Geur van pijn

Wat vrij leven is voor mensen,
en lucht en ruimte laat voor vogels
bestaat zich daarin vrij te wensen,
wat de oceaan is voor de scholen vissen,
vergaat in onuitgesproken woorden,
resoneert in kristallen stemmen die
voorgoed gebroken werden, naast
al het bloed dat werd verspild.

Blijft het hangen in een geur van schijn ,
houdt dat de deksel op de wensput van
het verlangen op een kier of valt hij dicht,
zonder dat te noemen is het de grootste
pijn of straf, of lopen we voor beide weg al
horen die eenduidig bij elkaar, worden we dan
bestempeld als moedig of een beetje laf?

“ Geen grotere bedreiging
dan monddood zijn ”

Sophocles

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 11 mei 2011

pebmartenskpnmail.nl

Moedig of laf?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 271