Alle inzendingen over koraalrif-vissen-oceaan

De zee jacht òp een heir van vlugge kuiven, Waar zilte zoomen van smaragd in schijnen; Zij rimplen, rijzen, wentlen en verdwijnen, In wisslend spel van schittren en verstuiven - En in de branding van dat stage schuiven, Laat golf na golf haar donkre diepte deinen, - Tot indigo en brons in grijs verdwijnen, Om zilvren kuiven weer omhoog…

Wij mensen zijn als wilde golven, die rusteloos zoeken, naar hun oceaan.…

Daar: de Oceaan, en binnen in mij nóg een -- Zonder Vuurtorens.…

Opzoek naar de soek oriënteerde ik mij op geluid Drukte van belang vele kleuren en lekkere geuren Lezen dan het boek opengeslagen is schrijver dezes De ene doek, dekt de andere; gezamenlijk over lappen zij delen die aanstoot kunnen geven tot verderf Tong van reizigers wordt op aangename wijze gestreeld Na fruit, de snorkel op…

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

In helder water veel te zien visjes oh zoveel niet te geloven misschien ik probeer ze te tellen dat gaat helemaal fout want ben ik bij de honderd zijn ze allemaal stout ze zwemmen door en voor elkaar het zijn er wel een miljoen ze zwemmen notabene in een school en houden niet eens hun fatsoen…

koudbloedig meestal grotere vissen telt.…

Vanavond dansen we de mensen van de vloer Maar misschien ook niet Misschien kunnen we beter gaan liggen Want liggen is fijn ’s nachts lig ik op mijn rug En tel ik de sterren van het plafond De discotheekvloer voelt anders dan Badkamertegels, matrassen, vloerbedekkingen We bevinden ons op de bodem van de zee In een volgend leven ben ik een…

eis helderheid van je taal als water in die waterstroom drijven takken en gedachten ze blijven ergens hangen na een tijdje gaan ze door of misschien wel niet gevangen in een zijstroom vol vissen is het steeds weer iets over je heimwee de woorden van gemis die dat blijven zeggen zeg het zeg het voort en kijk naar het…

herfstbos zegels en paperassen, gesluierde naakte vrouwen iedereen ziet in de vijverwand iets anders maar allemaal blikken ze diep in de tijd terug En eindelijk kunnen de hofvissen ook eens over de schubbenhuid van de daken uitkijken naar de glinsterende torens en ijspaleizen de bomen bij de duinen, het gele strandzand 'kijk' stoten de vissen…

Maar die hebben, dat begrijpt u wel Met vissen weinig meer te maken.…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…

sleet het dal uit alsof een zeeslang in de berg beet een flank die steil onder de spiegel dook oplopend naar een drempel van puin Daarachter ligt een verlaten haven altijd dieper naar de bron toe In de zomer rijst het peil zoete regen aan het oppervlak zout in de donkere diepte Een wemeling van plankton en anemonen Haaien die langs het koraalrif…

sleet het dal uit alsof een zeeslang in de berg beet een flank die steil onder de spiegel dook oplopend naar een drempel van puin daar ligt de verlaten haven altijd dieper naar de bron toe in de zomer rijst het peil zoete regen aan het oppervlak zout in de donkere diepte een wemeling van plankton en anemonen haaien die langs het koraalrif…

en leuk metgezel Overal naar welke stek ik ook ging Vroeg of laat kwam hij of was er wel Een aardappel als neus en zijn visueel gebrek Met zijn grijze baard en enorme kale kop Was het keer op keer als ik beet had haalde hij op De jaren verstreken gelijdelijk aan werd ik bang Om hem ooit te zullen moeten missen Een moordmaat om mee te vissen…

Als vissen boven water verschijnen woorden, glinsteren even in de zon en duiken weer onder onbegrepen, zwemmend in vreemd taalgebied. Ik lig in mijn bootje te schommelen in mijn sluimerend bestaan -wollige wolken komen voorbij gedreven- en hengel naar een mooi glimmend vet vers zal ze moeten wezen.…

Een reiger heeft zich van zijn taak gekweten terwijl ik sliep, er kraaide dus geen haan. ’t Is dom want ik had beter kunnen weten maar vissen, ach, ik kan ze niet weerstaan. Inmiddels zijn ze alle opgevreten; ’t is donker waar het gele goud ooit glom. Maar ja ik had veel beter moeten weten, het is de derde keer al en da’s dom.…

De rode dobber ligt te water, nu al uren. Geen enkel visje dat een spat beweging brengt en hij maar turen, wijl hij ondertussen denkt: ~Hier zit ik heerlijk, zonder last van dwarse buren~. Hij neemt een pilsje, wat de vreugde nog verhoogt en mijmert stilletjes ~’t mag eindeloos zo duren, een vis onthaken met zijn spartelde kuren dat is nu…

de vissen, de vissen wat zal ik ze missen zo kleurrijk en schichtig ze zwemmen in scholen maar zijn niet leerplichtig ze vroegen mij op de schelpenthee ja, dan zeg je echt geen nee ook proef je de zilte zeesterrensoep en eet je mee van zeepaardjeskoek geen zeewier meer voor de visite maar octopus uit zilveren vergieten de vissen, de vissen…

is de natuurgetrouwe geest die in een moment van verwarring verdronk in een zondvloed van een bloedrode oceaan Mijn laatste troost is de bodem onder mijn bestaan te voelen om je tegemoet te kunnen zwemmen naar het wateroppervlak en je te zien verdwalen in mijn ziel in een verlangen naar een blauwere hemel…

Wat vrij leven is voor mensen, en lucht en ruimte laat voor vogels bestaat zich daarin vrij te wensen, wat de oceaan is voor de scholen vissen, vergaat in onuitgesproken woorden, resoneert in kristallen stemmen die voorgoed gebroken werden, naast al het bloed dat werd verspild.…

In een vissenkom Zo groot als de oceaan Zo groot als het universum Waar wij elkaar Door alle eeuwen heen Steeds weer ont-moeten Als twee - gelinkt Door de zielenreis gaan…

'De meeste van mijn hobby's moet ik missen, ik zou wel graag wat vaker willen vissen.'…

Een onbewoond eiland in een grote oceaan met zon,zee en stranden, heel ver hiervandaan... Vissen vangen met mijn handen bananen plukken uit een boom En, water sparen van de regen en bladeren van een palm-boom... Ik zou leren insecten eten en klimmen in een kokuspalm En, als het een beetje meezit hopen op een lekkere zalm...…

Ik waande me een diepzeeduiker, bevond me op een schoon koraal bevolkt door zilveren vissen, gezet in duizend kleuren, zetting van zovele rassen, die harmonisch samenscholen tussen anemonen in de deining van hun leven te spreken in een gelijke taal.…

Nu er niets meer van haar over is haar as al zo lang voer voor vissen blijft het voor hem slechts gissen of er in de vijver van geminkt gemis nog wat fris te vissen en te kissen is.…

Ik zwem in de zee In de eindeloos grote zee Geen vissen om me gezelschap te houden Alleen het water om me heen Mijn gedachten houden me bezig Maar ik kan ze niet aan Ik verander ze in vissen En ik schrik ze weg Ik wil met rust gelaten worden Of toch niet Ik wil aandacht Heel veel zelfs Maar dan van echte vissen Zij geven me kracht…