2137 resultaten.
Afwerend geheven
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 40 handen afwerend
geheven er was
geen achteruit
slechts de rug
tegen de muur
met wanhoop
in de ogen
maar diep van
binnen brandde
het vuur van
de vrijheid nog
dat nooit zal doven
dat energieën
genereerde uit
onbekende
plaatsen waarbij
agressie werd
omgezet in
warme liefde
die handen reikten
compassie gaf die
aan hen die de
kou…
Armageddon
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 624 vergaat
in een inferno
ontstoken door blinde haat
zal ik niets merken
negeer ik de lijken
en brandende kerken
Het hellevuur
zal mij niet deren
of mijn ziel
ooit kunnen verteren
Mijn mooie wereld
is reeds vergaan
Geen vaste grond meer
om op te staan
Die verdoemde dag
sloot ik je dode ogen
en kuste je bleke lach
De meedogenloze kou…
Illegaal gestrand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 395 Traag zoekt je bloed de afgoot
verdwijnt in het beloofde land
van zoete kou en gouden regen
Nog even en je hebt hier nooit gelegen…
Magische liefde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 187 wij zijn naar
de maan geweest
hebben zonneschaduw
begeesterd en
gevouwen tot vervoer
op golvende stralen
er was geen
hitte en kou
in de trouw van
je lieftallige ogen
zelfs geen boven
en beneden meer
jij deed alles en
was veel intenser
dan dat ik me ooit
heb kunnen voorstellen
gaf mij zomaar dat
wat ik nooit heb gehad
pas toen…
waarom ben je weggegaan?
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 616 we staan nu allebei alleen in de kou
waarom ben je weggegaan?
alsjeblieft, zeg dat je nog van me houdt...…
Ijsheiligen
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 43 tot grote verbijstering
vroren ijsheiligen
vannacht bloesems
en knoppen kapot
alsof de strop
door corona
ons de adem al
niet deed stokken
schone lucht in
het met sterren
bezaaide zwartblauw
veroorzaakte strenge kou
net als de immense
droogte op grote hoogte
door het overvloedig
zonnig lenteweer
rookpotten en nevels
ze waren…
Van papa voor Rhodé
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.445 Bitter is de kou rondom mij
Ik kijk op naar de kale bomen
De lucht is grauw
De grond is vochtig en koud
Ik vond je zo lief
Zoals je daar in m’n armen lag
Maar ik kon je niets meer geven
Helemaal niets…
De diamenten dauw
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 77 uit schrale handen
spuiten geen fonteinen
zij koesteren het
vloeibaar goud voor
zinderende woestijnen
irrigeren in het
stille ochtenduur
de diamanten dauw
die door kou tot koele
druppels condenseert
zij zijn watergeesten
die nog wat nevelen
in de vruchtbaarste
seconden van iedere
eindeloze zonnedag
witte flarden zweven
al oplossend…
Uitgesprookt
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.011 ze is het vechten moe
regels als degens te kruisen
al haar woorden te wegen
ze vallen toch verkeerd
als een weegschaal steeds
wordt gemanipuleerd
en zinvolle argumenten
worden doodgezwegen
-lente was nooit winters
de zomer kende geen kou
en regendruppels in de herfst
droogden altijd op in blauw-
ze is het strijden zat
wist zijn handtekening…
Mijn madelief
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 ik pluk je niet
mijn madelief omdat
jij de kou trotseert en zo
het bloeiend leven eert
omring je
met mijn stevig gras
in samen peinzen hoe
lang en mooi de zomer was
als dadelijk
de eerste sneeuw gaat vallen
zullen vlokjes jou versieren
met hun schitterende kristallen
zullen wij onder
de witte deken duiken
schuilen voor de vorst en…
mooie dag / mooie nacht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 517 Met zo veel kou.
Maar dan voel ik alweer jouw hand
En weet ik dat ik je anders niet kennen zou.…
Winter
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 480 Van achter het venster
haal ik de dieren
uit de stal vandaan
en plaats ze in de vlakte
waar ze nu te dromen staan
en kou te lijden.
