Alle inzendingen over hiernamaals

Wellicht aanvaarden mensen moeilijk dat het hiernamaals slechts "is" willen meer horen en weten van dit "wachtende bestaan" God kent Zijn voornemen verbiedt de zielen die reeds bij Hem zijn het de wereld bekend te maken Hij leidt al wie de hemelse Vader minnend zoeken of de rug toe keren tijdens het vluchtige aardse leven naar hun onvoorstelbaar…

Ik ben verdwaald in mijn eigen schaduw strompelend in een doolhof van schemer een door de groep verlaten zwaluw ongewild een schichtige deelnemer De weg naar schittering is te lang onontgonnen gebied zonder vrucht ploeterend door uitzichtloze dwang ontelbaar veel wolken zonder de lucht Het hiernamaals lonkt met haar veren prachtige droomtooien…

Kleuren van een schoonheid ongekend en fel glijden langs ons geestesoog verdwijnen in de verte Waar een wazige horizon hun inhoud doet vervagen achter waaiers van licht die het diffuse laten stralen Zo gaan wij op weg als we de stof verlaten verdreven uit de dichtheid zwevend langs heldere paden…

Schitterend licht uit duizend bewegingen water wind over water prevelend aanstormend opspattend water zoals ik ziende de zon op het water het eeuwige licht denk zo, mijn ogen verdwalend in waterlichtverte, denk ik dat gij bestaat die over donkere afgrond licht heeft geroepen - schittergedachte schitterlichtverteverhaal. --------…

Voor mij was dit een bericht van het hiernamaals even, En ben ik van de dood helemaal niet meer bang.…

Ik heb een oude ster ontmoet die valt wanneer ik sterven ga. Soms, als ik naar de hemel staar, knikken we even naar elkaar. Ik heb een afspraak met een boom dat hij zich over mij ontfermt en witte bloesems bloeien laat wanneer ik in zijn wortels slaap. Ik heb een zwarte kaars gekocht die dooft als ik mijn ogen sluit en fluister in het…

elkeen die rijk is gestorven dat is in het geestenrijk voorgoed verdorven daar wordt niet gekeken naar materie en rijkdomrage ze komen daar alleen zonder bezit en geen bagage oordeel over handelen en werken met vermogen zal volgens veel beschouwing en geloven de basis hebben in spirituele en naastenliefde waarden reuze benieuwd wie in het hiernamaals…

Langzaam vulden haar ogen zich met tranen. Langzaam kromp zij ineen als een stervende vlinder. Voor ’t laatst zag zij op naar het stralende licht dat – groots en gebundeld – door hoge ramen binnenviel. Toen brak het bladstille licht de staf over haar. De armen gespreid, haar ogen gesloten, steeg haar witte ziel klapwiekend op de stralende…

Toen ik op een middag, in september 1975, Na het laatste uur, De boeken in mijn tas stopte, Sloot Agnes S. de deur van het lokaal, en kwam naar me toe. De hele les, zei ze, Had er een man voor het raam gestaan, En naar mij gekeken. Ik keek naar buiten maar zag niemand. Alleen zij had hem gezien, verduidelijkte ze; En nu was hij weer weg…

Krijg ik de sleutel tot de tijd te pakken? word ik een door zwaartekracht krom gebogen straal op reis naar het ultieme wormgat, een zwart gat waarin ik word gezogen en aan de andere kant weer uitkom als licht dat in rechte lijn beweegt? grijpt er een verblindende schijn in mij plaats die mij inziet, mij encyclopedisch openbaart tot ik zonneklaar…

Alsof er geen voortbestaan is, geen eeuwige geest, lastert en spot gij met koning en met God, ’t zal noch u, noch uw minnaar Paris baten: elke sterveling wacht hetzelfde lot. Als God ’t uur van uw afscheid heeft bepaald doorsnijdt de doodsengel ’t levenskoord dat uw ziel met ’t lichaam verbindt Onherroepelijk spreekt hij het laatste woord…

Eenmaal ontwaakt over de drempel van de dood als u veilig in het avondland bent aangekomen ontdekt u in het tussenrijk andere gestalten omwolkt door herinneringen en aardse dromen. Een engel wenkt u, neemt u bij de hand voor een terugblik op ’t aardse leven, een déja vu. U voelt wat uw woorden teweeg hebben gebracht bij anderen, en tal van…

het meeleven wordt beleven gedachteloos de ervaringen delen opnemen in de poriën des zijns alles zal eenmaal herbeleving zijn herboren naar ziel en geest gevrijwaard voor aardse mijmeringen het goddelijke aangenomen en gecreëerd de levensloop in al zijn facetten zal nooit een einde nemen dat is waar wij voor leven en ons leven geven het hiernamaals…

