Alle inzendingen over gunst

Niet in een getto, woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen gunst: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik niet zelf de akker ontgon de wegen niet plaveide en fruit eet van bomen die ik niet heb geplant Wel in een getto woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen schuld: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik…

Begaafd, vertaald in vele landen Joost Zwagerman, kenner van kunst Bij Magere Hein zeer in de gunst Want hij nam zelf het heft in handen Een onheilstijding, ingeslagen Slaat diepe kraters in een ziel Raakt menige Achilleshiel Oudtestamentisch zijn de plagen Die dan je teisteren en hoe Je lijf genageld aan de grond Je geest al los van wat…

Een toegift aan een nieuw leven als een extra modegril met een flanellen blokruiten gunst. Hipsters, mannen met excentrieke snorren en goed verzorgde baarden. Hipsters, mensen die op jazzmuziek dansen en terugtrappend fietsend retro-mobiel eigentijds in de mode zijn.…

ooit zal ik een épos schrijven waarin ik magistraal arena's zal betreden u zal smeken om uw zegen voor mijn strijd u goddert al mijn krachten de torso zo gewild schouderspier en bovenbeen zijn aan wilde dieren echt verspild maar ik wil schrijven om uw gunst geef mij uw minnaar ik verander zo zijn kunst jengelbengel is altijd…

Zijn leven wordt een eng en streng gebod; Een strevend geven zonder éne gunst. In zijn gedachten, in zijn daden, streeft Hij steeds gedreven door dezelfde trouw, Gelijk in liefde streeft de reine vrouw, In vol geloof aan hem wie zij zich geeft.…

mijn opa was een machinist de zee trok hem en hij vertrok na ieder volgend kind zijn vele dochters wachtten op zijn gunst was er één uitverkoren?…

je gaat en komt weer terug onverrichter zake kijkt en zoekt en vent jezelf uit om in vergetelheid te dromen je hebt de smaak van vroeger in je mond je ogen raken eeuwen je proeft laaghartigheid nog dichter bij de grond uit leven van verleden je handen tasten kunst die tijdloos schoonheid geeft een gunst die jij intens beleeft…

Keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel omhaar…

van de schone kunsten waarover hij zich zo graag verwondert en breekt z’n hoofd over welk exclusieve werk hij straks zal gaan kopen zij pluist de folders na en zoekt uit langs welke winkels ze voor de aanbiedingen moet lopen maar nee deze week moet zij zich al weer tot de voedselbank richten weer afhankelijk zijn van andermans gunsten…

ik hoorde je stap in de stilte van het vallend herfstblad voelde beladenheid in het knisperen van je voet op het kleurig pad de zomer heeft je goed gedaan maar de moeheid is gebleven de rek gaat langzaam uit het leven als alle gunsten zijn vergeven en alleen het aardse nog zijn elementaire wensen kenbaar maakt soms vliegt…

spaarzaam verlichte nachten laat zwarte inkt op maagdelijk papier nog de prachtigste woorden zien geen topgedicht later misschien de sterrenhemel trekt aan mij voorbij met ongekende kleuren in landschappen van ver ook als paradijsjes die de schepping overleefden voordat zij adam en eva kregen woorden spelen zo hun eigen spel om de gunsten…

kon wat voor smoes jij morgen weer verzon Wat jij morgen weer ging zeggen om mijn grenzen te verleggen Maar nu ik naar de sterren kijk Zijn ze prachtig maar hebben ongelijk Want na vandaag komt gewoon weer morgen Een dag die voor zichzelf zal zorgen Je hier bij neer te leggen is de kunst Want de morgen te ontvangen, is slechts een gunst…

ze is een blondine zoiets als Marilyn Monroe met een voorkomen waar menigeen de puntjes aan zou willen zuigen hoe haar gunsten ooit te verdienen stel me dus maar voor als: ‘doch sehen sie ich bin ein Kennedy’ zij heel gevat: ‘dear mister president jarig bent u en ik uw Marilyn Monroe niet mijn zingen is echter ook niet om aan te luisteren…

Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht. Die heb jij niet, jou gaf het lot een juk. Van jou verlangt het leven alle kracht.…

pijn* en mijn begeert vol smart; Maar ben ik u geheel met lijf*, met ziel, met hart, Met wense en met wil* tot u alleen gedreven, En* zo mijn zinnelijkheid* op niemand anders ziet* Als op ons hoogste roem*, d’eerwaarde* Margariet, En zo mijn lust en goed zij al in u gelegen, Zo aanschouw en beken*, dat mijn levens geniet* Bestaat door uwe gunst…

