Alle inzendingen over kortstondig bestaan in het onmetelijke universum

Waarheen zullen we gaan In ons dagelijks bestaan Als we het niet meer weten En men ons heeft vergeten? Waarheen zullen we dan gaan Als niemand ons bij kan staan In onze grote nood en verdriet En je geen uitkomst meer ziet?…

Maar, dankbaar om het schoon, dat is gebleven, Zie ik der jaren staêge wisselingen, 't Najaar in goud, de Lente in bloesem staan, Niet wetend, of ik lééfde of eerst gíng leven, En of de storm'ge dagen, die vergingen Wel schoner waren, dan dit nieuw bestaan.…

zwijgend moment dat in rust de aarde vindt gij koestert hoop terwijl het leien dak het water beregent met schellen vol vreemde tonen hoezeer het lijden wordt bemind in de vrucht van het bestaan maakt de dood schetsen en graveert de lijnen in onze hand mijn stoel mijn liefste ons bed maar ook de tafel die ons scheidt is van hout ontbonden…

Ik heb geen houvast, nooit kijkt hij in gezelschap -- mij liefdevol aan.…

Schimmen verdwijnen in het schemeruur van de dood, ze staren ons aan, veel eerder en verder dan we kunnen begrijpen als het boek gesloten wordt over de klopjacht naar een waar bestaan, ontsproten in de geest en ontdaan van alle franje in de teksten. “Voor een mens die we moesten loslaten“…

De afspraken spoelden over de wereld en plantten zich onophoudelijk voort sponnen ons in een wereld van afspraken in dat je mooi was kon ik je zeggen dat je schoonheid toenam als ik dat zei dat pas als jij het zegt ik besta, dat ik me zonder jouw woorden geen raad zou weten dat alles wat ik voor je voel dankzij jou en dankzij de afspraken…

Zelfs bij Ikea ben ik nog te vinden Al staat mijn hoofd er op een lange stok Met wieltjes onderaan, het was een schok Mij zo verbeeld te zien tussen de hinden Slangen en draken, ergens toch ook vrinden Ik ben een edel dier; geen geitenbok Maar goed, als ik een klant een kreet ontlok Wil ik mijn scheve schaats wel onderbinden Ze trok mijn…

Mijn besluit tekent vaste vormen op de spekstenen muur geen hoera maar boekenkunst legt de twijfel naast de bladwijzer ben geen archief van oude woorden maar een lei met vage vegen doch is er het zwijgen die mijn jeugd krast op de voegen van de oude kansel Het zou nu morgen moeten wezen maar vandaag wil niet verdwijnen hoe kan…

God, wat verlang ik naar God om dit eindige bestaan te vullen met een 't niets ontstijgende betekenis.…

Een os slaapt nog als in een ei. Een scherpe lijm smelt in de sloten. 't Is Pasen en zeer overbodig. Op tyfusbleke bomen breken zweren open. Een rode melancholie komt bloot. Een geel oog valt uit een Kaaps viooltje recht in de slokdarm van de modder. Zo slikt geen flessenhals of viskop. Gele gummibladeren waaien onderuit een urinoir.…

De afspraken spoelden over de wereld en plantten zich onophoudelijk voort sponnen ons in een wereld van afspraken in dat je mooi was kon ik je zeggen dat je schoonheid toenam als ik dat zei dat pas als jij het zegt ik besta, dat ik me zonder jouw woorden geen raad zou weten dat alles wat ik voor je voel dank zij jou en dankzij de afspraken…

Al zoveel jaren veer ik mee verklaar de golven om mij heen bevind mij op een woeste zee en drijf daar fier maar heel alleen De havens die ik aan ging doen als plek waar rust te vinden was voorzagen slechts in dagrantsoen verstrekten mij geen toegangspas Elk schip waarop ik binkje bleek had goed verborgen averij De magen raakten niet van…

Het verval van bestaan wordt gevierd met aardse kleuren zwammen dansen op restanten van het leven zij geuren met een vleug van verrotting. Later sieren lage stralen uitgedunde bomen tot silhouetten die straks een winter lang een duistere kant laten zien hun laatste blad cirkelt zielloos door de lucht.…

