Alle inzendingen over glimlach

De gever, een gelukkig mens De ontvanger ook gelukkig De gever geeft met een glimlach De ontvanger, huilt...…

Door welk dal je nog moet gaan, ik zal er altijd voor je zijn, mijn hand, schouder, hart of rots, mijn woorden en glimlach als zonneschijn.…

me even aan een snelle kus volgt de deur slaat open licht wordt aan gedaan hang de jassen op en fluister een glas drinken door kaarslicht reeds aan jij zittend op de sofa reik ik een glas rode wijn vlei me tegen je aan bijna fluisterend gesprek verlost je van gedachten achter de gesloten gordijnen dansen takken in de wind een glimlach…

met een glimlach op mijn gelaat weet ik dat jij je mannetje staat wanneer alle mannen met je willen flirten allemaal tegelijk, niet eens om beurten ik laat je gaan, in doen en laten want inmiddels heb ik wel in de gaten dat de liefde die ons samen bracht nog altijd brand en nog immer lacht…

voelde ik daarbij Toe we afscheid namen Was het goed, geen ziel verscheurd van pijn Maar m`n liefste nu ben ik alleen En denk nog veel aan jou Soms met een gevoel van verdriet Maar meestal met een lach Wat we hadden was zo fijn Misschien niet hetzelfde voor jou of mij Maar wel met een intensheid gedeeld Nooit spijt, wel gemis Met een glimlach…

Dan pas is die lieve glimlach echt en ook helemaal van jou en laat hij ook jouw hart zien, dat van een geweldig lieve vrouw.…

jij maakt zachte muziek alleen anderen horen dat vaak niet in je ritmisch bewegen zit de basis van je melodie je stem zingt het lied ik zie hoe jij de ruimte aangenaam vult met speelse stromen in de kleuren uit je dromen jij wervelt soms vibreert dan traag alsof ook je adem zich over jouw geluid verbaast jij danst de glimlach…

ik brand me niet aan netels draag enkel vergeet-me-liever in mijn handen loop langs klaver die zich vierendeelt ik pluk er geen maar laat ze staan -voor blijvende groei- zie klokjes volop grazen met een lila glimlach voor me ligt de weg die vrijheid ademt -zonder vallen- daar drink ik de nectar uit volle honingbloemen en slik…

Maar wie goed rondkijkt ziet ook dingen die nergens zijn te koop: een kleine glimlach, blij begroeten, een kind dat juicht om even niets, een vrouw die met haar man in rolstoel er even uit is, zonder moeten, een duif die klapwiekt, kleine voeten die vrede brengen en wat hoop.…

Na zoveel duisternis en dood, na traagheid van de uren toch weer een glimlach. Niets kan hier blijven duren, ook niet het zwarte, de vragen, het onbestemd verlangen. Alles heeft zijn tijd zei Prediker en hij kon het weten. Nu kan ik dus weer gelukkig heten en dromen met de ogen van een kind.…

wanneer een gedicht opent als raakte het de hemel in een zucht en met rood doorweven treur dan niet om herfst of wind die aan de winter tast sluier schaduwen met stemmen van de zee of laat rozen zweven, in het zonlicht spiegelen u hebt immers uw zielenkracht gevonden omhoog, omlaag, als trillende vleugels stil gefluisterd in het bloemenblad…

Een lieve glimlach naar de mensen die o zo moe van Kerstmis zijn; wat kunnen we hen beter wensen dan dat ze zien het Kindje klein dat voor ons wilde zijn geboren, dat voor ons kwam naar deze aard'; het blaast niet hoog toch van de toren, maar heeft Gods liefde hier bewaard. Laat ons dan samen dankbaar leven en mensen rond ons warmte geven.…

leven in het volle besef geniet elk moment als druiven in trossen het terroir van de wijngaard als seizoenen verstrijken rijpt zich de liefde tot donkerrood fruit witte chocolade dan wel kruidige rosé van druif tot glas prachtig en uitdagend bloeit de wijngaard met pittig de helling soms tussen het dal en de top zij brouwt een glimlach…

meer is er dus niet wat er restte lag achter hem een vervaagde serie gebeurtenissen waarvan alléén een natrillend besef van opwinding nog even voelbaar bleef samen vormend in een kleine hand hij voelde zijn mondhoeken wegzakken in de huidplooi,die daarvoor bestemd was zo werd zijn glimlach gevormd die bij hem paste star en verbaasd in…

Vangen wil ze in haar handen de schaduw van geluk de adelaar vliegt met wijd gespreide vleugels cirkelend door de lucht Draagt een slinger van gesponnen liefde in gouden veren brengt haar een warme droom omdat haar liefste niet kan komen schrijft hij de glimlach in haar hart…

bloemen Ze loopt blootsvoets Door het gras Haar tranen Zijn als druppels dauw Vallen op haar handen Tranen uit haar ziel Wie zou ze kunnen zeggen Wat haart hart beroert Ze gaf hem op Om hem de ruimte te geven De vrijheid Die hij nodig heeft Om verder te kunnen leven Zelfs hij ….kent niet haar pijn Zag nooit haar tranen Wel haar glimlach…

