Alle inzendingen over granaat

Een heel klein beetje oorlog Het is een heel klein beetje oorlog in mijn hart Ik hoor duizend bommen en granaten Voor alle mensen die elkaar haten, Met hun haat mijn hart doorstriemen Tot het bloedt De rode druppels haat Doorpriemen mijn gelaat Vandaag kleurt de dag rood Voor mijn ogen Geen liefde De rode bloedinkt Kleurt de striemen…

kijk daar staan de oude vaten de beste wijn rondom splinters en granaten in ‘t ochtendlicht in nieuwe vaten dat hunner tongen doen ontwaken het schoonste lied van hemelse tinctuur rondom het wilde woud het dorre hout de blijde klank van de gitaren o wonderschone zilverblauwen snaren wie kan uw klanken evenaren…

poken, priemen, spijkers, hamers op is op, wie maakt me los een geeltje voor de hele bos ovenverse martelkamers strijdwagens, compleet met paarden duizend bommen en granaten mijnen die de kosten baten fluitende kogels, zingende zwaarden bij dit schavot in houten kist is mee verpakt een mitrailleur en gratis rozen voor uw freule mocht…

'n onbeschreven blad, ging vol idealen de uitdaging aan onmogelijk voor te stellen hoe het precies zou zijn de inzet honderd procent, vrede was de missie in een land dat je vreemd was zo ook de verwikkelingen als 'n vlieg raakte je langzamerhand verstrikt in het web, dat oorlog heet van vrede leek geen sprake, toen granaten om de oren vlogen…

Vogels zweven biddend in de lucht op de luchtdruk van bommen en granaten. De lente van 2022 is gekleurd met bloed. Verwoeste steden, geknakte levens. Miljoenen mensen op de vlucht Die huis en haard moesten verlaten. Soldaten strijden en sterven voor volk en vaderland. Hun vrouwen en kinderen op weg naar een veilig land.…

Herzegovina schuilt in Serajevo voor bommen en granaten en Moreska trekt met bandieten op naar Ljubljana Slovenen vluchten weg uit Belgrado Níkolaj Dubrovniks alter eega, hij Serviër, zij een Montenegrijnse geboren uit Albaanse emigranten gevlucht naar de enclave Kosovo Zat na de Balkanoorlog op de blaren met opa en haar…

zachte voorjaarsmaand bomen in bloesem vogels in nesten kinderen zingen met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Mensen, blij dat de zomer komt, lopen buiten zonder jas zitten al even op een terras spreken vrolijk met elkaar – wat is een dag, alweer een jaar… Het lijkt of er niets veranderd is: zacht zwoele kruitlucht ver weg granaten…

Ze zeggen dat je op den duur vergeet De bezetting, oorlog, Holocaust, het geluid van bommen en granaten de geur van angst en dood, En nu ook beelden van MH17, Brussel, Nice, Londen, Parijs door terreur van die fanaten. Ze zeggen dat je het op den duur vergeet Maar dat is makkelijk praten.…

Het menslievend denken gereduceerd gericht op mijnen, mortieren, granaten slechts nog moorddadig beluste fanaten door ‘t doden van de vijand geobsedeerd zo denkt de sergeant - majoor bezeten bij het uitoefenen van zijn machtsbevel blind voor de blikken in de holle ogen die zwijgend smeken om mededogen en verlossing uit de dwaze oorlogshel…

Haar huid glanst duister als de nacht ogen fonkelen geslepen granaten en sluiten zich brandend verlegen lippen welven in perfecte pracht als een bloedrode stempel gelaten vochtig als de prille ochtendregen Het lichaam wervelt in slangentaal trekt onweerstaanbaar blikken staar brengt harten acuut in levensgevaar en bindt de zwakken aan…

alsof het water vuur is deze vroege voorjaarsdag lichtzinnig de onwetende blik die in gestold rood alleen schoonheid herkent uit granaten gestoomd trotyl – nog niet giftig ontvloeit het de bast van zeedennen?…

Verschillen trekken grenzen en daar zijn woorden voor: baby, kind, man en vrouw rood, bruin, geel, dom en slim zwart, wit, landgenoot, barbaar We weten er alles van er is een reden dat wij onschuldig en anderen daders zijn Daar zijn woorden voor en ook antwoorden: straf, pest crash, bommen en granaten doodslag, jacht, gas en brand…

1000 bommen en granaten vliegen in het rond vele dode soldaten liggen op de grond liggen kinderlijken 1000 schreeuwen en gillen zijn gevangen in mijn oor Mensen die andere mensen villen Is dat Wat ik hoor Is doodsangst Er is nooit een winnaar In oorlog sta je ook nooit quitte Ik kan niet meer tegen Wat ik zie Is immens veel verdriet…