Toch is hij er nog steeds duurzaam mooi mag hij al jarenlang mij zijn grootsheid tonen als een relikwie van zijn bestaan.…

hij dacht de ganse nacht en nam ’s morgens een kloek besluit : als ik vandaag ophoud met bestaan zal ik maar dadelijk naar de hoeren gaan…

de dichtheid van duisternis is doorsneden met lange lanen deze strakke lijnen kennen geen hoek die ik om kan gaan zonder vaag schijnsel geen schaduw om uit weg te banen zonder dwarsverband bestaat geen zijn om in te bestaan mocht er ooit iets veranderen aan de rechte tijd die wegtikt wijk dan van gebaande paden zodra het u…

En hij bestond. We pakten hem op, zwierden hem in het rond en nog eens en hij kraaide want hij was in lievelingshanden en toen was het hup de wereld in met je hart dat men afpakken kan, kan breken in een hoek smijten: niks waard zo’n hart geen porselein of goud, meer een roestig soort klei en je hebt er zoveel van, ook het jouwe gaat straks…

Ik ben een tango en vul mijn danszaal met eigen klanken en dans op eigen muziek door eigen lichaam door eigen heelal. ------------------------------------------------------------ Uit: 'Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens', 2014.…

Mijn God heeft zijn werk gedaan Bittere klanken Kleuren nu alleen nog mijn bestaan Buiten lichamelijk bereik En met lauwwarme gloed Stort nu een waterval vol van weemoed Mijn God kan tevreden zijn Een appel heeft mij nooit begiftigd Een zonde heb ik nooit begaan Daarom leid ik nu een voorbeeldig leven maar een roemloos bestaan.…

Zij is voor alles in, zij zegt op alles ja, er is geen bloem die zij niet met haar tong bejegent. En ook de lucht, er is geen plekje leegte dat zij overslaat -------------------------------------- uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

. --------------------------------------------- uit: 'De man die ophield te bestaan', 2015.…

En als eens mijn laatste avond is gekomen En er een einde komt aan mijn bestaan Wanneer en hoe dit zal zijn, weet U alleen Heer, geef dan dat ik bij U thuis mag komen.…

Wij maken ons zo druk om de reden van het bestaan, om verdieping te vinden alvorens wij vergaan. Misschien is het gewoon toeval dat jij en ik hier zijn, uitgerekend op deze planeet, en voor hetzelfde geld een dolfijn.…

nadat haar man begraven was liet overgrootmoeder Betjie van Middenspruit hem opgraven en trok hem een ander zondags pak aan ‘ineens begrijp ik het’ zegt mijn moeder ‘ik zou niets liever willen dan daar bij die hoop grond te gaan graven net zolang totdat ik bij je vader ben tot bij waar hij is en hem aan zijn schouders optil die onontkoombare…

Veranderlijk zijn de mensen Veranderlijk zijn hun wensen Veranderlijk is ons bestaan En eenmaal zal alles vergaan. Maar God blijft dezelfde, altijd Hij die ons van schuld bevrijdt Gods Woord blijft steeds gestand Hij houdt ons altijd bij de hand.…

In een natijd bewoon ik je al Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we te worden geboren in iemand anders, zelf zijn we het misschien buiten ons om Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie? Zelf ben ik van binnen als een ander die ik ook niet zie We leven als een gelijkenis, hoor ik, gelijk aan ons lichaam waarin…

Ik heb een huis Het huis dat ik heb is mijn leven. Wat ik gedaan heb. Wat ik ben. Ik vraag geen mensen bij mij thuis. Ik weet dat wie koffie bij mij drinkt zich later ophangt. ----------------------------------- uit: 'Vrijgezel op kamers', 2003.…

Heb ik überhaupt wel bestaan? Ben ik het leven waard geweest? Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan?…

Wat is leven wat is tijd Tijd is niets meer dat de tijd dat ik er ben Met een begin met een einde Niets... was voor mij Niets... zal na mij zijn…

Ga met God, ga niet alleen Zonder Hem kun je niet gaan Hij weet van jouw bestaan God blijft altijd om je heen. Ga met God, Hij zal met je zijn Wil je kracht en sterkte geven En je begeleiden door dit leven Is je nabij in vreugde en pijn.…