Ik zou weer eens wat moeten dichten over het stil verlaten perron de duizend oranje gezichten een weggeblazen kinderballon over de onbeheersbare kunst van stil leven en een loslaten het genieten van verstrekte gunst nog te dichten kieren en gaten over een opnieuw vergeten God lichtjaren en roestige nachten zacht zoete honing en boterpot…

exceptie ben ik, een mutante slechts een glijbaan onder de taille door winstbeluste vissermannen met afkeer teruggegooid in zee jou kan ik m'n gunsten niet schenken jij zeebioloog, beachvolleyballer als ik me soms in de branding toon met schelpensnoer omhangen een oogwenk, ik ben weer verdwenen werp je nog speels een glimlach toe het…

Ze draaide door keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel…

Een gunst om te beminnen iedere morgen. Of kan gedompeld zijn in klein leed, waarin de consequentie van die liefde in verdriet is geborgen. Laat zo'n verslaving als het om de liefde gaat en iets liefs behoudt tot op die zekere morgen; zich geen uitweg zoeken in de spijt als er geen ware liefde uitkomt op die nieuwe morgen.…

De gunsten der Muzen zijn voorzeker voor een andre tijd. Doch... daar we moeten uitzien naar genezing; vanwaar, vermoedt u? hoe luidt úwe lezing? wanneer, zovele modderaars ten spijt...? U wéét het niet!... Ha! aan mijn borst, mijnheer!…

naast de stad Breda veeg ik het dorre loof bijeen een roodborstje volgt me hupt voort vliegt steeds even op kijkt onder een schuivend blad pikt en hoopt op kleine hapjes die tevoorschijn zullen komen voelt zich vrij van medezoekers naar het begeerde voedsel verliest zijn schrik voor mij ja de kleine eenling kent en vertrouwt de gunsten…

dat het gaat over een ongrijpbaar fenomeen haast met een psychologische diepte een wezen wroetend door zijn wereld dát heeft hij met ons bestaan nagenoeg gemeen buiten schot baant hij zijn weg doch kan veel stof doen opwaaien knaagt blindelings vaak aan edele kunst weet zichzelf in de leegte om te draaien voor voedselsplinters ten eigen gunst…

denkend aan de stilte en de rust in m'n hoofd ervaar ik soms wat kilte zoals een slang langs m 'n ruggengraat in een korte koude voorbij schiet de rilling doet me bewegen onwillekeurige bewegingen waarvan er geen een herkenbaar is als zijnde een eigen gemotiveerde wel doordachte daad zie 't als een ongevraagde gunst of een stille hint…

Dichten is een kunst of mag ik zeggen meer een gunst. Het is niet aan iedereen gegeven, ik heb het vanbinnen, ik moet het beleven. Ik heb één letter in de kiem gesmoord, ik liet het een woord bewandelen om er een zin van te maken die mijn binnenste zou raken. Een gedicht is mijn eigen ik, mijn ziel ligt in dat gedicht.…

roos in de zomer rijpt, de larf achterlatend en bevrijd van het sculpturen schouwspel waar hamer en beitel je de vorm gaven om in de eeuwigheid te verdwijnen doch reeds in elk stadium waar jou latente verschijning zich verstrengelt met de boezem die me voedde, is hartstocht mijn legalisatie om je te herbenoemen wanneer mijn twijfel ter gunste…

En ik geniet graag ‘s levens gunst én om mij zelf én om de kunst; hoe meer ik drink, hoe meer ik eet, hoe meer gewicht Van Hattum heet.…

Dat zag ik toen niet in, te scandaleus - Hoe ik met zelfhaat tot op ’t bot haar gunst afsmeekte.…

Hem wil ik mijn vertrouwen schenken Want Hij zorgt voor mij, steeds weer En ziet in Zijn liefde op mij terneer Hij zal mij altijd in Zijn gunst gedenken. Daarom wil ik God loven en prijzen Voor Zijn grote liefde en goedheid Mijn leven is aan Hem toegewijd Ik wil aan Hem mijn dank bewijzen. (Uit Psalm 108 vers 5)…

Hem wil ik mijn vertrouwen schenken Want Hij zorgt voor mij, steeds weer En ziet in Zijn liefde op mij terneer Hij zal mij altijd in Zijn gunst gedenken. Daarom wil ik God loven en prijzen Voor Zijn grote liefde en goedheid Mijn leven is aan Hem toegewijd Ik wil aan Hem mijn dank bewijzen. (Uit Psalm 108 vers 5)…

Laten we dan maar tot Hem gaan Hij wil ons innerlijke rust geven En zal ons nooit verlaten Hij ziet ons in gunst en liefde aan. Wat een bemoediging, te weten Dat God ons nooit alleen laat En ons altijd dicht nabij wil zijn Dat Hij ons nimmer zal vergeten.…