2992 resultaten.
Tijd heelt niet alle wonden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 313 Voeden zij zich met verdriet
Ze lijken te verdwijnen
Met de jaren raak je ze kwijt
Maar de herinnering is sterker
Dan de werking van de tijd
Zo keren schimmen uit het verleden
Terug in jouw bestaan
Nestelen zich in je gedachten
Stilte is niet te verstaan
de kalmte kan je redden
Als je niet al verdronken bent
De eenzaamheid zal verdwijnen
Golven…
het kleiner wordend wit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 377 ik zag kastelen
op het water
kaboutermensen
puntmutsten hun groet
het zag er zwart
van afscheidnemend velen
meeuwen krijsten
schor hun groet
water sloeg in deining
terug met golven
hoofden braken ze
maar argeloze voeten
werden nat bedolven
met een laatst
signaal de haven uit
de zee draagt langs
de pieren het kleiner…
Onvoorstelbaar echt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 178 Heel gestaag kerft nu jouw branding
rake woorden in mijn huid en almaar verder
word ik meegetrokken door de golven,
soms omhoog getild, dan weer bedolven,
getroffen door een stilte, een krachtige storm
en ik lach, er wellen warme tranen op,
voor mijn ogen krijgt jouw diepte vorm.…
jouw basalt en mijn graniet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 387 naar steen gesprongen
hebben zo haar stroom
bedwongen op
een onbetreden pad
ademloos en nat
zien wij hoe kracht
en tijd zich
in de aarde vreten
om gelijkheid aan
het oppervlak te meten
ook jouw basalt
en mijn graniet komen
die eeuwige erosie tegen
maarin zachtheid
kent gevoel veel
andere en mooie wegen
we varen mee
op golven…
Te gast in de Vierdaagsestad...
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 33 Al sedert twee millennia
ligt aan de oever van de Waal
een glooiende idylle
heuvelrijk rond Heyendaal
de benedenstad een baaierd
waar de massa's binnenstromen
grote golven van Sint Anna
tot de kadeboulevard
maar er heerst nu weinig gêne
wild doen lijkt meer in de mode
'wandelaars' doen hun naam eer aan,
laten het in tuinen lopen…
Wind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Op de pier zie je
enerverende golven,
die klotsen tegen keien.
De meeuwen kunnen
zich net
vliegend houden.
De zon laat zich af en
toe
glimlachend zien.
Het lijkt wel herfst,
maar het is nog
steeds zomer.…
Donkerblauwe blues
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 139 Golven van verdriet
Leegte heeft geen kleur
en ruikt naar verzuurde melk
zijn ogen huilde.
---
Sommige voeten
gaan dolend door het leven
dolgedraaid kompas.…
Terug bij mezelf
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 144 De wind is ijzig
het beneemt me de adem
laat de tranen
over mijn wangen rollen
terwijl ik tegen de stroom op
moet roeien
rondom vissen strooi ik het brood
boven de donkere
golven de blauwe hemel de
hongerige meeuwen
maken herinnering wakker
het gekrijs
de pijn
in tweeën verscheurd te zijn
ik kijk naar de draaikolk…
sporen lezen in het natte zand
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 502 ik ga je zien
kom uit de achtergrond
en kleur vandaag
met stralend licht
van weer ontmoeten
ik zal je groeten
met een warme kus
wees maar gerust
we gaan de wereld
buitensluiten
de tijd uitbuiten
die er is
ik heb je zo
intens gemist
ik zwem nog
in de uren
maar hoge golven
van het wachten
trekken aan mijn
krachten, de deining…
Sinterklaas 2021
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 433 Sint is de regeltjes,
de kapjes en de lapjes,
de code die van node,
de testen die verpesten,
de te mikke prikken,
bedoelde angst voor geldgewin en vangst,
de golven door massa hysterie bedolven,
Sint kan het niet geloven dat zovelen hun mouw opschoven,
dat iets van boven,
iets demissionairs,
wetten, unfairs van miljardairs….…