Maar daar geef ik niet veel om
als ikzelf het maar warmer krijg.
Volgende zomer, wie weet,
hoor ik alleen nog maar
het gekwaak van de kikvorsen.…
Winterkoning
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 213 Zonder jas en zonder das alleen tegen de kou.
Dapper en trots: ik tegen de elementen.
Iedereen sliep nog, en ik was een rots onder de hemel grauw.
Maar een wezen zo teer sloeg mijn waan aan gruzelementen:
een winterkoninkje als een ei zo klein
scharrelde daar volop bezig echt te zijn.…
4 seizoenen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 527 Vier korte gedichten
Winter
De kou bevalt me wel.
Ze neemt de plaats in
Waar je leegte is.
Voorjaaar.
De voorzichtige zon
Bevalt me wel.
Ze neemt de plaats in
Waar je leegte was.
Zomer
De warmte bevalt me wel
Ze neemt je plaats in
Nu kan ik wel zonder je.
Herfst
De wind bevalt me wel.…
Lente aan zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 422 Lente aan zee
grens tussen water en land
hagelwit strand
te midden van elementen
Dichter bij de oorsprong
van het leven kom ik niet
lentewarmte jaagt grauwe kou
de zee over naar ‘t noorden
In de luwte
aan de voet van de duinen
bij ruisen der branding
zink ik weg in ‘t geheel
Los mediterend op
in blauwe weidsheid
de…
wind
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 599 tegen de ramen
zon aait
met zijn warme stralen
langs mijn gezicht
wind-stil
mensen die buiten spelen
wat ik wil
is iemand om mij niet te vervelen
zodat ik blij ben
stormende wind
mensen vechtend tegen hem
zielig kind
wint niet van hem
strijdt maar redt het niet
snijdende wind
pijn, overal waar hij komt
ik vind
verbitterd van kou…
schaatspret
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 489 Als de ondergaande zon de blauwe hemel oranje kleurt
en de maan met de sterren flirt
dan gaat het vriezen
en krijgen we kou voor de kiezen
misschien met een graad of tien
onder nul in de nachten
dan halen we snel de schaatsen
weer uit het vet
en genieten we
zwierend en zwaaiend
van ouderwets Hollandse ijsspret
waarop we zolang moesten wachten…
Traagheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 149 Blaren van
kaarsen
en namen
die als echo
versterven van kou.
Hoofdpijn
op vreemde plaatsen.
Achter hem
een vrouwenstem
die namen roept
en hoopt te raden
hoe hij heet.
Maar zijn horloge
is gebroken
en daarmee ook
de tijd.
Zou hij zich herinneren
dan zou hij
zo traag
als meeuwen
in ramen
passeren.…
IN STILSTAANDE HITTE
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 in gebroken dromen
overwon ik al rennend
de kou
roeide ik met spaanders
van het voorbije
leven
op de koele onderstroom van
tomeloze mattigheid
kende het verleden geen
zekerheid
en in schaduwen van
stilte
omarmde ik jouw volle
maan
laverend tussen tijd en
ruimte
ontnam je mijn
rusteloosheid
en werden wij de nieuwe wereld…
Tot de zonnewende
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 er waait onrust
in de bomen
bladeren krijgen geen respijt
jachtig strijdt
het licht met donker
in deze vreemde tijd
mensen zoeken warmte
bij een gezellig vuur
verjagen kou tot in het late uur
deuren en gesloten luiken
houden magie en geesten
uit het duister buiten
die ‘s nachts feesten
tot de zonnewende als licht
zijn krachten…
Sacherijn
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 509 ik heb de kerstboom buiten gezet
opdat hij wortel kan schieten
er wordt sneeuw verwacht, wat 'n pret
voor de kinderen om van te genieten
ik kan jouw adem duidelijk lezen
nu je hier zo voor mij staat
de klok geeft aan dat jij moet racen
een gat geslapen in de dageraad
ik hoor het geklaag over de kou
over hoe je niets meer kunt doen
we…
Bloemen in gebed
