Netgedichten

netgedicht (nr. 11.029):

spraakgebrek

in de spinsels woelt er een magere fret
onder het kalken gewelf van mijn schedel

hardnekkig knaagt hij aan de draden
tot de stroom breekt, een schicht in het merg
waarna het tandwiel van de klok stokt

in een grijze, lillende kwab
kweek ik woorden die ik losschraap
als een fluim die aan de strot kleeft
en dan stolt tot een korstig vlies
aan huig, verhemelte en tong

als ik blaas door een klem van kaken
dan waaien de schilfers, de kruimels van een verhaal
tussen de kier van mijn snijtanden

geen wonder dat je dan vooroverbuigt
met een frons en een stille vraag