74 resultaten.
Kerker
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 183 Ik schonk jou je lichaam
een tempel voor je ziel
die tempel werd je kerker
Je hebt je kerker verlaten
de deur achter je dicht geslaan
en bent weg gegaan
Je ziel is weer vrij
niet langer geketend
van de geleden pijn onwetend…
Alleen
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 347 In kille kerkers
van eenzaamheid gevangen;
een schreeuw in stilte.…
Een kerker met gordijnen
hartenkreet
4.0 met 30 stemmen 1.072 Gevangen in een kerker.
Een kerker met een put.
Ogen dicht.
Donnie op de wip
Alsof hij in Belfast is.
Het is de verbeelding maar.
Ja rozen hebben doorns.
Dat is geen nieuwigheid.
Toch heb ik ze tot bloedens toe gestreeld.
Het geluid van een rivier nabij.
Een andere maan lacht me toe.
Ik ben moe.
Wil slapen voor ik vrij.…
Gesponnen kerker
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 niet laten vieren,
Die kabels zijn in gedroomde
Herbeleving van weer een verre nacht,
Die nu plots weer actueel wordt,
Nacht waarin wel geslapen
Maar niet gerust wordt;
Ziel, het diepste ik,
Gevangen tussen scheepskabels
Van gedroomde achterdocht,
Brommend in de veilige omgeving
Van de zelfgeschapen cel
In een zelfgesponnen kerker…
Prozagedicht: Oktoberstemming
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 132 In deze luwte van het late seizoen wil ik leven, nu ik mijn verlangens en angsten in milde, lichte, getemperde tinten kan mengen op het palet van mijn innerlijk en nu ik ze kan schilderen op het schilderij van mijn leven, nu er schemerlicht binnenvalt in de kerker van mijn hart.....…
Wakker worden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 521 er was vanmorgen
een onthaspelen van
het naspel van de nacht
en de geliefde
er was een nieuwe morgen
die zich opwond rond
mijn vingers en mij
bond, een hoop
op mooi
Maar bleef:
de dag een kerker,
de avond rusteloos
Maar bleef:
een perron
een wachten…
hoe meer ik schrijf
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 68 de uren in beton gegoten
de ziel bevroren tot op het bot
onwrikbaar is het ingekapseld hart
de handen op de rug gebonden
opgesloten in de kale kerker
van onaangeraakte uren
hoe minder ik beweeg
hoe meer ik schrijf
hoe meer ik schrijf
hoe minder ik weet…
Leven
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 27 Klim nu maar uit je eigen kerker van bestaan
De mei maand geeft tijd om er bij stil te staan.
De ondeugd komt vanzelf wel voort
Die heeft zich zelden aan iets gestoord
Echter deugd mag worden aangespoord
Voor wie er nog nooit van heeft gehoord.…
Schuld en boete
snelsonnet
3.0 met 14 stemmen 1.804 Al sla je ook als winkelmedewerker
Een bierdievegge met z'n allen dood
Toch hoef je niet op water en op brood
Voor straf daarna te zuchten in een kerker.
Dan gaat in plaats van zo'n hardhandig stel
Prins Bernhard wel vrijwillig in de cel.…
Pijngrens
hartenkreet
4.0 met 58 stemmen 1.324 Hoeveel kan een mens verdragen
over grenzen van de pijn
zonder antwoord op de vragen
van het onbewuste zijn
Sterker worden, alsmaar sterker
tegen beter weten in
diep gevangen in de kerker
van een leven zonder zin
Lucht mijn ziel op binnenplaatsen
van ravijnen in je hart
weet mijn zwakte te weerkaatsen
op de bodem van je smart…
In ijskoud confronteren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 528 ik kloosterde
dacht vrij te zijn
maar stilte kluistert
alle woorden en
ketent me aan eenzaamheid
sandaalde in een
koude pij door de
kerkers van mijn geest
kende heg noch steg
ik was er nooit geweest
heb me ontbloot
de reiniging gedaan
in ijskoud confronteren
misschien word ik een beter mens
eens moet ik het proberen…
onvermogen
gedicht
3.0 met 96 stemmen 20.332 in de spelonken
van mijn geest
in duisternis gehuld
tussen de stronken
van mijn vrees
ligt mijn verloren schuld
in de kerkers
van mijn verlangen
in ware droefenis
tussen zwak en sterk
gevangen
ligt mijn vergiffenis
in de plooien
van mijn geweten
in vreemde vorm verbogen
tussen ziel en zaligheid
vergeten
ligt mijn onvermogen…
ontspoord
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 343 over de dood en zijn dans
de bruid en haar sluier
de kerkers van het denken
achter deuren van angst
pijn van schreeuwend paars
in samengeperste vuisten
langs tollende muren
dwalend in gapende echoes
de trein vertrekt vandaag van spoor acht
schreeuwende uren
zwart vochtig en stil
cipier geworden beeld…
KOOLZAAD.
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 511 Hoe dom van mij
Miss Brassica te willen kerkeren
in acht letters.
