Alle inzendingen over het einde van de dag

Neergeslagen Lang voor het einde van de dag, Heb ik alleenlijk weggedragen Uit deze slag (O, schaamtevol verborgen onder ’t Gewaad van die genezen schijnt) Een ongeneeslijke wonde – Die schrijnt.…

Boven Maasbommel staat de zon zich aan het einde van de dag ontzettend uit te sloven zo rood, zo goudomkranst, om te geloven moet je 't zien en dan nog niet, misschien. Is het de laatste keer en wil zij het niet meer, dit gloeiend hangen in de lucht verterend van verlangen?…

Aan 't einde van de dag raakt die muziek mij andermaal en spoelt zij de sintels uit mijn hoofd. Voor even weer voert Mahler 4, mijn geest langs juichende pieken en inktzwarte ravijnen. Om tenslotte, onder 't goudgeel bladerdak ver van de furie van ons bestaan, de wind fluisterend.. voorbij te horen gaan.…

weet jij wie je echt bent, ben jij degene die jou het beste kent wat ik wil weten is aan het einde van je dagen, kan jij jezelf aankijken en vragen Heb ik naar mijn normen en waarden geleefd, ben ik iemand waar een ander wat aan heeft. ben jij dan trots op datgene waar jij voor staat, begrijp jij echt waar het leven over gaat.…

het zij aan zij lopen het was het dragen van de eindigheid op een drafje, God kan niet sneller meer verdragen op deze technologische paden, Hij vreest het eind van zijn dagen de straatplaveien gevlochten mensen vaag in hun onbestemdheid van lange dagen en bevruchting onder de tegels, mijn hond en ik ingebeeld hij behoedt me niet van het…

Een beetje stervend zie ik vanuit ’t raam druilige regen bedekte hemel met wolken somber grauw glimmend natte straten een beetje stervend mis ik bloemengeur en heldere horizon aan ’t einde van de dag breken toch de wolken zodat ik in laatste zonlicht niet meer hoef te sterven maar toch nog leven mag.…

Ik zit nu thuis net als iedereen En heel soms voel ik me alleen Ik verlang naar mijn vrijheid Dat was een leuk tijd Thuiswerken voelt heel raar Aan het einde van de dag ben ik gaar Gelukkig staat mama altijd voor mij klaar Dat maakt mijn thuiswerk minder zwaar Op school was het leuk Ik lag vaak in een deuk Ik tel de dagen dat ik mijn…

Ongestraft als kleptomane steelt ze het einde van de dag en verzinkt het licht telkens voor een nacht, als kind gewiegd in haar moederschoot terug.…

Zijn lessen zijn fluoblauw Op het einde van de dag Bezoek ik mijn mama in het ziekenhuis WIT Op het gelijkvloers hing een feestsfeer Ik ging naar boven Daar was alles kleurloos,alles WIT Ik ruik wit,ik zie wit,ik hoor wit en voel wit…

er is vrede in mijn tuin de boom kleurt rood, in waaieringen langs kristal avond zucht al, zacht en ongelovig want de zon zweeft immer nog als nimphen door mijn hart zwarte rimpelingen rond het einde van mijn dag vertellen me van rouw maar altijd is er dan die kleine vrouw haar handen en haar kracht ze lacht van witte wolken van…

de smalle straten te argeloos ben ik aan het einde van de dag zonder mijn handtas weer terug waar ik begon…

het is nog licht aan het einde van de dag en het heen en weer waaien van je schateren drijft verder weg in kleine bootjes uitgestald op het vernis van zomeraccenten de lijn van oost naar west kom je morgen terug, roep ik om zo de zee te vergroten en mijn armen in omhelzing tot waar zal je gaan, fluister ik met nevelbloemen…

