5877 resultaten.
De vlieg
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.335 Het brommen van een vlieg is in de kamer.
Ik kan niet werken door dat domme brommen.
'k Sla met mijn waaier, links en rechts, vergeefs.
De Keizer houdt niet van mijn hekeldichten.
Hij heeft soldaten om mij uitgezonden.
De Hemelzoon stoort mijn gezoem de rust.
Ik ben naar deze schuilhoek uitgeweken…
Het kruisje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.781 De kinderen speelden op 't schelpenpad,
En deden een vond in 't zand;
Naar huis vloog de vinder, de kleinen schat
In de opgestoken hand.
Een waardeloos zilveren kruisje was 't,
Beschadigd door weer en tijd;
Drie lettertjes schenen er wel gekrast
In 't plaatje aan de achterzijd'.
De moeder…
Verlaten weg
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.469 De eenzaamheid op zonbeschenen wegen
is erger dan die in de schemer sluipt,
kom haar niet op de volle middag tegen
als zij met huiverkilte uw hart bekruipt.
Zij is en is er niet, zij is doorschenen
gelijk een spooksel van het levend licht,
maar alle leven is uit haar verdwenen
en dood staart uit haar wezenloos gezicht.
Toch houdt zij u in…
De dood van een jaar
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.039 Jaar, wat zijt ge een vreemd oud-jaar:
Heet dát gaan sterven?
Met bruine kransen in uw haar,
Als een jong man, voor een feestmaal klaar,
Zorg'loos, zie ik u zwerven...
O vreemd oud -jaar!
Hoé gaat gij dood, oud-jaar?
Zult gij gaan zitten op een hoop
Blaren, wel bruin, maar warm van zon,
Midden in het licht en in een doop
Van stralen…
LENTE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.378 De hemel luwt, de lente staat te komen.
De vis spat als een vonkenzwerm omhoog.
De vogel tooit zich met de regenboog.
En eensklaps bloeien de verstokte bomen.
Een rode bliksem slaat dwars door het bloeien.
Een rood gewaad heeft mijn bestaan verschrikt.
Verbleekt heb ik de chaos ingeblikt.
Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…
DE ROOS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.495 Rijk en luchthartig heeft de roos gebloeid.
Haar zijden prachtgewaad was snel versleten.
Van een berooid hart wil geen mens meer weten.
’t Verhaal van armoe heeft nog nooit geboeid.
Wie wandelt door een leeggewaaide hof?
Wie plukt zich een boeket van dode rozen?
Trots dorens wordt een jonge knop gekozen.
Men waagt zijn bloed niet voor dor hout…
NIET KLAGEN
poëzie
3.0 met 12 stemmen 4.706 Niet klagen
Maar dragen
En vragen
Om kracht.
Niet zorgen
Voor morgen
Bij vallende nacht.
Niet beven
Voor ‘t leven
Gegeven
Van God
Maar ‘t heden
Besteden
Naar plicht en gebod.
Niet dringen
In dingen
Door niemand bevroed.
Tevreden
Te treden
Bij ‘t licht op het pad
En de lamp voor de voet.…
Hoe zal ik u toch noemen!
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.104 Hoe zal ik u toch noemen?
Wanneer uw blikken in mij schijnen
en al mijn lijden doen verdwijnen;
wanneer uwe ogen liefde stralen
en, als de beken in de dalen
de bloemekens zo fris besproeien,
mijn hart met zoete lust bevloeien:
Hoe zal ik u toch noemen?
Hoe zal ik u toch noemen?
Wanneer gij in het kruid verscholen,
waar vogelen vol liefde…
Kindje
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.884 Kindje! Dat zacht met je vlasblonde popje
Speelt, je rein stemmetje kan nog niet schreien,
't Lacht nu en zingt in moederlijk verblijen
Tederlijk voor popje een liedje, - je kopje
Wiegt als een bloemetje, dat bij het glijen
's Avonds van de avondwind, 't zijige knopje
Deint, en vleiende van de zon nog 'n dropje
Krijgt van haar wijn, om…
Veldslag
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.696 Twee vorsten zijn in vete en des
twee legers aan het kampen,
twee volkeren aan het lijden van
des oorlogs bloedige rampen.
Maar 't schijnt vorst A is zekere dag
blijmoedig opgestaan:
het zal een staatsman loos en boos
van vrede spreken gaan.
Doch…
Wie is er in mijn huis geweest?
poëzie
2.0 met 11 stemmen 1.513 Wie is er in mijn huis geweest?
