Alle inzendingen over kortstondig bestaan in het onmetelijke universum

Ga met God, ga niet alleen Zonder Hem kun je niet gaan Hij weet van jouw bestaan God blijft altijd om je heen. Ga met God, Hij zal met je zijn Wil je kracht en sterkte geven En je begeleiden door dit leven Is je nabij in vreugde en pijn.…

We hebben allemaal een zeker ego, willen gehoord gezien gelezen geëerd geprezen Maar dat we geboren was dat niet genoeg? zonder dat we 't wisten, weten afgeteld al onze cellen en gemeten wisten niet uit wiens borst welke melk, maar kregen! Leerden lopen blij met elke hand en leerden praten zonder iets in de gaten, probeerden uit…

(een versje op de deining van eb en vloed) het geeft eigenlijk geen pas een dichter zonder woorden laten declameren over de zin van het bestaan beter is 't het bestaan zonder woorden te accepteren je laten meedrijven door de kracht van het getij en wat laveren tussen alle vormen van averij…

Haar gezicht verschijnt Mijn pijn verdwijnt Haar zachte stem vibreert Mijn lot keert Haar handgebaar toont Mijn leven loont Haar woord spreekt Mijn hart smeekt te leven te geven door te gaan zelfs in dit bestaan Het bestaan is nu fluweel Door haar weer heel Verfijnd Altijd begin en nooit eind Een kus van haar brengt bij elkaar emotie…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant…

Ik wandelde over wegen paden over velden met in bloei staande hei nu begon het mij te dagen wat de goeroe bedoelde toen hij zei: laat los die karrenvrachten aan gedachten laat je er niet langer door plagen en wees werkelijk vrij Al wandelend denk ik hier over na en denk: ik denk dus ik besta en over het gegeven van mijn bestaan denk ik vervolgens…

Wat is er in de lichtheid van mijn leven overdag dat het betaald moet worden met de zwaarte van de nacht? Dat uit het hijgen van mijn borst, uit dat moeras, uit van mijn dromen de benarde damp de kracht getrokken moet voor lachen? Leef ik mijn tijd te snel, waardoor de donkere materie van de aarde zelf als zij haar kans krijgt, mij…

Natuurlijk wil je graag liefde, want zonder dat is er geen bestaan. Een mens met verdriet wil ook graag aandacht, van een ander persoon. Het lijkt zo gewoon, maar zo simpel is dat niet.…

Schurend over vlak bestaan, glijdt hij in het werk. 's Avonds zakt hij weg voor vierkante verbeelding. Een druppel en de emmer loopt niet over. Hij gaat slapen in de nacht, met zijn vrouw, bemoederd.…

De vrijheid van een vlinder, geeft haar een mooi bestaan. Van bloem tot bloem, zal zij zich verplaatsen. De vrijheid zoals een vlinder dat heeft. Dat zou voor de mens ook eens moeten bestaan. Helaas, is dat niet zo natuurlijk hebben wij veel vrijheid. Toch er zijn wel regels, waar we ons aan te houden hebben.…

Te zijn, of niet te zijn. Dat is een eeuwenoude vraag. Het antwoord laat zich raden. Liever doe ik water bij de wijn, dan azijn te moeten drinken, of dood te willen zijn.…

Feuilles mortes zien we in de herfst Als dode afgestorven bladeren Onbegraven naakt en blootgesteld Aan weer en wind en Wodans elementen Stof in wederkeer vergaan tot stof Sterveling, als tijdelijk passant, Strijdt om het bestaan al duurt het even Een korte spanne tijds is hem vergund Een intermezzo in de eeuwigheid Stof vergaan…

nog altijd bewegen je handen in lichte rust als uitvloeisel van het brok dynamiek dat iedereen opvalt die jou voor de eerste keer ziet jouw ogen leggen de stukjes neer die het leven jou brengt jij puzzelt omgekeerd het is geen onvolmaakt beeld dat het bestaan jou geeft het is je lach die de laatste stukjes heeft jij overziet in…

Een zachte frisse zucht strijkt over het bosmeertje kleine trillende rimpels glijden langzaam voort even tracht het riet te zingen maar zwijgt gewillig boomtakken boven het water zuigen de fluistering op dit vluchtige ogenblik geeft zich aan het tijdloze gaat ongehinderd als een kronkelbliksem door allerlei gebeuren maakt een reis zonder…

vanmorgen op de weegschaal (84.9 kg) ontdekte ik ik weeg dus ik besta…

Alle mensen die hebben bestaan zijn vergeten op enkele na. Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn.…

