Alle inzendingen over groet

de kinderen zijn weggebracht het is nog bijna nacht de opvang stil pas later in de school is er eindelijk de eerste lach het dagelijkse weerzien voor een lange dag waarin alles van hen wordt verwacht traag donkert een lome middag naar de avond toe ophalen met vermoeide groet in haastig warm eten smaakt de dag herkauwend naar…

Wat zou ik graag wat mooie woorden vinden om jou te groeten die ik niet echt ken; wat zou ik graag je hart aan 't mijne binden maar zonder je te maken wie ik ben; maar ach, de woorden moeten telkens wijken en andere talen spreek ik niet; hoe kan ik wat zo stil leeft laten blijken als ik toch weet dat enkel liefde ziet.…

Groeten, wenen, liefde leren, altijd onderweg naar licht, zoveel mensen, zoveel zinnen, geur van aarde en van wind. Onbekende woorden horen, hart dat nergens antwoord vindt dan in heel aandachtig leven, kijken, lachen als dat kind.…

Geconcentreerd licht hemelgoud heeft van het kille wit gewonnen groet aan pook en kachelhout stralend golven de fotonen vluchtend door de atmosfeer in sprankelende geuratomen barstend zeepsop in de lucht is opgelost in warme nevel open trekt het landschap uit vernis zuchtend slaakt verlichting leven ontwaakt door de verse adem lief…

de vogels wil ik horen fluiten na middagregen die in vlagen tegen hoge palmen slaat en vleermuizen verstoort die nog slapen tot zo laat verfriste bloemen wil ik ruiken in de rondgeknipte struiken langs de lanen in de stad met mijn hond die uitgelaten kwispelt op het ritme van mijn verblijde hart de buren wil ik lachend groeten in straten…

je woorden vanuit je mandala”s vanuit je foto’s met je kleine mannekes op schoot veel heb ik jou te wensen als ik het zou kunnen zou ik die betere wereld voor je toveren nu stuur ik je met het fluisteren van de wind alles wat je nodig denkt te hebben verpakt in een kushand en een warme felicitatie wordt en blijf gelukkig lieve groet…

Al leek het nog zo mooi het is schluss, voorbij, en we moeten verder allebei zonder wrok zonder denken stil elkaar groeten. Misschien wacht een ander ons om toch nog wat geluk te schenken maar vergeten zal ik die jaren nooit nog vaak genoeg zal ik aan je denken.…

Ik zie een hand tot groet geheven. Ons 'goedemorgen' duurt maar even. Stiertjes staan glazig in conclaaf. Een veldmuis vlucht. Schaduw van raaf. Een boze buizerd krijst: "Van mij!" en daar draaft een 'hallo' voorbij. Een vuilniswagen stopt. Hij morst zilver bij villa Vreeden-horst.…

Hij speelde in een televisiefilm en er waren opnames rond het Goudse stadhuis, hij speelde zijn rol zo goed dat ik helemaal werd weggevoerd naar de romantische middeleeuwen, ik dacht dat de echte ziel van Rembrandt mij via hem wel degelijk groette. In wijntonnen lagen bloemkolen en pompoenen.…

Ze groeten blij wie hen passeren ontsluiten sloten van hun fiets, uiten hun vreugde tussen uitlaatgassen, omzeilen glansrijk glas langs de terrassen.…

Ik groet de vogels, wil even aaien met mijn duim en het zicht op het heden; voortdurend. In deze ronding is alles vreemd. Alleen bladeren vallen op dit gras als veel te lage, grijze wolken. Vrienden lijken op zichzelf. Ik klapwiek vruchteloos. Er staat een stam voor mijn raam.…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

Al leek het nog zo mooi het is schluss, voorbij, en we moeten verder allebei zonder wrok zonder denken stil elkaar groeten. Misschien wacht een ander ons om toch nog wat geluk te schenken maar vergeten zal ik die jaren nooit nog vaak genoeg zal ik aan je denken.…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

. ------------------------------ uit: 'De groeten', 2002. *) oud gezegde: een spin in de avond brengt verkwikking en laven een spin de de morgen geeft kommer en zorgen.…

