Alle inzendingen over klokken

bezoedeld werd ons heilige land door een half miljoen ongelovigen om de buren een lesje te leren 2001: we wassen ons met het bloed van vijftien martelaren in het hemelse vuur hoog boven hun stad 2019: het mag nooit, nooit meer gebeuren, vreemde soldaten in ons land, alleen hun wapens willen we – hier is het geld Opnieuw luidt de klok…

-------------------- -------------------- regen op het raam de straat geurt naar natte stenen een meeuw zweeft op licht een kat verkent behoedzaam haar hernieuwde wereld gebroken tak bloedt langzaam dood de klok slaat twaalf uur een man kijkt naar buiten ziet de onstuitbare wil van alle dingen die gebeuren ooit zal van de regen…

kan afschrikkend zijn soms toch wel enigszins verzachten enwel er staat een nare lijdensweg voor die persoon te wachten zeker niet onze Schepper als schuldige aanwijzen voor jou eindigt het verdere leven met een diepe wrok let op jouw omgeving vast noodlijdende mens of dieren tijdens het rustgevende tikken van de klok…

gaan eten zal je daaraan denken en het niet vergeten dat zei mijn moeder elke dag als ik ging voetballen op straat ik vergat weleens te luisteren u weet wel hoe dat gaat veel later een kleinzoon op bezoek hij wilde voetballen op straat en oma zei: maar snel naar huis als de torenklok zes uren slaat vandaag is ze overleden toen de klok…

Vrolijk kleur jij de bladzijde inspanning tekent je gezicht de ijver geeft je rode blosjes het is ook 'werk' dat je verricht Je tong tussen je lippen geklemd geen minuut die je 'verspeeld' geeft de klok allang bedtijd aan als jij nog stiekem een minuutje steelt Vooruit, nu toch echt naar bed voor vandaag is het genoeg geweest een kort…

onverzorgde haren hij roept naar mij en wil me iets gebaren ik wend mij af, terwijl ik hoorbaar vloek ook ’s nachts kan hij zich aan mij openbaren in steeds die oude regenjas en broek een zwijgzaam en een ongenood bezoek geduldig kan hij uren zitten staren we deelden dan wel genen, de gedachten verkozen niet dezelfde weg te gaan hij heeft de klok…

Als ik de liefde met je bedrijf houdt de tijd zichzelf verborgen telkens vergeten wij tot morgen om te zoeken waar ze blijft Zo vaak ik onze liefde beschrijf wanneer ik even dromen mag verspring ik gaten in de dag met niet veel anders om het lijf Dan word ik wakker koud en stijf omdat ik tijden zat te staren in vroeger klok getik…

Eens heb ik je lief gehad maar dat is nu gedaan Misschien doet het je pijn mijn schat maar nu moet ik echt gaan Vele jaren gaan voorbij Klokken tikken door Ik weet nog goed wat jij toen zei Echte liefde, die gaat voor Die echte liefde is voorbij Althans voor jou en mij De keus is nu toch echt gevallen Het is nu ik en hij Hij kan mij…

Wat wacht ik weer vertederd tot de klok van thuiskomst. Moet je mij zien, van stoot naar sloof en andersom – nu kinderlijk dom-blondjes lief: Hoe was je dag, pak ik je jas, maak snel je sleutels kwijt, verberg je spullen. Jij blijft nu hier en helemaal tot morgenvroeg van mij alleen.…

zij is een vreemde geworden en kammen van herinneringen ernstig werk blijkt te zijn vergeet niet mijn belofte dat zwervende gevoel op de oude Boulevard van Liefde die kent nog onze passen daar doe iets onverwachts en kinderachtig zoals in de regen dansen of achteruit fietsen, op de muur onze namen schrijven en gek genoeg, laat de klokken…

Een klok staat verloren in de gang, triest en kaal, alom bladderend stuc. Overal woekert het wilde groen, door geen snoeimes meer te bedwingen. En verscholen in 't hoge gras bedekt, Venus, kuis, met gespreide hand haar achttiende-eeuwse borst…

Kon de klok nog maar even terug kon ik jou nog maar even verwennen.…

Boven glansgewassen pleinen Waar de stille mensen lopen, Juichen klokken uit haar open Torens zuiver door de reine - Luchten naar verrukte dromer - Al de hartstocht van zijn zomer. . . Hart, wat hielp ons lange zoeken, Daar wij toch gevonden worden?…

een paar steelse vogels nog maar net vrij van hun nest geen driftig en schichtig op en neer gevlieg maar eindelijk een weer volwassen wiek ik zag heerlijk alerte koppies oogjes gefocust op een tweede huis de bruidsluier als thuis nog is er vaag een empty nest syndroom activiteiten zijn vaak niet beter te duiden dan ergens klokken…