Lief kindje mijn je tere lach parelt dauw op orchideeën klinkt als het klateren van de waterval zingt zonnestralen in het helder kristal laat golven ruisend spelen in de zeeën je ogen glanzen als zwarte granaten schitteren sterren in oneindige nacht blozen de zon met ‘n stralende pracht beantwoorden vragen zonder te praten je mond als…

voorkomt zo z’n eigen dood -noodzakelijk wreed een krokodil verdrinkt een gnoe zo komt hij aan z’n eten toe -noodzakelijk wreed een condor vergrijpt zich aan een lam zodat z’n gezin ook weer eten kan -noodzakelijk wreed een dier doodt zodat hij eet een mens bestookt een ander mens met bommen en granaten…

In de velden van Vlaanderen groeien nog altijd granaten van roest, rotten nog leden en lederen aanhangsels van soldaten. In de velden van Vlaanderen nog altijd een nadorst van dood, drank in de modder gebruikt, pijpen gerookt en over de longen de angst.…

Stuur geen mensen meer als een granaat! Stuur geen raketten meer op steden af als het om Vrede gaat!…

Met rugzak en een tas liep ik tussen knal en plas Overdacht onze arme gemeente, maar waar 't vuurwerk rijk altijd Toen ik zo liep door de straten bedacht 'k: 'goddank geen granaten' En in de warme winkel waren de bloemen daar, waarvoor 'k kwam nog wat boodschappen gevonden in schappen die vol stonden En terug tussen knallen en…

Aardse geesten vechten om geschillen en de macht Duizend mensen sterven door granaat en kogelregen Waken duizend engelen aan gene zijde Brengen vriend en vijand naar de overkant Zijn de dragers van het licht en vrede wonen in een hemels land Dictators knechten volk en natie lang Zijn bezeten van hun rijkdom heersen ijdel en meedogenloos…

droom of als een film het geweld van de vrede en het krijsen van de herinnering Nog zijn ze zichtbaar kraters waar eens bommen vielen nog zijn er resten van de Atlantikwall de gapende bunkers van het zware geschut de witte kruizen in eindeloze rijen van eer geven pijnlijk scherp aan hoeveel er is geleden Nu spelen kinderen waar toen granaten…

vertellen de sprookjes nog zelden De verharding is het die verhalen belet Het spiegelen in luisterende kinderogen Spanning brengen op de rand van het bed Kinderen worden onthouden van de fantasie Normen waarden en liefde leren kennen op de knie De lering in het sprookje zoals die in de samenleving wordt gemeld Nee nu, moordende robots bommen granaten…

(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte) De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de…

helling de omsingelde dorpen branden de strenge vorst geselt mijn wonden staat ze niet toe om te genezen verder het bos in geen tijd om uit te rusten bijna nog erger dan weggerukte gezichten opengereten borstkasten de straaltjes bloed achter het oor van hen die op hun gezicht in elkaar zijn gezakt op de weg ligt een gewond paard door granaten…

Dreunend slaan de granaten in bij As Siddiqine. Kort daarop braakt de radio de panische stem van de luit: "Stuur de hospikken, verdomme, de hospikken!" De hospikken rukken uit. De hospikken zijn terug, ze zitten met gebogen rug, ze zijn bleek, kijken elkaar niet aan. Het is doodstil, ze zeggen niets. Wat zouden ze ook moeten zeggen?…

ik vermijd het oranje rood weg dat verzengende vuur het onheilspellend geluid van bommen en granaten impressies van de dood mocht ik jouw land willen vastleggen op canvas nee dat wat is zal ik dan weglaten zodat men kan zeggen hij legt alleen vast wat ooit van waarde was en waarnaar men altijd weer zal blijven verlangen op den…

Kogels verscheuren, Granaten maken kuilen. Bloed doet aarde kleuren, Zij kunnen alleen maar huilen. Gaat het om olie, Gaat het om macht. Overdag snipers, Bommen in de nacht. Boodschappen zijn op, Buiten moet je rennen. Spelen kunnen ze niet, Zullen zij ooit vrede kennen.…

Kogels die mij missen terwijl overal om mij heen granaten ontploffen mensen gillen kermen schreeuwen overal bloed en stukjes mens kinderen zwijgen in shock De haat bezwangert de atmosfeer er is geen plaats voor vredelievende woorden is dit nu geluk? of is het grote gelijk hebben dat geluk?…

volgende beweging, een sluipende omsingeling, een onverhoedse aanval, een uitbarsting Ik weet eigenlijk niet zeker of je er nog bent; ik hoor al tijden niks dan fluisterende stilte Ingeklonken schuttersputten Mijn ingegraven achterdocht is gaandeweg versterkt en uitgediept, steeds als er weer verwijt klonk, ratelend over de velden Of granaten…

vandaag heb ik geen woord gesproken had ze ook niet verwacht te horen uit monden met tanden was de dag dan leeg of zacht neen, de wereld legde mij aan banden ik heb zoveel gehoord en tussendoor geluisterd de stilte werd gevuld met granaten en moord ik geraak dan aan chaos gekluisterd vandaag heb ik geen woord gezegd ze werden mij ook…

Zo breekt de oorlog uit in de vergaderzaal, ontploffen op scherp gezette granaten als deeltjesversneller met een oorverdovende knal. De schokgolf galmt door kieren en gaten, de muren bloeden, nauwelijks nog te stelpen dan volgt een radiostilte vol marcherende soldaten.…