Tot wederzien, tot wederzien! al waar het moge wezen: na lang- of korte tijd, misschien in 't ongekend nadeze! 1861…

Hoe vaak in zwart doorwaakte nachten de dood ook kalm zijn troost aanprees, steeds overwon (uit hoop of vrees?) het ongewetene dat wachtte. Wat alles nog voor mij beschoren zo in de schoot der goden lag, ik strekte naar de nieuwe dag opdat het mij zou toebehoren. En wat mij wacht aan gene zijde van dit bestaan aan zacht soelaas: als ik…

Rijk met oost-Indië's schatten belaân Stevent de schoener op Nederland aan; 't Gaat vóór den wind. Als de wimpel niet draait, En 't nog een poosje uit het regennest waait Zal met den ochtend de Rembrandt van Rijn Morgen behouden in 't Vaderland zijn. De oude denkt: "Morgen in 't Vaderland._ Dat is voorspoedig en mag in de Krant; Zeventig…

Ik zal wel zien in dat rotgebied van duisternis of daar nog iets is of opzettelijk niet; ja ik zal misschien nog even pogen daarheen te kijken met glazige ogen net als andere lijken of als een groeiende kreeft uit mijn strak huidskelet naar buiten breken om wat mij omgeeft te verlaten, met wat ik beteken. ------------------- uit:…

wat komt er na de laatste ademtocht die ik nog hoor? vindt zelfs de mus een huis en tsjilpt ie in het koor?…

Je bent niet meer de foto, waarop je zo lief naar mij kijkt, je bent het wel, maar je bent het ook niet meer. Je lieve lichaam ligt begraven in een bos, niet ver van het Nije Hemelryk, de zwemplas, waar je mij en mijn broers vaak vandaan haalde na een bloedhete dag. Je bent je lichaam niet meer. Je ademt niet meer. De donkere duisternis…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie. Sommige lippen en ogen…

geschapen sterren gecreëerd om stukjes van de hemel te zien in hoger reiken dan de ander zullen ooit onze rechten blijken om deel te nemen aan het eeuwig fenomeen in aanbidden zit diep van binnen de onzekerheid van niet begrijpen door een constante afhankelijkheid alleen de sterken claimen in gelijk hun rol om ons naar het hiernamaals…

tasten en voelen kost weer te veel energie heb mijn vleugels uitgestoken zweef in stilte land in rust naar de grens van het bestaan gezocht ver van iedereen vandaan het enige geluid dat komen mocht was mijn eigen hartenklop nog leef ik bruist mijn bloed de overzijde zien doet me goed ben op mijn eigen wereld neergestreken het hiernamaals…

In toekomst en hiernamaals zijn zij niet voor niets gestorven. In de doka van het absolute zijn leven zij voort over het versteende bruidsbed van Dresden heen. Naoorlogse antihelden met een missie, boodschappers van het gemene goed, die deels nu gestorven zijn.…

Ons hiernamaals is leeg en ontoegankelijk. ---------------------------------- uit: ‘Donkere Arena’, 2006.…

alle bijbels gelezen religies beleefd papyrusrollen nageplozen om te zoeken waar engelen vlogen wilde de hemel construeren leren hoe het daar gaat het knielen en bidden proberen zoals het in de schriften staat eindelijk gevonden wat ik zocht de hemel gezien in een feeërieke sterrennacht goddelijke liefde gevonden die jij me bracht het hiernamaals…

stilte kan staan verlies ik mijn woning van plek tot plek mijn ziel zal rukken aan ijzeren luiken de dood ingaan, het lichaam nog vrij plichtsgetrouw zal ik gebaren naar honderd bomen in een seizoen verwacht jij kan me dan tot stof verbleken van eind tot eind naar een ijdele nacht het kind verstuiven, het laatste dak hier of het hiernamaals…

Wat blijft zal ik het weten, in het hiernamaals na dit leven.…

“Is er een hiernamaals?”…

Ik weet dat je dood bent pa en dat je ergens zwerft zeker in mijn kop ik wou je nog even zeggen dat het mij goed gaat dat ik nog steeds de dingen doe die jij verafschuwde maar het gaat me goed en ik zal je dus in het hiernamaals waar jij zo driftig in geloofde niet meer tegen komen omdat ik er geen geloof aan hecht maar mocht er toch een…

Als het meezit ga je mij vertellen over heel die fanfare die staat te spelen, over je moeder die je mist, al is ze meer dan 30 jaar in het hiernamaals. Ik zou willen meestappen in je wereld, je hand vast pakken en meewandelen over de trap naar het onbekende. Dan krijg ik uit het niets een klapzoen, het doet mij smelten van emoties.…