4607 resultaten.
Gebed
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 808 Pesten tot ‘t uiterst is bereikt
tot weer mijn tranen stromen
En naarmate de dag verstrijkt
gaan die enkel sneller komen
Schelden, dat doen ze steeds
Dat doet geen pijn, zeggen zij
Doch almaar begint het reeds
als ik nog vroeg in bed schrei
Snikken voor het spiegelglas
als ik mij de lange haren kam
Strakjes zit ik weer in de klas
dan…
SENIOR-TOPPERTJE!
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 1.105 Ze was met pensioen
niet uit vrij wil
maar door de wil van het getal
Maar werken ligt in haar genen
gaan en staan zit in haar benen
En met werken vooral dienstbaar zijn
vroeger ver weg en nu in de BUURT
als vrijwilligster op de BOERDERIJ
in het restaurant, op het terras
Ze kam op me aflopen
ik voelde direct
die heeft pit
die heeft…
Het bezoek
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.641 In de spiegel zag ik dat ik net
zo grauw was als de morgen
want er hing een nevel van motregen
rondom het huis
snel knoopte ik mijn overhemd dicht
en haalde een kam door mijn haar
maar ze belde al
enfin, het gaf toch niets meer
we waren versteend tot beelden met
de tafel tussen ons in en het dode
oog van de televisie op ons gericht
ik zou…
Het Licht van `s nachts oog.
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 404 Gelijk een kam het kroos strijkt.
Strak.
Het oog verrijkt.
De donkergroene en zwarte vullingpracht
Van deze natte bosbonbon
Verhult zilverkleurige larven van de nacht.
Het maanlicht spiekte door het wolkendek.
Zoals een knipoog de weg verkort.
De waterspiegel lekte verrast, wat gek.
De oever van de zomer, het gras verdort.…
olieverf op doek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 784 er liggen klodders op linnen
dikke streken met schaduwvlekjes
verspreid als over een ruwe wand
verf vangt stof
een vies vlies
het haakt in de plooien van een bruidskleed
de geslepen diamant die dof op haar borst hangt
een kam met wijde tanden
heeft een marmeren spoor getrokken.…
De onmacht van Michelangelo
gedicht
4.0 met 55 stemmen 11.958 Tandeloze kam.
Een bij harpoeneert mijn arm
en verliest lijf en leven.
Zoals eenieder die tot in de kern
tracht door te dringen,
in de huid steken blijft.
Er is een steen die men niet vormen kan naar zijn hand.
-----------------------------------------------------
uit: 'Toendra', 2006
bekroond met de C.…
Samenhorig
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.907 er moet een wereld van verloren dingen zijn
waarin een handschoen, inderhaast vergeten,
het aanlegt met een oude krant,
een sjaal, een zakdoek of een kam.
de handschoen mist de hand niet meer,
de zakdoek hoeft geen jammernis,
en zelfs de sjaal taalt niet naar warmte
van kindermeiden en van moeders.
- al wat verloren is, is samenhorig.…
PRINCESSENMUMMIE.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 697 Zij was een schoonheid in haar gloriedagen,
Want waarom anders in haar tombe lagen
Het spiegeltje, de kam, het verfpalet?
Nu moet zij eeuwig in het duister wonen,
De trotse dochter van de Pharaonen ... .
Of is haar ziel als ster bij Ré gezet?…
Verloren zaterdagmiddag
gedicht
2.0 met 26 stemmen 11.949 Af en toe haalt ze een kam door haar haar.
Ze werd ziek en kon een paar dagen niet komen.
Toen kwam ze terug en op een verloren zaterdagmiddag is ze gewurgd door haar vriend.…
Dwalingen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 407 Waarom zo velen onbeschaamd
over één kam te scheren,
integerheid ten spijt?
O Heer, alleen U kent de
oorlogssporen,
U, die vernederden verhoogt,
alleen U doet
de echte Vrede gloren.
