inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.979):

INTIMITEIT

Het zat diep weggestopt, maar 'k kan het nu benoemen
en dus is klaarheid over wat ik sinds jou mis
Bij ieder seintje in mijn lijf dat me weer doet herinneren
merk ik: 't is het nabije, dat na jou nu zo op afstand is

Eén foto met, toevallig, jouw gezicht
en ik kan als het ware met mijn lippen voelen
waar grijs en zwart in elkaar overvloeien
door de kus, die ik daar heb neergelegd

Je oren, bijster groot, ik kan ze voelen
tussen mijn vingers, terwijl ik zachtjes knijp
En dan je mond, eerst zoeken en dan vinden
ik proef nog steeds je tong en voel hem op mijn lijf

de woorden die we wogen in de nacht
het diepen zuchten in de slaap
de eerste kus bij 't ochtendlicht
zo naakt, als kinderen bij elkaar

Als bij een automatische ontbranding
springt mijn verlangen dan ineens weer aan
en de tranen....die getuigen
van: zo dichtbij heb ik bij jou gestaan

Schrijver: annabel, 20 augustus 2007


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 384

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)