ik heb de hemel aangeklaagd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 453 ik heb vandaag
de hemel aangeklaagd
de zee gesproken
en het land gevraagd
me te begraven
het blauw wees me terecht
koude straalde wolkeloos
haar leegte naar me toe
ze maakte me weer klein
alleen en hulpeloos
ik gebaarde stilte in het
schreeuwen tegen golven
Ze deinden kilte
in het eindeloze thuis
mijn woorden zijn verzwolgen
ik…
volg het krullen van de lijn
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.557 ik zie de golven overslaan
hoe donker wordt verzwolgen
hoe wit maar steeds blijft gaan
ik volg het krullen van de lijn
het schuim verdwijnt en laat
de diepte zwart verschijnen
ik draai en kolk mee
het sissen wiegt verleiding
ik voel de vrijheid van de zee
nog aarzel ik terwijl
het water langs me gaat
vandaag zich spiegelen laat…
schuim en as
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 81 op de uiterste punt waar twee zeeën
samenkomen zocht ik een geschikte plek
kwam tot rust en maakte een mooi stapeltje
het was moeilijk het vuur gaande te houden
rook steeg op in noordelijke richting
verwaaide beeld geur herinnering zeewaarts
dansend daalde je op de schuimende golven
teruglopend de etsende nietsontziende wind
aan mijn handen…
Vormen gaan voorbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 's Avonds zijn de duinen vlak
en drassig watergrauw
struiken worden donker
zwemen rood en blauw
Alles verliest vastheid
land lijkt zee en zee op land
in ijle golven schemerlicht
stolt water tot tinten zand
Wolken lijken een massief
en bergen zonder maan
een nachtzwarte hemel
waaraan geen sterren staan
Ideeën zijn levensecht
vormen…
LUSTIG SPRINGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 81 In woeste stormwind
danst het zeeschip
wild én gelaten
op de hoge golven
die schuim vol nevel spugen
lucht- en waterorkest
roept tot het vaartuig
met luide bulderstem
langzaam bij inspanning
tegen de kokende berg op
dan je laten gaan
door harde smak geleid
een snelle roller nadert
krult sierlijk zijn kop
stelt zich voor als mededanser…
Dankbaar
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 58 Dan kun je alle golven in het leven, al is het soms wel met een traan, bevaren.…
Verder leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Zwem als een bevrijde vis door de hoogste golven,
maar hoor nog wel de lieve woorden die ik tegen je foto zeg.
Laat mij je nog voelen,
als de wind blaast door mijn haren.
Laat mijn gezicht verkoelen,
door jouw regendruppels gemengd met mijn tranen.
Alleen zo kan ik verder leven,
totdat ik je ooit weer zie.…
boulevard de favauge
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 32 op het plein
van de gekoppelde liefde
stort gietijzer geklodderd ineen
alleen, als een bulldozer
eenzaam op het strand
weg, murw, uit zee gebrand
vormt zijn stalen muur
de golven van het zand
dichtend in het bos
de boulevard van het zijn
ligt bedekt onder mos
schoon is die schijn
mijn schaduw
wees alles
wees iedereen
een lantaarnpaal…
Moordlawine
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 23 ik wist
dat het rimpelen
van de horizon
ooit over zou zijn
nog voel ik warme
golven komen
zij schroeiden
een werkelijkheid
die ik alleen maar
kon weerstaan
in mijn dromen
op de rand
van verbranden
met een buitenkant
zonder korst waar
slechts in het
vet walmend
kringelen van rook
de resten van
organische materie
te ruiken zijn…
Beweging
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 729 De beloften van vergeten dromen
pruttelen in afgelegen poelen
modder wil niet, kan ook nergens stromen
nadert snel het ademloze voelen
lege bleek geworden bellen ploffen
voor het laatst een teken van verwachting
hoge zandmotieven zien verstoffen
klaagt de zinnen aan tot doodsverachting
de beweging staat nu vast in stenen
golven, hard en…
Van Scheveningen naar Hoek van Holland