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 je kleumde kou
in luchtige zomerdracht
wij schuilden
voor het buiig blauw
een klein kapelletje
waar in het donker
warmte huisde
van vele kaarsjes
op het altaar
was maria neergezet
versierd met vaasjes
bloemen in gebed
stilte maande
ons tot rust met
vleugjes wierook
in de eeuwenoude lucht
in vervoering
zijn wij blijven staan…
Een vlaag herinnering
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 193 de zomerklanken
zijn verstomd
soms geurt
een open deur
een vlaag herinnering
aan hoe het leven ging
een lach die
alles overstijgt
nooit wijkt voor
wolken en wat regen
de hele lange dag
een zegen blijft
de losheid
van het buiten
schemeringen
zonder muren
die in schoonheid
vele uren duren
nu pakt
sneeuw en kou
de mensen…
wachttijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 58 nu ik me verberg in rode wijn
helpt het niet, verdooft ook niet
maar mijn denken keert zich tegen kou
een “hou van jou” is niet genoeg vandaag
en ik wil meer in vingers over huid
elk geschreeuw is mijn geluid
en elke zucht verwoordt mijn hart
in duizend
snelle slagen
angst bekruipt de zwarte kragen
waar een witte woede brandt
mijn…
gedegen lijfsbehoud ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 85 het inter-zijn dat
waakser is dan mijn doolhof in het ontmoeten
dirigeert de annihilatie
geen bouwval die niet kermt, geen specie
die draadloos spreekt geen verankering
met trots slechts lege tonnen en spijbelende
mensenmassa’s, allen op weg naar hun geweten
het houvast in het falen van die ander, het moment
van huivering het rillen van kou…
Wat ik je wens
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 920 Een plekje om te schuilen
Dat je niet meer rennen hoeft
Nooit meer stille tranen huilen moet
Die van blijdschap dan weer wel
Jezelf te kunnen zijn
Nooit meer hoeft te twijfelen
Aan wie of wat je bent
Want van binnenuit is het zo goed
Handen die je vast kunt houden
Om te delen, warm en zacht
Heel veel zonlicht dat zal schijnen
Geen kou…
dansen in de regen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 laat de regen
verfrissend neerdalen
laat de wind maar toenemen
ik kan er wel tegen
ik draag de zon
ze verwarmt mijn hart
laat de kou maar komen
zoals onze lente begon
zal het in zomer overgaan
en elke winter doorstaan
geen mens komt tussenbeide
onze natuurlijke kracht
ik dans in de plassen
blijf staan in orkaan
als alles is volbracht…
Parasolde lunch
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 496 ik at schaduw
toen jij zon en zee
koos als ontbijt
gegarneerd met stilte
de lege stoelen
kaatsten eenzaamheid
parasolde lunch
temidden van de
zonverbrande lijven
nam drankjes die
de hitte en wat kou
toch niet konden verdrijven
donkerde jouw tafel
met de zomerzotheid van
je aangeschoten vrienden
ik had het wel gehad
eindigde…
In strelend huiveren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 429 ik heb de nachten
opgerekt in zwart
ze sensueel kunnen vertragen
in verborgen wat zich geven kan
heb ik jouw aandacht willen vragen
ik donker je zo teder
gebruik de stilte van de nacht
in strelend huiveren
verleg ik alle grenzen
genoten van jouw kracht
je hebt me laten zien
dat kou ongrijpbaar is gebleven
hoe liefdevol het harde is…
Midwinteren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 185 Waren wakker geworden
de vrouw en ik door de kou
komend met het ochtendlicht
Gooide droog hout en turf
in de kachel, warmde kruidenwijn
vulde de bekers
De handen omsloten
wensten een beter leven
keken elkaar grijnzend aan
Zij knielde op het tapijt
deed mij in haar verdwijnen
warm, zacht en teder
Adam in het paradijs
telde op de…