Netgedichten

netgedicht (nr. 41.060):

je glimlach afgeschminkt

ook wolken sprakeloos gelaten
als eerder dit uur
het riet ruis en ritsel ontnomen
je glimlach afgeschminkt
en naar alles wat mij dierbaar is
met modder gegooid
tel ik de slagen
van de klok

dit dreunend gedonder van brons
onder de haan
die met alle winden waait

pijn is gewetenloos
kent geen herinnering
de zon heeft geen geheugen
heeft zijn verstand verloren

wacht ik dan maar op de maan
haar gave om te beminnen

van balkons valt vioolmuziek
over rozen
over gras en grind
elk licht lijkt blauw
als hemel
rond je lichaam
zwermen vlinders samen

spiegelen zich in het vocht
van je ogen

je glimlach afgeschminkt
en muggen dansen
door stil dit zicht