Alle inzendingen over herfst OR seizoenen OR tijd

het einde van seizoenen kleurt…

als struikspreker geniet ik van alle seizoenen in de lente groeit mijn publiek de holle weg in de zomer als schaduwkritiek op een herfst gedicht om te zoenen in een winter lang geleden schreef ik plantaardige wijsheden…

bij het bereiken van mijn leeftijd hoor ik goddank het fluiten van de vogels nog leve de uitbundigheid van de poëzie mompel ik binnensmonds en daarbij is het koesteren van een mooie dag al winst in het seizoen van de herfst blijft er niets te raden over…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ondergrondse gedachten delven een seizoen tussen de zomer en de herfst. Tranen doordrenken de aarde. Vochtig verdrinkt het groen dat nu aanvaardend sterft. Schuilend in het flauwe schijnsel van de laatste uren, lijkt de tijd verloren te dwalen, ze kan de nacht alleen maar verder dragen.…

weelderige zomer roept broeder herfst met kleuren van haar lichtend kleed hij komt met zijn roestbruin seizoen bomen gaan gloeien in goud en rood nevel glinstert op grijze webben het gistend vergaan wasemt kruidig het lied van de herfst blaast majeur met wisseling naar een stil mineur oogst wordt in schuren geborgen…

Bladeren van de bomen Buiten is het fris Als de zomer na verloop van tijd weg is Regendruppels aan de takken Straten vol met rondvliegende bladeren Steden met volgelopen putten Auto’s rijdend in plassen Kinderen zie je niet meer op straat spelen Die zitten zich binnen te vervelen Ze wachten op de winter Sneeuwballen maken en tegen ruiten…

Lief groen, verbleekt. Lief groen, verkleurd. Lief groen, verkreukeld. Kleurenpracht, donkere wolken, woeste wind en snijdende regen. De zon waait voorbij. Lief groen, ik wacht.…

Herfstbladeren liggen rood en bont: een tapijt op het trottoir en in het rond. Daar waar nu kalend een boom met kleurenspel als op de wagen: de pracht van een palet. Nu zal het nog duren dagen, dat blad opnieuw ontspruit uit nieuw gevormde knoppen als zijnde ‘s winters bruid van het ongeborene. Even spant de natuur zich in, stilte, daarna…

Het jaar en zijn getijden elk seizoen weet mij te verleiden tot overpeinzing en verrukking die beurtelings strijden om de vreugde in mijn ziel dit volledig te ondergáán ónder gaan in dat palet van kleuren en geuren, in die seizoenen van koude, lauwte,…

Met de verrassende ontreddering van een najaarswind is de herfst zijn beleg begonnen. Populieren kaal als borstelstelen houden hun fierheid staande. Een seizoen op rand van verscheiden, alsof zonder bladeren de vrijdenkerij weer ruimte krijgt. Met de wiekende lafheid van een duif stijgt de dodenkou op uit de diepte van het leven.…

moge het groen de lucht de geur het gegons en gezoem ons verlossen van deze over alle seizoenen heentrekkende eeuwige herfst (uit de reeks gedichten over "climate change")…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

“Ik vind de herfst een schitterend seizoen”, Zo sprak de peuter, lurkend aan een fles, “Eerst was Sint Maarten al een groot succes En nu vult de goedheiligman mijn schoen: Acht pilsjes heb ik van de Sint gehad En van Sint Maarten zelfs een volle krat!”…

De zomer van 2013 ligt nog vers in het geheugen waarvan we hebben genoten met volle teugen dat de wereld groener was dan groen met haar zonnelicht de hemel zo blauw haar bloemenpracht en de vreugde die ze bracht en nu... genieten we van de mooie herfst dat prachtige seizoen…

je herfst in roodgeel nazomert loom het groen werd jou door kou teveel glooit tapijt op moeder aarde beschermt de wortels die hun voedsel daar vergaarden kleurt de oogst van dit seizoen en met jouw vruchten zullen wij het deze winter moeten doen…

Langs het raam trekt de tijd. Waar komt de grijze kat vandaan, angstig trillend op een hoog, smal balkon van een huis in de Sarphatistraat? ---------------------------------------------------- Uit: 'Het meer van de Ondank', een tijdgedicht, 1987. Portret van K.L. Poll, © Chris van Houts, Amsterdam…

nuances als idolen zijn neergelegd -wellicht zullen iconen een wederopstanding bespoedigen zelfs de uitnodigende schemering ontlokt het verhaal dat het licht in kijkvertes als lumen worden vertaald, er blijkt een schijnbare angst als nevenobject in het verhaal te zijn verzonken nu nog nooit telt de nacht het voorjaar dat in delen als seizoen…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

Dat zijn de wetten van de natuur, de vier seizoenen, de wet van het leven. Dus nee, we sterven niet. We laten onze bladeren los, we bezinnen, we vernieuwen, en bloeien weer op.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Schudt losse haren uit je vacht het is weer tijd om te verharen herfst meldt telkens weer de jaren waar je zelf niet eens aan dacht de vier seizoenen zijn vergaan zij zullen in ‘t verleden dringen als jij je wolvenlied laat zingen in ‘t schijnsel van je nieuwe maan en langs de jouw gelopen sporen op het gladde levenspad - gelaten... of…

koude kan er zijn ook al bloeien kleuren het hele jaar door liefde sluit geen deuren overeenkomstig het ritme der seizoenen of smelt in hemelsvocht indien sneeuw of hagelsteen rechtspreken zonder verhoor evenmin bevochtigen tranen een dood tapijt uitsluitend en alleen als de herfst daalt over lanen kilte kent geen tijd het…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…