Ik heb mijn voeten op het hekwerk De beierende klokken Hoor en voel ik tegelijk Terwijl ik naar de hemel kijk Zelf derdelaags inwonend Oneindiger dan kan in vlucht Voor wolken lood, ivoren Zie ik een kluwen haast ondenkbaar Tientallen zweven daar waar Zwaluwen dus zweven Het regenfront dat komt van links Het wit maakt langzaam plaats…

stel je achter gesloten deuren voor en het regende niet zou er dan een reden tot klagen zijn tot bestaan, onverdeeld kon er dan iets misgaan achter wanden van het vertrek stel jezelf voor en tijdsduur bleef hetzelfde beeld nog één keer iets in dat er altijd zal zijn…

het einde van de voorsprong die het afgelopen jaar had opgebouwd, sneuvelt het streven wanneer de goede voornemens ter ziele gaan voordat je ze hebt uitgesproken stille wensen, voortgekomen uit de diepste gedachten markeren iedere verlangen aan de grens van het onhoudbaar product geheten “ de mensch ” vlees beenderen en bloed, het universum…

Geluk is iets stils, het is het vreugdevolle -- besef te bestaan.…

ik heb de vrienden om me heen gezien in alle staten van ontbinden de vagen die weinig verantwoordelijkheid wilden dragen en een dieper contact uit de weg gingen waarbij het afscheid minder pijnlijk was de echte die in samen steunden elkaar de hand reikten bij onverwachte dreunen ook waren er de seizoeners die bij gelegenheid altijd…

in mijn leven heeft altijd iets dynamisch gezeten het naadje van de kousen wilde ik graag weten speciaal vreemde woorden zoals mystiek alchemie magie en fiction fantasy in alle vakgebieden geweldige titels er bleven helaas nog zoveel zaken steken in de prille schoenen van tal van pseudo wetenschappen zij raakten aan bijna…

overbodig niemand zette deze droom stil die uit het eigen algoritme was opgebouwd en nog bekender voelde dan familie en lieve vrienden verslavend waren onmisbare woorden in muzikale akkoorden de tekst raakte onszelf in het hart geen christus of een ander charismatisch figuur uit de muziek film of media wel scenes uit het eigen bestaan…

ik wist dat zwart op het doek langzaam donker en voller werd dat kijken verdween in ogen die bijna niets meer zagen in vervagen probeerde te contrasteren met het wit van schaduw maar er was te weinig licht heb de penselen en het mes weggelegd ben het leven met warmte gaan strelen maar de warmte die er was bleek te weinig…

ik wist dat als jij de muren weer zag en het contact zou herstellen zij ogenblikkelijk gingen blaken van geestdrift om spontaan te verschieten van kleur jij hebt als baby en peuter iedere steen en voeg betast en bekeken of daar een van je vingers of zelfs duim in past ondertussen in zielencontact kleine probleempjes gebrabbeld…

'Mijn ideaal van zaligheid en deugd, 't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,' - Zo spreekt de roos - 'is een kortstondig leven, Vol kleur en geur en tederheid en jeugd.' 'Is dàt me een ideaal!…

"Mijn ideaal van zaligheid en deugd, 't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven," - Zo spreekt de roos, "is een kortstondig leven, Vol kleur en geur en tederheid en jeugd." - "Is dàt me een ideaal!" spreekt de eik.…

Hoe kortstondig is het De zomerjurk met ballonnentieten Die nu drijf is van het gieten. Het Neerlands lontje dat ontvlamt Maar niet volhardt, en zo verdampt.…

kortstondig heb ik je gekend wij waren jong en snoepten van de liefde aan de zonnekant het was te vroeg ik wist niet welke woorden ik moest spreken je ging terug en nooit heb ik je nog gezien toch bleef ik wachten als had je me beloofd, stilzwijgend, wat ik dacht dat je wou zeggen en sedertdien spel ik de tijd als onvoltooid verleden…

waaruit het labyrint van waarheid ondrinkbaar en onzichtbaar wordt, zijn we misschien al uitschreven uit archieven van de taal en alle zin - of onzin, een liederlijkheid waardoor ons de hemel wordt ontzegd, in onvermogen verder te dromen, als reeds fataal, de mooiste lopers werden uitgelegd in alles waarvoor we zijn gezwicht, soms kortstondig…