Vergulde wijsheid
Badend in z'n stralend
ego staat hij van zichzelf
verguld, draaiend op de
wieken van de wind en wereld
zoals wij hem altijd hebben
gekend, om zelf nimmer aan het
firmament te verrijzen, scharniert
een stilte van victorie luid over
daken,loyaliteit in de windroos
van geduld, staat hij fier aan top,
weigert klachten uit de krop
te slaken, arrogantie straalt uit
z'n virtuele vrijheid en blikken
veren en de kop, weerschijn van
het aardse kunnen hem niet deren,
als de tijd zich in tegenwind zal
keren, z'n kam een tegendraadse
richting kiest, dan ontstaat pas
ware wijsheid, in zijn positie
boven iedereen die naar hem wijzen.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 16 mei 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie
Zeer spitsvondig en mooi neergezet.
Mooi sprekend gedicht.