slakken, de natte voeten onderin, de lucht die warm en zwart, vol van ijzer, aanbreekt - als - weleer. ------------------------------------- uit: 'Vlammend Marmer', 1984.…

Ik zie de hoop in je ogen je wilt nog zo veel leren maar ze is gevlogen en zal niet terugkeren Moe gestreden mens sla je ogen vredig neer vlieg weg als een wens en je ziet me ooit weer Slaap maar in bij mij het is echt wel goed zo eindelijk ben je vrij dit leven kreeg je cadeau……

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

en wel trok jij wreed de laatste pen er uit schreef over een veren kleed stralend van buiten alleen juist dat kleed geeft geen warmte meer de schoonheid van de schijn boeit niet langer gevlogen verdwijnt zij langs heldere luchten beademen hoeft niet meer zij houdt vanzelf haar snavel…

liefste ik roep naar je over de bergen liefste ik loop naar je over het water liefste ik leef naar je onder de zon jouw handen hebben mijn huid doen smelten jouw vogels zijn door mijn haren gevlogen jij woont in mijn handel en wandel ik wil je boot door de nacht zijn ik wil je strand overdag zijn ik ben je schaal wil je mij…

Ik heb jou aanbeden jouw voeten gekust alles wat wij deden bracht mij levenslust De tijd is voorbij gevlogen zo ook mijn liefde voor jou ik keek recht in jouw ogen en zag ineens de ontrouw Terwijl mijn hart zich bezeerde is mijn leven ontspoord en de levensles die ik leerde bracht mij geen antwoord...…

ik las de waarheid in het water zachtjes voer 't aan mij voorbij dat ging zeker over later al stemde dat mij niet blij en als de boodschap was gelogen was ze niet voor mij bestemd was de schrijfster allang gevlogen in haar feeërieke ochtendhemd ik las de waarheid in het water langzaam kringelde het uiteen nu is het dan toch later antwoorden…

Mijn hart is over bergen heen gevlogen mijn gedachten hebben rivieren doorwaad mijn gevoel zweefde tussen wolken mijn liefde heeft zeeën doorkruist mijn ogen zagen je van ver mijn armen strekten zich naar jou mijn benen ijlden over het veld mijn adem stokte van verlangen. En aan het eind zakte ik voor je voeten in elkaar.…

Gisteren was je vleugellam bewegingloos en zwaar moe gestreden blik naar beneden tot je eigen reflectie je de adem benam je keek jezelf recht in de ogen en sprak tegen jezelf waarom niet weg gevlogen? zoek de beweging die vleugels zijn er om te zweven zoek de ruimte en ga leven en je vloog.....…

Hemelvaartsdag  donderdag 9 mei 2024; 21.00 2e helft halve finale Eurovisie Songfestival 19e optreden, als laatste Joost Klein Maar de vogel is gevlogen naar hoog in de hemel bij zijn vader en.... die laat ie niet meer los want er zijn degeLIJK grenzen! Joost weet wel beter!!!…

Wij vlogen, deden 't samen Wij landden, samen alleen Hoe, in naam van de Allerhoogste heeft deze terreur zijn realiteit gekregen, terwijl de Toren van Babel eerder al voor verwarring zorgde? © Annejan Kuperus New York, 2001 (1988)…

Ja…als een vogel heb je gevlogen, ging naar de hemel en heelal, zag de sterren van dichtbij, maar kwam terecht in niemandsdal.…

Leentje sloot haar schuldloze ogen; ’t Sterven was voor haar gewin, Ze is toen juichende gevlogen, Moeder na, ten hemel in.…

En als de kinderen het nest vrijwillig uit zijn gevlogen dan gaat moeder de vrouw haar eigen man bemoederen en noemt hem 't liefst papa!…

Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen, Zo smijdig en slank als de slangen, Als trossen goû-regen, in slingers gebogen, Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen, Of tussen de twijgen gevangen. ----------------------------------------------- uit: Overige gedichten…

gevlogen door de tijd op vleugels van spijt verwaait het leven en lijdt voor wat niet is en nooit zal zijn oneindig het geluk waarheen deze reis leidt op slechte paden verkeerde wegen de ongelijke strijd van het leven tussen de doelloze pijn en het voorbije zijn verwijdert ons van ons gevoel kom, kom dan terug en laat me voelen…

ik heb nooit als vogel gevlogen die ultieme vrijheid gekend wilde altijd wel naar boven beneden was ik gewend draaien en keren zweven en scheren in tijdloze vlucht duiken en stijgen landen en krijsen in koud warme lucht geen auto of huis maar een tak in de boom ‘s nachts een zorgeloze droom…

de zon verschraalde takken stalen licht uit ogenblikken dat ik inzicht had ze zouden me de hemel moeten wijzen maar bogen over mij en tunnelden mijn pad ik kon niet verder gaan het dwarsbomen hield aan een angstsprong was de eis ultieme vrijheid als mijn prijs de vlucht bleef spoorloos in de lucht mijn gedachten zijn gevlogen…

Ze zijn bij mij tegen de lamp gevlogen, nu ik me in het duister hier alleen bedrink. Ik red hun natte vleugels met mijn lamme pink. En leg ze bij het suizend gas te drogen. De maan komt op als volle dame. Ja, ook wij dansten samen een gat in de nacht. Maar geen liefde die van haar eigen vuur genas.…

Ik woon hier nu al 20 jaar maar vanochtend zag ik er een rondjes draaien heel hoog in de blauwe lucht een mooie grote ooievaar Het was een prachtgezicht en ik zocht snel getuigen en toen ik haar gevonden had lag heel mijn plan in duigen was de lucht ledig en de vogel al gevlogen momenten om te delen maar klaarblijkelijk…

Ik twijfel juist aan mijzelf met iedere stap die ik zet en laat omdat jij in een beeldentuin verdwaalt zonder mij daarbij te betrekken als ik vleugels zou hebben was ik allang in jouw Walhalla gevlogen.…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

het verzorgen van de gebroken veren van een verdwaalde meeuw beider ogen gericht als heldere meren de haren licht als sneeuw nooit zag ik ze dichter bij het morgenlicht Geen andere ontroering dan die waarin ze zich veilig waanden en nimmer werden bedrogen op de wieken van eerste licht in een adem opgestegen waren de vogels weer gevlogen…

Zo stoer staat het, als je net als alle anderen met vuurwerk durft te spelen Zo stoer staat het, als je net als de anderen de mensen uit hun schoenen kunt laten schrikken Zo stoer staat het, dat iedereen gevlogen is je was te traag, het lontje niet Zo stoer als je was, zo nietig ben je nu zonder vuurwerk in eerst een ambulance nu…

XXI Toch, als de tovervonk langs wonderdraad gevlogen, - Snel als de Laster vliedt en ’t praatje van de Logen – De tijding brengt in ’t land: de Mail, de Mail is aan! Dan hoort men harten vaak als dichterboezems slaan, Want elk, vol vreugd, vol vrees, wacht van zijn verre lieven De levenstekenen, de lange, dierbre Brieven!…