Als je me zoekt ben ik in de wolken De hemel raak ik aan Ik heb mijn glimlach laten groeien En laat hem eeuwig staan.…

Zilver glansde de maan aan de donkere hemel met in mijn ogen het licht van jouw zon dat me vandaag toe lachte ik was niet moe bij het naar bed gaan Schurkte me dromerig onder het dekbed dat zich vederlicht vulde met jouw liefde van jou houden is niet zo moeilijk zelfs al ben je ver en voor mij onbereikbaar daar zo boven je glimlach…

Net ontwaakt, slaapdronken ogen vouwtjes en kreukels in wangen, een half verborgen gaap achter de hand de tuindeur open blote voeten dansen in het vochtige gras nog wat bedauwd de morgen zon piept door de wolken had hij net de maan gekust de rozen zo juist ontloken waarvan de doorns stekelig en uitdagend staan alsof ze haar zeggen raak…

Dichter bij zee bewondering in het ontmoeten gelijk herkenning bij de eerste oogopslag wat ben je mooi mannelijk sterk lief vertrouwd droomprinsen bestaan een glimlach een zachte fluister in de wind ik wilde dat ik jonger was onhoorbaar een illusie armer een vriend voor het leven rijker het stille weten die kaart vijf euro…

woorden stokten gevoelens wrokten langzaam van binnenuit stemmen kleurden naar een hoger timbre met een blikkerig geluid de zon scheen vaal warmte leek met een wolkende wind te verdwijnen door mistige flarden jankte het blauw gele licht in een plotseling verschijnen de schreeuw is gekomen een genadige spuit gaf rust in een glimlach…

de reden van je glimlach, valt ver te zoeken, je zuchten niet meer dempen, berust in opoffering je woorden trilden vol liefde zenuwachtiger terwijl je mijn zachte hand naam de dagdromen die je wilt delen ze zijn buitenweg, hoopvol zó dichtbij gekomen vragen gemakkelijker om geluk en dat beetje schuldig innig tevreden voelen de reden van je glimlach…

met één verschil Vroeger zonder te weten Nu heel erg bewust Met deze glimlach Een meid vol levenslust Zwevend op een roze wolk Niets is teveel, niets is te druk Achter deze glimlach Een door het leven gebroken hart Een geest zoekend naar een reden Een meisje op zoek naar rust…

De eeuwige glimlach, gemaakt, niet echt, Diep gewortelde pijn, tranen waar ik tegen vecht. De glimlach die eens zo spontaan was, verdween, Eenzaam, altijd denkend, maar zo alleen.…

In stille duistersluimer van de nacht ontmoet je haar verankerde tunneltocht verlegen glimlach van de maanspiegel en je proeft de prille lentebegeerte in ieder woord dat zij zacht fluistert naar het oorverlangen in je hoofd je bent te verlegen om te antwoorden je herinnert haar intieme glimlach die versteende blik op het standbeeld opgericht…

ze spreidt haar armen naar mij uit, omhelst mijn diepste verlangen ze geurt als de kleurrijke bloemen, ruist als het goudgele koren ze zweeft met de wind en de wolken, zacht als de zomerse zon ze zwemt in de bron van mijn tranen, danst met de pijn in mijn hart…

Zomaar een glimlach naar het oude vrouwtje op de straat dat moeizaam loopt, naar de zware roker die het niet kan laten, naar het kind dat verwonderd is om de regen, naar de bloemen die dankbaar zijn om eindelijk wat water, naar de lindebomen die weldra weer hun geur verspreiden en me doen terugdenken aan mijn kinderjaren, naar de zon die…

ook wolken sprakeloos gelaten als eerder dit uur het riet ruis en ritsel ontnomen je glimlach afgeschminkt en naar alles wat mij dierbaar is met modder gegooid tel ik de slagen van de klok dit dreunend gedonder van brons onder de haan die met alle winden waait pijn is gewetenloos kent geen herinnering de zon heeft geen geheugen…

Het had haar meer geraakt dan ze dacht ze had ‘t niet eerder meegemaakt maar wel verwacht nu was ze moe en wat uitgeput weinig verzacht maar man en kinderen, vrienden geven kracht Ze weet: ik kom er overheen eerder dan verwacht haar overleden oude moeder nu ’n unieke macht ver weg maar ook heel dichtbij dat verzacht aan wie ze zal blijven…

En Volendam brengt weer een wonder voort Een politieke palingsound met pit Misschien scoort ‘t CDA een zomerhit Met deze nieuwe roergangster aan boord Het water stijgt de and’ren tot de lippen Aan Mona’s glimlach kunnen zij niet tippen…