Geschreven bij het gelijknamige boek van Alex Verburg.…
Biggels
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 66 Die lach van uithuilen
Depressie op het gezicht
Dikke lip en een brok
Kam glijdt door haren
Stille gedachtes ongedeeld
Ontkent het onvergetelijke
Als in een droom
Van verdrongen werkelijkheid
Open armen ontvangen
Stilzwijgend het verdriet
Want ze omarmen
Tegelijk hun verlies
Tijd het verleden
Niets komt terug
Zoals het was
In ander…
valse viool
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 676 trommelvlies
tot in de haren van het slakkenhuis
tonen wringen binnen hun maat
elke tel volgt de harstslag
elke ademstoot een zin
ik struikel over kwinten en kwarten
één noot hupt over de maatstreep heen
het galmt door een gepolijste kast
tussen kin en schouder geklemd
paardenhaar strijkt over schapendarm
mijn vinger krult om de kam…
Violoncello
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 441 vol zijn van rust
eerst dan willen
snaren worden beroerd
de stok beademt
een kwartet van snaren
terwijl het spel
de klank zoekt
in harmonie met een verlengde arm
in een melancholische kleur
als tenor van het orkest
vaak zo dramatisch warm
het strelen kent
zijn grens naar boven tot de hals
en ontmoet in de diepte
de plek
waar de kam…
De pijn is fijn
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 264 je woorden vangen me
in een ademloos moment
ik kan niets zeggen
hoef niets
te weerleggen
de pijn is fijn
maar keert me om
ineens is alles krom
de waarheid
scherper rood
geluk ontkennen
wordt verwennen
van de dood
ik sluit je in
mijn handen
warm en koester je
je bent zo broos
een streling
door je haar
ogen half gesloten
kam…
Margraten
gedicht
3.0 met 12 stemmen 4.952 Ik kam mijn haar.
Zon op je steen. Zij wandelt door de laan.
Het waait. De wereld heeft zich rood geverfd.
(memorial day op de Amerikaanse begraafplaats Margraten)
----------------------------
uit: 'Zielverstand', 2007.…
Zomer (II)
poëzie
3.0 met 3 stemmen 991 Met drie, vier tanden, roestig-groen, begint
De geelkoperen kam haar werk, en slaat er
Op los in roos en schurftgebergte, en staat er
Een luis of teek, knappende dood hij vindt.
De luizen vluchten naar hun stedennesten:
Ze hebben men'ge Zaterdag doorstaan,
En laten zich door 't nat lawaai niet pesten.…
Fluitend
gedicht
2.0 met 30 stemmen 13.232 Sta zo opgewekt mogelijk op dus,
poets je tanden, omhels je vrouw,
kam je haar, lach tegen de spiegel,
ontbijt met thee en een eitje.
Je begint vanzelf in de loop
van de ochtend een beetje te fluiten.
Dat doe je de hele dag door
met wisselende intensiteit.…
Ouder worden, nou én?
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.931 Wanneer ik in de spiegel kijk,
de zoveelste vetrol weer aanschouw
Denk ik mens, die spijkerbroek
wordt te nauw, wat moet ik nou
Je wordt ouder en dikker
Wanneer ik in de spiegel kijk,
mijn haren kam, de zoveelste
grijze haar aanschouw
Denk ik bij mezelf, wat moet ik nou,
Je wordt ouder, dikker en grijzer.…
Op zijn kale kop
poëzie
2.0 met 12 stemmen 3.120 Ik hoef nu nimmermeer mijn haar te wassen,
Ik leg mijn kam weg, een verouderd wapen,
En, zucht elkeen bij zwoel en drukkend weer,
Dan is mijn kale kop zo heerlijk koel.…
Zondag
gedicht
2.0 met 27 stemmen 10.686 Kam
mijn haar en juich: er zit één grijze tussen.