Heeft u het heden morgen ook bemerkt dat niemand u voorbij liep zonder groet en hoe dat de saamhorigheid versterkt? Het geeft de burger toch een beetje moed. Maar ’t is helaas maar één dag in het jaar dit vriendelijk gedragen met elkaar.…

toentertijdse vreugd nog hoor ik echo’s uit mijn jeugd langs opgeschoven vensters waar ooit muziek weerkaatste mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen hun aanzicht is vervaagd alleen namen zeggen mij nog iets alsof levenloos heeft huisgehouden opnieuw gebouwde huizen worden nu bewoond door ogenloze schimmen en stommen waar een groet…

zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je tracteerde me op drop een ontmoeting als zovelen met dit verschil het afscheid deed me pijn ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

We liepen en jij sprak mensen aan iedereen reageerde als vriend we lagen, ik ging de zee in, koud vlijde ik me tegen je warme lijf, we aten en dronken en liepen weer ik groette honden, we praatten, vertelden wat we bedoelden tot een duinpan, waar 't warm, we spraken mensen aan en we lagen en voelden de zon en het zand, het helm en een veer…

Er passeerden drie jongeren op hun fietsen, die mij vriendelijk groetten, soms is een fruithapje genoeg om gelukkig te zijn.…

Nu de dagen kleurrijk korten zwerft hij door halflege bossen groet de eik, buigt voor de beuk eet een overgebleven zoete bes verzamelt een berg met nootjes voor het wat luiere mededier Zwaait naar overtrekkende vogels met hun kompas richting zuiden kijkt naar een fladdervlinder die speurt naar een laatste bloem Mijmert languit in een varenbed…

ik zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver ik keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je trakteerde me op drop een ontmoeting als zovele met dit verschil, het afscheid deed me pijn, ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

ik zag je zwaaien je hoofd omdraaien voor een laatste groet tijd vergoedt geen afscheid lucht ging vonken in een spel van ademloze woorden je bracht me bloemen die al zomerend nog bij de lente hoorden ze kleurden ogen met de warmte van je lach in hun glans zou de uitgestelde hemel ook op aarde mogen je hebt het paradijs maar afgebeld…

Ik groet je.’ Ik dank je wel, kom gauw terug. Gegroet mijn lief citroentje.…

een onmogelijke laan de voorkant heeft wel stijl ramen ogen hoog en zwart de sponning stevig in de lak aan een avenue met kak de ruiten zijn wat ondoorzichtig in hun spiegeling en trillen bruin antiek als interieur deuren openen met dezelfde geur er is geen bel, ik klop hoor dan het bekend geruis ik zie herinnering in ogen die groeten…

beneden geeft zich over aan de wil van de oeroude Schepping over hem heen stijgt en daalt telkens een gondel langs de helling steeds onderworpen aan menselijk gezag de hotsende stroom bereikt het lage dal zoekt als kabbelend riviertje de tijd zonder eind het onmetelijke water en de opzuigende lucht zendt daarbij altijd een sterkende groet…

we delen deur, dezelfde kleur in vreemde ogen, ik ken ze niet maar zal je zeker mogen zo koester ik je privacy ik kan je ook gaan weten om je dan als klankbord te vergeten ik geef je geen gezicht en poets de deurmat met mijn voeten doe vooral aan anderen de groeten zo gaan we uit elkaar en dwalen tussen mensen, ogen op de grond die…

Rommel uit huizen mag zich ontmoeten in hoekig, ruikend duister onder de straat, zendt naar de buitenwereld wijze raad: "Hier klinke het aangename moeten: Laat het geschuif van de klep blij groeten wanneer de mond van ijzer open gaat, die niet wil dat er vuilnis naast hem staat, anders komen kleine speurders wroeten."…

kronkels wou halen uit zijn hoofd zijn stad had hij een mooi verhaal beloofd en niet die vage schetsen uit het boekje op zijn bank mocht ik van hem vertoeven zodat ik meer aandacht kreeg voor de stad het liefst had hij de eerste zin in het klad want hij wou mijn bekwaamheid beproeven soms voldeed ik niet aan het gewenste beeld dan keek ik en groette…

Wytse verschijnt helder in beeld met het eeuwige stompje sigaar gemummelde groet de oude bus rijdt krakend naar het centrum van het mij nog onbekende dorp der Halbertsma’s ik kijk mijn ogen uit oren staan op scherp handen houden knippend hegschaar vast debuut als assistent = manusje van alles bardienstig tot invulling van corveelijsten…