inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.717):

Vergulde wijsheid

Badend in z'n stralend
ego staat hij van zichzelf
verguld, draaiend op de
wieken van de wind en wereld
zoals wij hem altijd hebben
gekend, om zelf nimmer aan het
firmament te verrijzen, scharniert
een stilte van victorie luid over
daken,loyaliteit in de windroos
van geduld, staat hij fier aan top,
weigert klachten uit de krop
te slaken, arrogantie straalt uit
z'n virtuele vrijheid en blikken
veren en de kop, weerschijn van
het aardse kunnen hem niet deren,
als de tijd zich in tegenwind zal
keren, z'n kam een tegendraadse
richting kiest, dan ontstaat pas
ware wijsheid, in zijn positie
boven iedereen die naar hem wijzen.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 16 mei 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 339

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Lea, 15 jaar geleden
Mooie metaforen op een diepzinnige wijze geschreven. Heel mooi.
Hans, 15 jaar geleden
Je mag jezelf gelukkig prijzen als je de wijsheid zo kan vergulden met dit gedicht, heel sterk.
Job, 15 jaar geleden
Filosofische humor, mooi verwoord.
Inge, 15 jaar geleden
Geduld ten top en hij drijft het niet op de spits.
Zeer spitsvondig en mooi neergezet.
Harry, 15 jaar geleden
De tegenspoed kan hem niet deren, misschien is daar nog van te leren. Filosofie met een knipoog, heel bijzonder geschreven.
Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Op spits toont hij zijn kracht in tegenwind.
Mooi sprekend gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)