--------------------------------
uit: 'Dieptevrees', 1993.…
Vergulde wijsheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 231 verrijzen, scharniert
een stilte van victorie luid over
daken,loyaliteit in de windroos
van geduld, staat hij fier aan top,
weigert klachten uit de krop
te slaken, arrogantie straalt uit
z'n virtuele vrijheid en blikken
veren en de kop, weerschijn van
het aardse kunnen hem niet deren,
als de tijd zich in tegenwind zal
keren, z'n kam…
Zo lief
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 161 Zoals het er nu voorstaat, zal ze haar
zachte manen niet kunnen kammen, ze is
zo lief zoals ze daar geduldig wacht op
een jongenspaard met een kam.…
Ziek
gedicht
3.0 met 333 stemmen 78.406 de forse broeder met de harde handjes
de trippelbroeder met de wollen wantjes
de hoofdzuster, imperatief,
vult massief de kamer
dreigend met haar zwarte hamer
gejaagd telt het infuus
66 druppels per minuut
een half uur lang onrust
een nieuw infuus:
7 druppels per minuut
traag geruststellend getik
kam en zakdoekjes vallen
oprapen?…
Brief aan mijn dochter
gedicht
2.0 met 91 stemmen 28.412 .
-----------------------
uit: 'De Kam', 2007.…
Straks vieren we Zaterdagavond
poëzie
5.0 met 1 stemmen 418 Met drie, vier tanden, roestig-groen, begint
De geelkoperen kam haar werk, en slaat er
Op los in roos en schurftgebergte, en staat er
Een luis of teek, knappende dood hij vindt.
De luizen vluchten naar hun stedennesten:
Ze hebben meen'ge Zaterdag doorstaan,
En laten zich door 't nat lawaai niet pesten.…
Stuifmeelkorrel (2)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 770 Verspreid door wind
Breidt het groen uit
De korrel zweeft op blaasjes
Verscholen in een bloem, een schutblad
Soms, door toeval vervoerd
Vindt hij de stempel
Zoals bij een maïskolf
Een kam die in een bundel hangt
Maar de wind verspilt hem
Zijn olie en eiwit
Waar de plant voor in de buidel graait
Dus wenkt hij de gonzende bode met een…
TSUNAMI (2)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 825 voelbare herinneringen
het strand van Schier doemt op
verlatenheid met plukjes mensen
een tractor trekt een huifkar zon
schuilt achter donkergrijs gordijn
dat openscheurt het perspectief
is in een oogwenk veranderend
golven bulderen met overslaande
stem ik sluit mijn mond doe dop
op shampooflacon droog me af
trek schone kleren aan kam…
Kanteklaar
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 929 Zie zijn kam !"
"Ssst ! Onze lieverd gaat nu praten"
klokt de bazige kloek : "Silence, mesdames !"
Hij schraapt zich luid zijn schorre pijp
en spuit zijn dogma's gutturaal.
Geen kip die zijn woorden begrijpt
maar hij hanteert vast Godse Taal !
Geen haan duldt hij meer op het erf,
dat hoort de hele kroost te weten !…
Mijn huisgenoot
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.136 Die tandenpoetsen helemaal niks vond
Wat bijzonder goed te zien is
Bij elke keer dat ie zijn mond opendoet
Die de ganse dag kan slapen
Mijn huisgenoot die doet wat ie zelf wil
Vaak in is voor de een of andere maffe gril
Die huisgenoot die haren verliest alsof het niks is
Je soms stiekem met een oog aanstaart
Een kam liever ziet gaan dan komen…
oogappels reiken
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 210 de blauwe bron
mijmeringen
zo zoet
tot in ons diepste wezen
door te dringen
helder als een melodie
geëtst uit ebbenhout
klinkt de dwarsfluit
door het dal
van beloftevolle dromen
in stille maneschijn
wachten lotusbloemen
fluisteren sprookjes
in ’t oor
wijl minnekozend
de rozen knus en klein
aan de einder verpozen
de gouden kam…