NOOIT, NOOIT OF TE NOOIT
ZEG IK NOG KOOLZAAD
tegen zo'n ongekende schoonheid.…
eens zul je het vinden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 364 eens
wanneer je zult besluiten
je ogen te bedekken
en op reis te gaan
door binnenwerelden
onverstoorbaar dalen
in ravijnen en kerkers of
zwevend - duizelingwekkend hoog
door majesteitelijke luchten
dan
wanneer je ernaar uitkijkt
zul je het vinden
het allerkleinste
bijna onzichtbaar
pluk die dag
en draag hem uit
voed hem…
Onpeilbare diepten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 69 langs uitgesleten paden
lopen eeuwenoude zielen
in vermoeide rijen
verdwijnen in het duister
van het donkerste zwart
in het holst van de nacht
diep onder de grond
liggen de verborgen geheimen
van leven en dood
de echo van de geest
schreeuwt om verlossing
uit de kerker van wanhoop
smekende handen
reiken naar het onbereikbare
genezende…
Levensloop
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 822 Leven is lopen door poorten van geluk
Kerkers vol boetedoening
Zeeën vol tranen
gedreven op wolken van hoop
inktzwarte nachten van angst
bloemenvelden vol liefde
torenhoog genot
geklemd in momenten van berusting
creatief zoekend naar de waarden van het leven
leven is leren lopen door alle
facetten die je gegeven zijn.…
t.a.v. H.D.K.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.009 de dichter schrijver
wel eens als wereldverbeteraar geroemd
pleegde bacchanalen
in woorden geschriften verhalen
maar
iedereen die een joint prefereerde
werd door zijn woord
in de vunzige Vlaamse kerkers
geslagen gefolterd zelfs vermoord
zijn hersenen
drijvend in alcohol
dreven hem steeds verder
tot ter dood
als de beroemde…
Een wereld vol verlaten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 482 zie in je blik
de kerker weer
je schrik de ophaalbrug
en sloten op je stil geheim
je opgejaagd te weten
het niet kunnen vergeten
omdat de banden er nog zijn
in dagelijkse pijn
de ketting is geknipt
je gaat nu voor een eigen ik
naar een wereld vol verlaten
je entree weer maken
in het kasteel is er
een heer te veel jij torent…
Van ooit naar ons heden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 157 we hebben ze genomen
de voetangels en klemmen
van het dagelijks bestaan
voorzichtig zijn we
verder gegaan naar
de wereld van onze geest
de onneembare torens
kerkers en catacomben waar
eonenlang niemand is geweest
voelden schuld en berouw
in een ijskoude tocht langs
generaties hoop en gebeden
maar overweldigend was de
tunnel…
Vlakbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn
zo dacht hij soms
het zachte schreien en het gemis
om wat niet kon worden uitgesproken
vertrouwelijk en toch zo vreemd
in die kerker van onmacht dicht bij haar
in de magische sfeer van intimiteit
wilde iets in hem zich bevrijden
met moeite onderdrukte hij zijn tranen
haar dood verbreekt voorgoed…
Vlakbij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 456 het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn
zo dacht hij soms
het zachte schreien en het gemis
om wat niet kon worden uitgesproken
vertrouwelijk en toch zo vreemd
in die kerker van onmacht dicht bij haar
in de magische sfeer van intimiteit
wilde iets in hem zich bevrijden
met moeite onderdrukte hij zijn tranen
haar dood verbreekt voorgoed…
in zwart
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 463 in zwart gekleed
zijn wij beiden
door faun en elf
verleid
een verhaal is nooit
voorbereid
ook niet toen poorten open sprongen
ook niet toen wij engelen konden horen scoren
in de kerk en kerkers
wij de machtigen altijd doorgronden
geen leger is genoeg
geen bom, geweer of troef
zal dit licht ooit doven
kijk en wacht
ooit kun jij ook
in…
Verwondering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 315 Verwonde dichterszielen
in donkere kerkers gevangen
Inktvisringen op de hielen
vreemde mensengezangen
Kaarsen licht ontstoken
een wonder geschiedt
De hemel ondergedoken
een vlammend levenslied
In dienst van gedachten
chaos blijft onverklaard
Onwetend lang wachten
een wereldwonder gebaard
Volle vulpennen op de loop
aangescherpt door…
zwarte droom
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 471 de armen zijn te kort
als ik de bloesem
wil plukken
lang rek ik me uit
om te grijpen, te rukken
een slechte droom
gaat aan mij voorbij
een kerker moeten
ontvluchten
maar niet wil lukken
mijn voeten
in grijs beton
gegoten
verstard beeld
van stuurloos voelen
langs muren van
beslagen glas
waar doornen
spiegelen aan
het…
Het is het kind in mij...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 779 ik zie een spiegelbeeld
dat ik niet langer kan verdragen
het kind in mij
spreekt al zo lang een taal van onbehagen
gevangen in de kerker
van het niet-begrijpen
hoe weet ik wie ik ben
als ik mijzelf niet eens herken?
waar is de zon
die mij laat rijpen?
waar is de steen
om de facetten van mijn ruwe diamant te slijpen?…
Zandkastelen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 729 Zandkastelen bouwen
in het warme zand
water
vult de kerkers
een vlag siert het bestaan
Wit schuim
treedt statig binnen
buigende schelpen
transpirerend zand
ontluisterende stilte
Een straaltje zon
verlicht de toren
de golven komen
vesting van oranje
klaar voor ontvangst
Langzaam ruisend
ongeduldig, steeds luider
explosief…
Kastelen...
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 890 Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw,
bij 't zien van al dat moois,
op de kerker na, die heeft iets lugubers
met z'n ketting aan de vloer en de kegel
eraan vast...
Een ervaring rijker, stappen we buiten,
in de wereld van de 21e eeuw,
maar héél eventjes waren we terug in de
tijd....…
Stervensuur
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.262 Als een grote vogel
vluchtte ze uit mijn armen
vloog ze naar de verten,
eindelijk uit haar kerker bevrijd.…
Volmaakte liefde
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.270 Laat ons de beelden verbannen
naar diepe kerkers van onze tenen
waaruit ze nooit meer ons hart kunnen deren.
Laat ons schreeuwen
met elkaars stemmen,
schrille tonen.
Laten we nooit meer nemen
de woorden waaruit we zijn geboren.
Laat ons enkel nog wenen
in kleine gedichten
die we stiekem voor elkaar schreven.…