De vierde mei, als klokken niet meer spreken, klinkt uit de lege tram een luid gegil.…

de weg nog zo lang te gaan het snijdt mijn adem af als ik besef hoe lang ik nog te gaan heb ik moet vechten voor mezelf om opnieuw op te bouwen wat verloren is gegaan de tijd strijkt voorbij telkens kijk ik naar de klok om de tijd terug te draaien want ik ben bang niet wetend wat er komen gaat minuten, uren, dagen strijken voorbij ik…

Een klok slaat aan de overkant. 't Is laat. Je telt de slagen niet, je kunt ze dromen. De jaren lopen, denk je, ook wel zonder dat. Tot hier was er een weg. Die eindigde in wat. De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe, Deze omgeving is in wachttijd opgelost. Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig.…

ik kleur de dagen op weg daar waar het zilver en de klokken onze bruiloft zullen laten schitteren met slingers en duizend dankbaarheden zal ik de jaren terug gaan tellen waar jij mijn lief gegaan bent door een tijd waar depressie mij als man mijn taken ontnam of zal ik fantaseren over een nieuw begin waarvan wij weten dat het al steeds…

etage slungelden haar benen uit het raam over het al haast verrotte houten kozijn van een herenhuis met verloren faam ze daagde mij uit met blote benen en lonkende ogen die mijn lust wilden lenen onder het gewuif van een luchtige rok ontsnapte mijn verstand geenszins aan deze ruif en mijn hart haastte zich als een opgejaagde klok…

Brechtje, de tijd staat stil val in mijn slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en…

in de spinsels woelt er een magere fret onder het kalken gewelf van mijn schedel hardnekkig knaagt hij aan de draden tot de stroom breekt, een schicht in het merg waarna het tandwiel van de klok stokt in een grijze, lillende kwab kweek ik woorden die ik losschraap als een fluim die aan de strot kleeft en dan stolt tot een korstig vlies…

een hongerige wolf wou geitjes eten die zich verschansten in een grote klok hij droeg een hoofddoek en een ruime rok maar die vermomming heeft hem wel gespeten hij werd gezien en achternagezeten door boze dienders met een lange stok zo werd de arme wolf een zondebok een hoofddoek ... tja ... hij had het kunnen weten voor hem geen mals en…

blinden gedicht maar bovenin brandt nog een glashelder licht hoewel overkapt en van slapen bewust verdwalen de woorden en laten geen rust ontsnappen de zinnen doorlopend de deur naar donkere kamers vol zwartwitte kleur de bladzij die gister of ooit is geweest ligt letterlijk open voor ’t oog van mijn geest wil amper geloven in klok…

waar zou dag heen gaan die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende…

Mijn seksbeest heeft de waterpokken Lees ik in een vergeten krant Hij voelt zich ziekjes, mijn gigant Ik voel me à la minute betrokken Vergelding van gemaakte brokken Besmet soms door een olifant Of door een klant van ‘t restaurant Hoor ik al funeraire klokken?…

er waren bijen en bier en op de grond gebroken glas treinen die naar nergens gaan niemand hier wilde ergens anders heen rond klok elf stond een meisje van steen iemand liep voorbij het viel haar niet op zij keek dwars door het spoor een overkant waar ik nooit ben geweest in de hand had ze vijf gele rozen op mijn arm zat een…

jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen een heuvel of een brug luisteren naar het gejubel van speelse klokken…

jij hebt mij de tijd doen vergeten laten weten wat er echt belangrijk is uren in cijfers zelfs dagen en maanden hangen hun bagage aan wijzers een klok die gaat nooit even stilstaat voor pauze of rust zelfs de kus is gehaast maar jij bent zelf de balans waar alles om draait die glanst van belang zonder verleden de toekomst ongewis…

De vlag halfstok de klok die klinkt over de heide voor hen die vielen, voor hen die sneuvelden. Het enige wat er nog gedaan kan worden, voor hen die vielen voor hen die sneuvelden. Voor ons land Voor onze vrijheid…

De kap buigt koud over beton En tijd hangt ingeblikt in klokken Verkrampt bewegend soms met schokken; Dit barre eiland heet station Achter een zwarte horizon Zijn alle treinen nu vertrokken Ofwel ze liggen tegen blokken Hier languit naast een leeg perron. Geen mens te zien.…