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 104 't Was orgastisch en multi
langs schilderswijk, markt,
mooi weer en lijn elf
waarin wij en jongens met planken
over de hoogte van golven praatten,
het einde van trambaan, bij naald
waar jij wachtte met fiets
achter een hekje, een hand. Hand?…
Nachtvaart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.127 En langs de lichten
Zijwaarts loopt
Een lijn de einder langs
Van onder ’t schip
En golven door
Een glanzende gloed
Van lichtend wit
Beweegt, beweegt, beweegt
Ik zoek het eind
En vind slechts
Uit het donker niet
Maar door het schip bewogen
Licht
Dichtbij het wufte
Nacht’lijk strand
En pier
Van verre glorie
Geluid
Van scheepsmotoren…
een kalme stroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 807 zomerkaden
de schepen ogen traag en zwaar beladen
doch voeren slechts een achterhaalde droom
wat futen drijven slaperig en loom
een rietkraag lispelt treurig een ballade
de avondzon belicht met veel genade
de knekels van een jonggestorven boom
je houdt de bedding keurig in bedwang
het wassend water zal geen mens verrassen
je hebt geleerd je golven…
het is geluk
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 819 achter het gordijn wacht je op mij
blauwe ogen in schemerlicht
de nacht zal ons warmen
sterren zullen getuigen zijn
vier treden voor jouw deur
ik voel me groter dan ik ben
'n zacht driemaal-tik op het raam
ritmisch als een code
gordijnen golven, blauwe ogen
verbinding door het venster heen
de nacht sluipt mee naar binnen
sterren zwijgen…
Nacht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 372 ochtend keerde alles, bloedsomloop
En haperingen maakten rechtsomkeert
De binnenzijde van mijn kussensloop
Was ook geheel naar buiten toe gekeert
Geluiden klonken anders, het getal
Was niet meer logisch en de mijmerij
Verlichtte elk bereik van het heelal
De waarheid werd gewoon een schilderij
Ik werd verdwaasd gewekt als nooit tevoor
Door golven…
uitzicht op zee
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.502 het stormt voor de kust van Oostende
de stroming die op golven jaagt
het zand dat zich perst door de gaten
kieren van de oude, trotse huizen
op het strand geen volwassen mens
twee kinderen slechts met hond
hun jassen hoog boven zich geheven
handen gehaakt in hun jaspanden
zij zeilen voor de wind, staan stil
onmogelijk schuins uit het lood…
De Kermis
gedicht
3.0 met 17 stemmen 10.001 Ze gooiden draaimolens en schiettenten in de golven,
ze riepen me,
dat geboefte pakte me beet.
Ze rolden om van de lach,
eet van je suikerspin, zeiden ze,
drink uit een fles, word dronken.…
Occulte riten
netgedicht
4.0 met 127 stemmen 118 warmte wiegde
water tot
hogere golven
nog dichterbij
jij dacht het
te bezweren
probeerde met
occulte riten
maar je bracht
water naar de zee
wij hebben
de vloed
niet afgewacht
zagen het land
en de steden
verdwijnen in
een gigantisch
pandemonium
waarbij het leven
in zichzelf is gestikt
oplandig treurt
totale verslagenheid
wij…
De zee
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 400 zij rolt zich voor
me uit hoort me aan
trekt zich dan weer terug
zonder enig grootmoedigheid
Mensen rouwen
ze praten
storten zich uit
voor de oceaan
in al haar schoonheid
ruisend
de kalmte zelve
hoort zij hen aan
Al die tranen
versmolten harten
alles neemt zij in
haar op
niet ontvouwde geheimen
en verlangens voor eeuwig
in de golven…
Vier .....
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 648 Zandkorrels verwaaien
en verstuiven verhalen
van een gelopen seizoen
stormen weg met de wind
naar het zuiden, de laatste
wolk kijkt lachend achterom
ziet hoe genagelde planken
gekoesterd en ingepakt
worden, terwijl dromen
verdwijnen in het schuimen
der golven en uren rollen
langs cirkels in het zand
het ruime sop is gekozen
om…