Een man, die zegt dat hij geneest;
Maar, ach, zijn zeggen mocht niet baten:
Hij heeft mijn kindje dood gelaten.
De moeder liep al huilend rond;
Ik blies, helaas, in ’s kindjes mond;
En meende nog aldus het leven
Aan ’t dode schaapke weer te geven.
Ach, wist ik, wist ik, wat ik deed?
Ik voelde niets dan bitter…
Wachten
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.782 Viel er een kleine regen in de nacht?
Een kraalgordijn heeft even zich bewogen,
Ik luister, en ik houd mijn adem in.
Ik stond voor een verlicht papieren venster.
Mijn nagel gleed langs het doorschenen vlies,
En daadlijk viel een grote duisternis.
Het kraalgordijn heeft even zich bewogen.
Daar achter hoopt en luistert een, snel…
O, kom, mijn liefste!
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.266 Wat heb ik vaak zo droef geschreid
in eenzaamheid:
Kom in mijn armen,
blonde meid!
Uw bijzijn geeft mij zaligheid:
Kom in mijne armen!
Gij, die van mij zo wordt bemind,
mijn aardig kind,
o, kom mij kussen,
als de wind,
die kussend ook de bloemen vindt!
O, kom mij kussen!
Want waar ik dromend henen ga,
of waar ik sta,
ik mis…
Sterfbed
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.755 Ik zie de zon nog in het venster staan
maar reeds vervaagt de schemering de uren.
ik weet dat het niet lang meer duren kan,
totdat ik met de dood alleen zal zijn.
gij hebt mij lief; ik heb vergeefs getracht
u zo volledig lief te hebben als gij mij;
vergeef het mij: ik heb het slecht gedaan,
en bid voor mij en ga dan van mij heen;
hoe teer en…
Avond
poëzie
2.0 met 5 stemmen 2.920 Het huis sliep achter zijn gesloten blinden,
Wij zaten samen op de kille bank,
De dag was als haar oude vader krank,
De blaren fluisterden met moede winden.
Moe van de geuren die zij moeten dragen
Van graven oud en rozen uitgebloeid,
Weemoedig vlagend door verwarde hagen
En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.
Je hebt weinig…
Aarde is zo schoon
poëzie
3.0 met 1 stemmen 498 Aarde is zo schoon.
Eeuwige frisheid waait uit gras en dauw en lover.
Elke vogel slaat een eigen toon
door 't zwellend ruim.
De leeuwerik spant de kroon.
Aarde is zo schoon, zo schoon.
De hemel ziet haar aan
en buigt met wolken er over.
Van vreugde alle harten slaan
een juichgeluid.
De dichter spant de kroon.
Aarde is zo schoon,…
Berusting
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.741 Tussen dit ogenblik en mijn dood
ligt misschien een lang leven;
ook een groot?
de hoop daarop heeft mij allengs begeven;
maar is het groot of klein niet om het even
voor wie gelooft dat wij pas met de dood
gaan leven?…
KONING ADELBOUD.
poëzie
2.0 met 7 stemmen 950 Daar zat de koning Adelboud
Op een armstoel van het duurste goud.
De koning had zo'n dikke kop,
En een wichtige gouden kroon d'r op.
Zijn mantel was van hermelijn,
Zoals alle koningsmantels zijn,
En naast zijn armstoel stonden twee
Pages, die keken weltevree,
En elk hield in zijn rechterhand
Een wijnglas, vol tot aan de rand.
Toen…
Mijn hart is als een blomgewas
poëzie
2.0 met 10 stemmen 3.537 Mijn hart is als een blomgewas,
dat, opengaande of toegeloken
de stralen van de zonne vangt,
of kwijnt en pijnt en hangt gebroken!
