Netgedichten

netgedicht (nr. 8.121):

sporen lezen in het natte zand

ik ga je zien
kom uit de achtergrond
en kleur vandaag
met stralend licht
van weer ontmoeten
ik zal je groeten
met een warme kus

wees maar gerust
we gaan de wereld
buitensluiten
de tijd uitbuiten
die er is
ik heb je zo
intens gemist

ik zwem nog
in de uren
maar hoge golven
van het wachten
trekken aan mijn
krachten, de deining
maakt me moe

in je ogen
wenkt het strand
reik me de hand
dan kan ik
je omhelzen en
eindelijk onze sporen
lezen in het natte zand