Alle inzendingen over glas half vol

Regenplas vol zon: diepe, reine spiegeling van een alpenmeer. Een grote kikker springt in de poel en doet niets dan zonnebaden. Ik drink mijn glas jenever samen met een leuke wesp.…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

Half op weg besef ik waar ik sta half op weg zie ik mijn grenzen half op weg voel ik waar 't om draait half op weg weet ik haarscherp wie ik ben half op weg kijk ik om en ga dan fier vooruit…

ik heb in u gewoond zonder schoenen een huiske vol water en schokvrij warm, soms achterduims speelde ik in u hing aan de touwen trapte tegen glas moederke, mijn heimwee zij zeggen het niet uw handen op mij waren zachter dan gras…

Het water zuipt de longen vol en zuigt er naar beneden De gloed van zon verstard tot glas en wuift er moegestreden Naar al wat was en niet meer is zou zijn maar toch nooit kwam Gelijk een zee in eb en vloed er gaf en nu ook nam…

Verhaal blijft drinkbaar evaluerend prisma in glas, vol gedecanteerd.…

Lig te soezen Slaap nog half, Beetje wakker Met gesloten Ogen als jij Binnen komt En ik het daglicht Langs mijn dichte Ogen voel gaan, En is het jouw Liefde die me Aanstoot in de Morgen om vol Vertrouwen deze Dag weer in te gaan…

Lopend in de vrije natuur kijkend om me heen ruikend aan de struiken voel ik me niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…

Vol van passie Begeleid door de vlammen Onderweg naar haar bron…

Kan hozend plenzen Kan gieten zonder grenzen Het meer raakt nooit vol…

Al tijden ben ik inspiratieloos. Geen woord, dat iets te zeggen heeft; geen zin, die wat verhaalt. Losse flodders en loze kreten; niets van betekenis vult hier en daar ’t papier. Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…

't gewapend glas verdwijnt 't marmer, hard en ongenaakbaar verliest langzaamaan elke herinnering de muren bewegen onder het nieuwe gewicht van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege gebleven gesprekken 't huis maakt zich klaar…

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

Het is slechts het album van je leven; bleke herinneringen, de groene kamer het gekleurde glas in lood met de schuifdeuren en reeds vervaagt de schemering de dagen van nooddruft en klagen aan doornige paden, juichend en kermend de tijd, de uren waarlangs de klepel slaat, met een mand vol vol met bloemen keer ik…

Een glas voor hem, een glas voor haar…

...schreef hij vol goede moed. De steen bloeide en de zon steeg op uit de zee. Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Wanneer de bak leeg- en haar kar half vol is, vervolgd de krom gebogen vrouw haar weg, naar de volgende bak, tenslotte is haar kar nog niet vol! De armoe is dichter bij, dan je denkt!…

Het zit niet mee: nog steeds geen kabinet De Hamerdame informeert en oppert Door fractieleiders wordt geboomd, gemopperd Beoogde snelheid blijkt een treuzeltred Ze zijn niet exclusief aan het formeren Maar ook elkaar aan ‘t sensibiliseren…

Ze zitten vol bravoure in hun blik of achter glas Maar eenmaal in de pan dan is dat stoere snel verdwenen Dan willen ze alleen maar terug naar mamma in de kas Dan schijten peulen peulen en dan zweten penen penen…

Tussen de spijlen spiegeling van glas waarin jij staat vol in de zon je groet mijn spiegelbeeld en daarna mij jouw lach… verlegen zeg ik dag en droom mij verder weet nauwelijks nog waarheen…

Ik wrijf een open plek op de beslagen ruit die toekomst heet maar ook de buitenkant zit vol met druppels ik breek het glas de scherven kleuren verwonderd gewond ervaar ik de keuze die richting ruimte geeft…

een half verstaander weet meteen over wie ik het hier heb: Ajax, Hercules en - excusez le nom - een zekere Gerrit...…

wel de waarheid alle aandacht die jij gaf is dat nu echt verloren tijd Nooit zal je je hart weer geven je voelt je een verloren man ze heeft iets kapot gemaakt wat alleen drank goedmaken kan Je neemt nog maar een glas niet wetend dat ze aan je denkt terwijl zij, op dat moment ook nog een glas vol schenkt…

Het glas is halfvol Als het roodborstje zingt Als de dagpauwoog de tuin bezoekt Als de bomen fluisteren op het ritme van de wind Het glas is meer dan leeg Als de tv aangaat Als de ene mens de ander een vreemdeling noemt Een vluchteling En er is geen plaats meer in de herberg Het is vol Ga maar in de stal geboren worden in een kribbe Je…

Als drank tegen mij praten zou dan zou het tegen me zeggen vol berouw wees eens lief en schenk me in bemin me zacht als een godin ik staar al uren naar mijn glas die daarnet nog voller was en denk dan aan vergane tijden in de kerk, mijn geloof belijden toen was het leven nog onbevangen in de kroeg vol lofgezangen want voorwaar, de rode…