Alle inzendingen over klaarheid

Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid.…

MensenZoon dan ook de Kroon Zij opende het deksel, en roerde 't Wondergoed uit de zoete Honingpot tot een goudengloed een nachtegaal begon te zingen, vlakbij de imker zuigen de bijen, zoemen reeds in mei rondom bloemen in de wei in tedere voorjaarslucht , O Gij Hemelzon, wondermens, vol van Waarheid, en gevoel, er woei een wind van klaarheid…

Stroom en zee eindeloos vervloeien tot klaarheid. Getemde drift en hunkering tot in de nacht. Herboren worden tot licht en vrede regen in de woestijn. Niet te verdragen bron die terugkeert kind dat lacht. Schaduw die wijkt hartslag op de middag vogelenvlucht.…

jij hebt ooit geschreven om wat jij voor voor ogen had aan anderen door te geven tot je besefte dat wat zij lazen hen al snel buiten de door jou bedoelde virtuele mazen van het net bracht de vrijheid die jij gaf heb je steeds meer ingeperkt tot klaarheid het enige versiersel was waar niemand iets om gaf fluisterend ben…

Een blik in de kleerkast geeft klaarheid: z'n angstige droom blijkt bewaarheid. - En groen ziet-ie later van nijd, dat z'n pa in het roze ontbijt.…

en route naar klaarheid is trappen op en trappen af het lijkt zoeken doch men wordt geleid ook berg op en berg af het gaat zoals het behoort in wezen met blinddoek als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel…

dingen zoals ze zijn Langzaamaan valt verloren geheugen fel op haar plaats Duisternis dekt toe, wat ik zo zoet, alleen voor lief nam Opent blind een vergezicht aan wat ik niet wilde weten Met steevast ritme, ordening, schreden in het denken Constateren, wat ik uren eerder, eigenlijk al wel wist De naderende nacht spreidt helder licht, mijn klaarheid…

Tot dat wij eens in waarheid Verheven hoog Aanschouwen uwe klaarheid Van oog tot oog. --------------------------------------------------------- morgensterre : Openbaringen 22:16, ‘Ik ben de wortel en 't geslacht Davids, de blinkende Morgenster’ tot uwen love - tot uw lof kranke - zwakke toeverzicht - vertrouwen.…

De klaarheid van een waarheid die je niet bezighoudt in je jeugd,maar bij het ouder worden. Het is alsof er met deze woorden een last van me afvalt. Ik weet dat als je dit leest, je deze last met me zult dragen. Het besef dat jij in mijn hart zult kijken, en daar herinneringen en ervaringen zult vinden die van jou zijn, is een troost voor me.…

Intussen doet het waar het voor dient: het lest de dorst van wie wil drinken; wast de dingen die om klaarheid vragen, om gereinigd weer te zijn wat ze in oorsprong waren; zo is ook de tijd die steeds weer heelt en koestert, tempert en verzacht.…

Gij had geen woorden en gebaren, Het licht, dat fonkelde in uw haren, De glans die in uw ogen lag, Uw klaarheid wàs: de nieuwe dag, De milde zon, de frisse winden, 't Onwrikbaar aan elkaar verbinden Van morgenkalmte en avondvreê, Van stervens- en geboortesteê.…

Lief, dat gij mijn zijt, Lief, dat ik uw ben, Wat is het anders Dan de diep-eerlijke Grondloze klaarheid Onzer onneembaarheid: 't Wolkloos bezinnen Dat wij beminnen Eindeloos. . . ?…

kleuren opent de gesloten deuren naar de klankkast van de ziel toen ik dat voor het eerst ervoer drong het tot mij door wat mij er zo aan beviel die alles verklarende hemelse muziek van Arvo Pärt en ik begreep dat het mij overvallende oneindige gevoel een SPIEGEL IM SPIEGEL* werd *de muziek van Arvo Pärt roept verstilling op, een klaarheid…

kleuren opent de gesloten deuren naar de klankkast van de ziel toen ik dat voor het eerst ervoer drong het tot mij door wat mij er zo aan beviel die alles verklarende hemelse muziek van Arvo Pärt en ik begreep dat het mij overvallende oneindige gevoel een SPIEGEL IM SPIEGEL* werd *de muziek van Arvo Pärt roept verstilling op, een klaarheid…

Hij wete 't, wie dit ondervond, Dat, zo ik ooit als Dichter stond, De galm, geslaakt op deze grond, Een naadring was van hoger waarheid, Eerst dichterlijk mijn geest verkond, Maar op een onvergeetbre stond Uit d' eigen vaderlijke mond Mijn hart nabij gebracht met onweerstaanbre klaarheid…

