Alle inzendingen over klarinet

och, kon ik spelen spelen op een klarinet het hardhout warm rustend in mijn hand mijn adem trillend zangerig langs het riet och, kon ik spelen spelen op een klarinet gelijk een goudvink zijn toonverhoging aan het einde van een liedje zet och, kon ik spelen spelen op een klarinet ik kan enkel klanken laten dansen uit mijn pen…

Jack Brymer is mijn held. Meester klarinettist was hij. Leerling van tien was ik. Wanneer ik speelde speelde hij. Speelde hij mee in mijn hoofd. Zijn spel kon ik nooit evenaren. Niet goed genoeg, toen. Jack ben ik dankbaar gebleven. Zijn KV 622 is een hemel op aarde. Dankzij hem kan ik weer genieten Van Mozart en van zoveel meer.…

Het was iets van Brahms een klarinet scheurde een cello beefde een piano weende…

zij komt binnen als een paard in troje die rooie met haar klarinet vingert lucht in een voorspelig zuchten tot bloedgeile jazz opent zwart met rode onderkleur in een new-orleanse geur soult tintjes en schurkt zacht tegen tonen van het ongewone dan komt haar klarinet zo zacht nee niet als paard van troje ze laat me smachten naar…

Ik grijp alle spullen aan, het dierbare familieportret mijn oude klarinet. Hetzelfde soort stof haal ik weg dat al viel over het verleden. Het stof der eeuwen neem ik af, zo blijft alles bij het heden.…

als ik muziek hoor spelen in het centrum van een stad sta ik daar verrukt te kijken aangetrokken word ik door een orgeldraaier op de hoek van een straat een fluit, viool of klarinet met spel, gezang en dans ook daar vind je me weer…

helder gekletter van klare klarinetten helder gekletter klarinettegeschetter Stappen op straat stappen breken de straat stramme stappen breken de straat horizontaal vertikaal vooral diagonaal lampen lichten kadans klare klarinetten dansen in de lansedans klarinetten lampen en lansedans transparant…

Klanken van een klarinet die mij ten gehore komen. Virtuoos wordt hij bespeeld. Zuivere tonen en alles lijkt te gaan leven. En een dodelijke stilte wordt verbroken.…

Het is alsof men op klarinetten speelt wanneer de nacht op het water landt en grijze schimmen stilstaan bij het geler worden van de maan toch neemt de tijd fatalistische vormen aan en verdwijnt en kwijnt het menselijk ras weg in een materialistisch moeras de struiken langs de sloten ademen niet meer, ze besloten om ons als skeletten…

ergens dreunt een beat en sledged meeslepend jazz soult een klarinet die huilt en nostalgie verruilt voor even leven hij kent het riet en weet verdriet nog toon te geven vingers licht verkrampt ademt hij applaus genietend de avond naar zijn hand…

Uit het orkest klinkt getingel tangel eenzaam begeleid door een triangel die PLING doet op het moment suprème Volgt de trompet in een heftig duet met de altijd swingende klarinet Maar tijdens een korte stilte klinkt weer eigenwijs: PLING van dat kleine ding vol bezieling…

Improviserend Op klarinet, "King of Swing" Een perfectionist met Gene Krupa op drums Teddy Wilson op piano En Lionel Hampton in Carnegie concert I Got Rhythm, Tea for Two En Don't Be That Way 30 mei 2020…

De felle partij die het koper blaast gaat over in zachte en droevige vragen van twee klarinetten, ze lijken te klagen ik kijk naar de dansers en blijf maar verbaasd. Want leegte wordt licht in een lucht zonder zorgen een vredige, vrolijke dans op een plein.…

bloemen geplukt om dood te versieren met leven emoties applaus op de kist wit gezicht in een glimlach een leven en drie maten vooraf gaven toon aan de band ze wiegden gevoel met familie en vrienden verstrooiden de dood zochten troost in hun eigen verhaal klarinet en sax fluisterden taal hij was hun ziel zong met elan hun donkerste…

Hij declameerde poëzie, zij speelde klarinet, en plotseling, toen had Marie op hem haar zin gezet. Zij vleide zich presto marcato, heel dolce op hem neer, en hij verstrikt in rijm en leer van metrum en sonnetten, kreeg subito een tremolo van haar grote tetteretetten.…

er is geen klarinet die nog klagend huilt als liefde even pruilt trompetten worden niet gestoken want er gaat geen klank naar boven tenor en alt zijn uit het zicht verdwenen toen rappers zijn verschenen het is de tijd van rauwe woorden in een snelle beat hese stemmen van wat dronken gasten en een verlopen griet lasers rook…

je hand is muzikaal vingers spelen klarinet met gesloten ogen denk je aan een warm bed speelt passie in vlagen laat tonen de diepste emoties vertragen in terughoudend spel je lacht in een kort intermezzo improviseert wat ontspanning want de lust gaat te snel in ieder voor zich komt het laatste akkoord de ontlading is in wijde…

Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu?…

heb mijn leven lang de instrumenten bespeeld die mij zijn toegewezen van trommel tot trompet hobo en klarinet tevens dirigeer ik mijn orkest alleen de kunst van samenspelen op het podium van leven is mij niet gegeven mijn partituren werden niet gelezen omdat ik ze te egoïstisch had geschreven de eerst viool strijk ik al lang…

Hun lach als klarinetten in de wind. Wolken weerkaatsen de muziek. Glanzende spaken als harpsnaren draaien rond en rond tot bijna ziek. Een vogel vliegt voorbij hoog in de lucht. Weet direkt al de finale. Maar kijkt vooruit en blijft de eerste van de vlucht. De muziek is nu een flop en het lachen is verstomd.…

Wij zaten te keuvelen, Daar klonk van de heuvelen Een weemoedige triller- Het was Ludwig Hiller: De begaafde kunstenaar, De wreedgeschokte, Die aan zijn klarinet Die triller ontlokte. Nooit sprak er ergens Zo ver mij bekend, Dieper weemoed Uit een blaasinstrument.…

het orkest speelt trombone klarinet trompet de goedig doffende tuba een trom behoedzaam sluiten muzikanten de mond om het riet aandachtig verinnerlijken ze muziek de ronde stem van het koper vermengd met een ernstige wending van houtblaasinstrumenten onder hun hoede groeit de melodie de dirigent zwaait over hoofden lange bewegingen van…

schraal bier kraait in je leden ontzet verzuurt wroeging de veelslachtige bronnen van je pijn het vocht verschalkt je weemoedige flanken genadeloos in je schroom zoeken besmette zenuwcellen wortel en goedkoop plezier klarinet speelt de aftocht ongeschreven brieven talloos splijten maag en nieren je droomt: je bekent een halfgod ontfutselt…

Voor alle dichters Kom, dans met mij de tanka beklim de haiku speel een triolet vorm in de maat van een kwatrijn sierlijk een pirouette wie begeleidt ons op een harp, piano, fluit of klarinet beleef ook eens een elfje, rondeel, zing een sonnet en als je niet meer dansen kunt verzin een nieuw couplet want als je schrijft in vreugde…

De klarinet strooit zijn gecomponeerde klanken, over bergen uit gestrekt als groene weide, waar leven verborgen is, in rivieren diep, door het heelal. Meezwenkend, op de vleugels van een adelaar, genietend van lucht en licht zwevend als een los gekomen ziel vrij van het aardse bestaan.…

Het heeft de muze in huis gehaald bijna geruisloos en met virtuositeit bespeeld een natuurlijkheid om wars van alles de klarinet te behagen in de animositeit van de fluit, zoekende op de geharste snaren in de gaten van de eenzaamheid oprechtheid van puur geluid geblazen die een perfecte toon verspreidt, tegenstelling in de schaduw van…

dirigeerstok als penseel het orkest is mijn palet de zaal het linnen waarop het muzikale schilderen kan beginnen violen blauwen zacht de ochtendlucht een harp speelt roze schaapjes op de vlucht slagwerk rolt in schuim de golven om tot de trompet het eerste rood van zon doet stralen een klarinet speelt geel het warme zand als de…

Zij heeft een eigen muze in huis gehaald bijna geruisloos en met virtuositeit bespeeld een natuurlijkheid om wars van alles de klarinet te behagen in de animositeit van de fluit, zonder de snaren te harsen, geduid in de gaten van de eenzaamheid stroomt oprechtheid van puur geluid de perfectie van de universele toon verspreidt, tegenstelling…

een dromerig zijn je danst het silhouet van wuivende palmen kwetsbaar lachend met ingetogen pret over het plavuis van mijn verlaten liefdesplek schuurt een laatste zonnestraal en kust de aarde met voortschrijdende brede lippen totdat zij het plein volledig heeft ingepalmd en ik, mijn lief, in jou verdwaal met mijn verlopen oude klarinet…

Toch blijft dat bloed en honderd stemmen saam -op 't rappe ritme van een basgitaar- beroeren snaren, voeren hoog jouw naam op toetsen, drumstel, klarinet tot waar de zielen zich verenen : jouw lichaam wordt bij het tromgeroffel heel zichtbaar.…