Mijn hart gelijkt het jeugdig groen,
dat asemt in den dauw des morgens;
maar zwakt, des avonds, moe geleefd,
vol stof, vol weemoeds en vol zorgens!…
LEVENSLUST
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.168 Dit leven is een marktdag: ginder bluft
Een boerendokter op een stoeltje, omringd
Door domme kijkers, - langs mij been verdringt
Zich 't volk van sjacheraars en vult met wuft
Geschreeuw het plein, - een bond jankt me aan en snuft
Rond naar zijn baas, - in 't harlekijnspak springt
Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt
Mij…
Op het graf van ene ZANDLOPERMAKER
poëzie
3.0 met 11 stemmen 747 Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd,
‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft,
Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open,
Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…
Twee vrienden
poëzie
3.0 met 7 stemmen 4.528 De maan maakt de nacht tot een sneeuwwit veld.
een man heeft zijn vriend van zijn leven verteld:
er is door dit spreken een wonder gebeurd:
hun harten zijn zozeer eender gekleurd
dat de een als hij soms naar de ander ziet
bij zichzelve zegt: maar ben ìk dat niet?
een vrouw; nog een vrouw; een verterend gemis.
het is alsof alles ten einde…
Licht liedeke
poëzie
3.0 met 1 stemmen 762 Ik vraag de grijze nevel niet,
en zing ik vaak een treurig lied,
toch vraag ik, dat de zonnegloed
bezielend iedereen begroet
en alle droefheid henenjaag.
Ik vraag niet aan de duistre nacht,
de demping aller vreugde en kracht;
ik vraag het licht en altijd 't licht
opdat in ieders aangezicht
de waarheid in heur schoonheid schijn'.
Zo zwart…
TERUG-BLIK
poëzie
4.0 met 5 stemmen 925 'k Ben er wedergekeerd,
Waar mij 't eerst werd geleerd:
Min de Heer en de naaste als u-zelve;
Waar ik 't eerst, mij bewust,
Door mijn moeder gekust,
Het azuur van de hemel zag welven.
Ik herkende geen kluis,
'k Vond een vreemde in mijn huis,
En 't omsloot eens zo veel wat ik minde,
'k Vond geen schaâuw in de tuin,
Want geknakt was…
SAMENSPRAAK TOT SLOT
poëzie
5.0 met 4 stemmen 801 CRITICUS
Mijn vriend, uw versjes zijn niet goed.
DICHTER
Dat kan mij weinig schelen.
Die maak ik niet om goed te doen,
Die maak ik om wat spelen.
Zó, als je een kind een zakdoek geeft,
Dan knoopt het er een kop aan;
Als de slippers dan lange kleren zijn,
Heeft 't kindje d'r een pop aan.
Dat kind doet best, al wou jij wel,
Dat…
Liefste, kom uit
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.241 Ria spreekt:
Liefste, kom uit,
de harde stenen uit.
Voel mee de teerheid van het kruid.
Hoor, is 't de merel, die daar fluit?
Bloemen, bloemen!
Ze blinken blank en rood en geel.
Een zacht viooltje ontluikt de steel.
Laat staan, er zijn er nog niet veel.
Zie, de linde,
levend goud om 't oude brons.
Er is al groen, getjilp, gegons.…
Lente
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.771 De zon is verschenen!
De aarde straalt -
Zij heeft een verdwenen
Geluk in mijn ogen gehaald.
Ik ben alles vergeten
Wat ik zoeven wist -
Ach: wat is 't dat we weten?
Wat is 't! wat is 't!
Wat is 't dat we willen,
Dan de kranke aarde in 't…
LENTE
poëzie
4.0 met 2 stemmen 377 De regen tinkelt in de plas,
En lichter groent het lage gras,
De tere blaadjes lopen uit,
En donker gloeit het heidekruid.
De vogel tjuikt zijn liedje weer,
In blauwe dromen ligt het meer,
Een zachte wind waait door de lucht,
En sterft in ’t woud met flauwe zucht.
Hoor! welk melodieus gekweel
Stijgt uit der nachtegalen keel,
Jong licht…
GERMANISMEN.
poëzie
2.0 met 2 stemmen 829 Gij hebt mij, lieve Buren!
Uw t o o n s t u k niet te sturen;
Ik zing niet gaarne op D u i t s;
Houdt, daar gij mij door ’t oor boort
Met uw afgrijslijk v o o r w o o r d,
Uw l i e d e r t a f e l s thuis.
Verlost mij van de d a a d z a a k,
Waarover ik mij kwaadmaak,
Gewis niet zonder grond!
En w i j s, om mij te grieven,
Niet h e e n naar…
VERWORVEN SMAAK
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.069 Rijmloze verzen, in het metrum van de Griek,
Zijn lekker als — tabak. Die maakt gezonden ziek;
Wekt walging; ’t koude zweet breekt uit; het komt tot braken.
Maar ’t went wel en begint van lieverlee te smaken.
Ten laatste vindt men ’t heerlijk, en het heet:
'Zo’n fijn sigaartje is ’t keurigst dat ik weet.'…