Maar al zal aan al die nachten ook een eind zijn, de dag kent dan droefheid of zal juist uit vreugde bestaan.…

geen smart te delen tot het einde van zijn dagen zullen nooit wonden helen is hij te beklagen oprechte tranen bevrijden diep geworteld verdriet verzachten emotioneel lijden echte mannen huilen niet? jawel hoor meiden!…

voorlopig blijft alles bij hetzelfde geen ontkennen meer aan bestaan is totaal afwezig afstand door verte ingehaald aan het einde van de dag zijn de uren nog niet af is ruimte gevuld met lege zachtheid zijn gedachten blind en is water ontkalkt, daartussen valt onraad uit gestrekte hemel blijven ogen onbewogen en ratelt lucht ademloos…

hier moet het zijn -dit is de plek; hic locus est bomen, regen, zon verweerd maar onverdreven, het water is stil gebleven aan het einde van de dag als adem is neergedaald begint het roerloos herhalen heel even lijkt alles nog gisteren, onaangetast door werkelijkheid en autonoom naast elke gebeurtenis een rimpeling vlucht voor de…

dagen…

Zoekt de dag zijn bestemming in hun leven. Aan het eind van de dag heeft niemand er één. Allen kiezen dezelfde trein. Van altijd op zoek maar nimmer gelukkig zijn. Hun reis kent vele haltes; Spiegelt hun mogelijkheden in vele gestaltes. Welke halte zal hun bestemming zijn? Een vraag die rijst door een dolende trein.…

Verdrongen door een vale schaduw Schuifel ik langs kale muren, Besmeurd door vertwijfeling, Uitgeput door gekwetste uren Aan het eind van de dag, Zo beklemmend zwaar, Hoor ik alleen nog maar stemmen, Zo verward en ondraagbaar Ik beweeg als een vreemde, Rusteloos in de tijd, Gebonden door een cirkel Neemt mijn falende adem afscheid…

de laatste vrijgezel roept zijn vrienden op het feest volgen zijn geest onvoorzien op het einde van zijn dag de enigen nog half overeind het vocht heeft gevloeid overvloeiende beken vergetelheid ter ere van de nieuwe sensatie uit twee voortaan te bestaan niet langer hij en zij maar zij gebei de flarden linten aan de tafels lijken verscheurd…

Als de dag vordert en ik van alles of niets doe aan het eind van de dag denk dat hij weer veel te kort was. Wanneer we in de auto zitten, gewoon een stukje rijden denk ik bij thuiskomst, dat het weer veel te kort was. Aan het einde van de heerlijke maaltijd denk ik, met een volle buik, dat het weer veel te weinig was.…

Dan is het tijd om te gaan en aan het eind van de dag blijkt, Het gaat zoals het gaat en het komt zoals het komt. De cirkel is weer rond net als de zon en einde weer begin zoals de dag begon...…

van je dagen…

Dit is de dag die God mij wil geven Die ik als een geschenk mag ontvangen Om deze dag weer nuttig te besteden En opnieuw in gezondheid mag beleven. Aan het einde van deze dag gekomen Mag ik God danken voor al het goede En dat hij mij deze dag weer nabij was Bij alle dingen die ik heb ondernomen.…

Voor ons begint het eind'lijk te dagen wat, deo volente, de toekomst heeft.…

Deze zonsondergang is van de vileine hand van de Meester 'Zonsondergang bij Montmajour' is in tijd van woede gecreëerd Net als dagelijks de zon aan het eind van de dag Gelijk in alle oceanen leven gaat, maar niet de zeester wordt dus Van Goghs werk gewaardeerd Kleine, verwrongen eiken op een rotsachtige heidevlakte Met op de achtergrond…

In lakenwit gehuld maar er nooit verscholen zit Of als een reiger die zit te wachten aan de rand van een sloot op wat er eens langs komt en aan het eind van de dag beseft dat er geen leven meer in zit - hij is dood Toch zul je hem ooit vinden heb geduld je weet niet waarin Het of Hij zich heeft verhuld ach in ben genegen om te zeggen…

Mijn leven is een reeks details van aankleden en praatjes maken willen weglopen of omhelzen en moe zijn aan het eind van de dag zonder een rode lijn, geen spel van dubbele tong, taaltrucs of beeldspraak, niet eens een virtuele werkelijkheid van bloedeloze liefde en gepolijste pijn in losgezongen gedichten die duwen voorbij het bekende…

de wolken van de hemel zonden in een vlakke zee we zijn naar huis gelopen aan het einde van de dag stilte heeft niet meer gesproken toen zij onze eerste liefde zag…

van de dag en knipogen de sterren naar het begin van een nieuwe oogopslag…