Het zat diep weggestopt, maar 'k kan het nu benoemen en dus is klaarheid over wat ik sinds jou mis Bij ieder seintje in mijn lijf dat me weer doet herinneren merk ik: 't is het nabije, dat na jou nu zo op afstand is Eén foto met, toevallig, jouw gezicht en ik kan als het ware met mijn lippen voelen waar grijs en zwart in elkaar overvloeien…

En, zo mijn zangen indruk lieten, Hij wete 't, wie dit ondervond, Dat, zo ik ooit als Dichter stond, De galm, geslaakt op deze grond, Een naadring was van hoger waarheid, Eerst dichterlijk mijn geest verkond, Maar op een onvergeetbre stond Uit d' eigen vaderlijke mond Mijn hart nabij gebracht met onweerstaanbre klaarheid.…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.…

veld ergens in een ontwaakte wereld zonder commerciële gekte proberen we te roeien we praten over politiek in onze fluisterboot over leven en de dood varen we langs het riet vogels verlaten onze gedachten in ons hart vergeten wij verdriet een droevig tijdperk verdwaalt we komen dichter bij de waarheid belichten samen nieuwe klaarheid…

Soms slaken we een zucht van verlichting als de laatste stukjes van de puzzel van het ei zijn gelegd, het gedicht tot een eind gebracht, met klaarheid en beeldende zeggingskracht... àls het al af is.…

Ik moet in dit geval de vrienden doen gedinken, Van al te nieuwe most niet al te veel te drinken, Want dat en doet de blaas noch ook de mage goed, Dus gaat niet tot de most met al te rasse spoed 't Is beter dat de wijn haar klaarheid mag bekomen, Eer dat ze wat te veel dient in te zijn genomen, Men heeft van oude tijd die lieden wijs geschat,…

Het idealisme is toch idealer, Daar borrelt meer klaarheid. Aan de bron een geest die gist, die verdicht tot etherische gebieden, die verdikt tot ontologie en kosmologie en die verhardt en verstart tot rotsen. De wetenschap ziet het heelal van God en iedereen verlaten, en buitenaardsen als fantasie-primaten.…

Tranen ik ken je bittere of zoete smaak bij een wel of wee gevoel die het hart verlaat dat ooit in jou verlossing vond en aan mijn jeugd weer klaarheid schonk. Tranen om blije of droeve dagen ik wilde ze als iets kostbaars bewaren geen traantje, ben ik dan ook vergeten daarvoor had ik de liefde té sterk aanbeden.…

Je ogen schijnen, bij die wondere speling van glanzen, in gelij ke klaarheid uit; 't ziek lamplicht smelt, en in al wijd're streling zie, hoe de zon je lieve hoofd omsluit!…

Met de hoop dat klaarheid je geest en hart komt verlichten In de donkere verwarde tijden van een overhoop gehaald gevoelsleven waarin je vertoefde en waarin je menig geliefde uitnodigde deel van uit te maken. Dankbaar voor je geschenk van afstand.…

Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid. Nu, op dat moment is hij niet zwaar. De parels glimmen in de zon. Liefkozingen en een lach om de mond. De levensketting is nog niet gebroken. Ik hoop dat ik hem nog lang mag dragen. Dat de dagen, uren, minuten vertragen.…

Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid. Nu, op dat moment is hij niet zwaar. De parels glimmen in de zon. Liefkozingen en een lach om de mond. De levensketting is nog niet gebroken. Ik hoop dat ik hem nog lang mag dragen. Dat de dagen, uren, minuten vertragen.…

Een der stervelingen hier op aard Heeft zomaar impulsief een vers gebaard Waarin hij, ongerijmd zonder mijn weten, Mij dementia praecox heeft verweten Vrijgevig zijn is mijn tweede natuur Die klaarheid zou ik gaarne willen bieden Aan hen die dankbaar zijn, geen kwade lieden, Daar raken kinderen van overstuur Al voeg ik dan veel woorden…

In nood zijn mijn handen daar terug om klaarheid te brengen en weer je tranen te drogen. Ik sta dag en nacht aan je zij, ik droom de waarheid. Mijn kleine ukkie, is nu een individu geworden.…

Geesteskracht uit dezelfde waterbron onverschillig hoe je het leven drinkt slechts een herschikking van woorden, die een heldere klaarheid bevatten. gerangschikt naar de akkoorden van wederzijdse bereidwilligheid streeft anderzijds naar herkenning wat in ieder z’n eigen verleden vormt.…