2139 resultaten.
Fluit mij een vogel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 288 Wieg mij een lied
dans mij een mouw
klap mij een roos
maar laat mij niet in de kou
struikel mij een blok
glij mij een banaan
schiet mij een gebed
en lach mij een traan
brei mij een naald
naai mij een steek
hou me vast
klem mij stevig beet
regen mij een boog
kleur mij in, wis mij uit
hou van mij
met haar en huid
zwijg mij een…
in het groen verval
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 425 en rood weer rijpen
je vruchten heb ik
kunnen grijpen in
het zachte bladerbal
jij was vooral
het lentense begin
de warmte van een zomer
ik koester je
als dromer maar
weet dat winter komt
de tijd van rust
waarin het voorjaar
binnen groeit en bloeit
ik feest met jou
de donkere mysteriemaanden
samen overkomen we de kou…
Met opa op stap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 341 wandelen in de
verse sneeuw
de slee sleept
achter ons aan
ik neem het touw
van haar over
haar koude handjes
sluit ik even
in mijn vuist
kijk omhoog; de
hemel ziet grauw
een druppeltje hangt
aan haar neus
wangen kleuren
rood van de kou
haar ogen glinsteren
terwijl ze kletst zonder
ophouden
gewoon apetrots om in
de alsmaar…
Ja ik wil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Jij mag mij
met tedere handen
aandachtig uitkleden
en liefkozen, dikke kussen
geven, hitte en kou
deren mij niet, ik geur
vruchtbaar in jouw armen
open je met mijn huid
ontdoe je van eelt
en stijfheid, ja ik wil
zonder verleiding van jou
zwanger zijn
elke dag begeerd worden
door jou, ik wil alles
van jou, kinderen
en kleinkinderen…
je lach kleurt als de wind
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 830 een open rood gordijn
geef mij je warmte
zonders sluiers, mijn
huid zal liefde voor je zijn
je lach kleurt
als de wind zijn spel
met bladeren speelt
ik zie de zomer
vonken in je ogen omdat
je mijn verlangen deelt
we zijn de herfst
voorbijgelopen, hebben
zacht de winter aangeraakt
in het ochtendgloren
zijn druppels dauw door kou…
trompetten verstrekken muziek
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 893 de grote gedachte
lachte me toe
het was fijn
je ziel te verliezen
niet meer te kiezen
mij maakte het klein
bang en onzeker
gewapper van vlaggen
strak tegen blauw
trompetten verstrekken
muziek tegen kou
armen geheven
het rood van een
band om de mouw
toekomstgeschreeuw
hoofden gericht
blik op oneineindig
in een verbeten gezicht…
Ons mooie leven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 28 Ons mooie leven, ingepakt
tegen de kou die terug kan komen:
blikken met bonen, oude kranten
kapotte kleren, potten jam
tot aan het plafond
het harde land, en de harde hand
van de grote leiders, en de kleine
die vochten voor hun eigen voordeel
de helden van staal, later weggescheurd
uit hun huis en uit de boeken
Maar wij zijn er nog, in…
Vlagen en flarden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 95 Dan moet u hem niet verlagen
de thermostaat, de kou zal u belagen
De vorst hult zich in flarden
mist en vlagen
ik hoop dat u jenever kunt verdragen!...…
Triest
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.034 Kou bevangt
mijn dwarse ziel
een togende pijn.
Zij zag me,
kwam tot mij
en overwon.
Ik droom niet meer
de slaap krimpt
mijn zelfbesef.
Wat ik heb verwacht
heeft me niet gered
maar onthutst verlaten.
Op de verre kust
van stil verlangen
strandt mijn waan.…
Winters
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 860 laat mij het genoegen smaken
hier op het ijs en in de kou
waar wintertrui en scheuren kraken
en snert dampt tussen mij en jou
laat mij het genoegen smaken
hier met al die schaatsende meiden
waar wintertrui en scheuren kraken
en snert naar binnen kan glijden
en zij, zij liet mij het genoegen smaken
met een pirouette duizend maal rond
zij…
Zo graag wil ik....
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 3.072 En dit verlamt me in mijn pogen
om naast je in die kou te staan -
geen lichtend spoor meer in je ogen,
en alle vriendschap lijkt vergaan.
Maar weet dat in de donk're aarde
een wortel diep naar water reikt
en dat mijn hart zijn gloed bewaarde
en hoopvol naar de morgen kijkt.…
schommelboot
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 220 wij zijn toch van alles
van het leven van het begin
van het eind tot de dood
in een bootje stappend
dat wankelt, onze voetstappen
erin en schommelend
beginnend, we zijn fris
door kou en gewassen zijn
maar ook verward door
de vroegte van dit uur en
de mist, en dan er doorheen:
het zonlicht.…
waar ik mij vinden zal
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 453 toch zijn er weer die warm oranje dagen
waarin de wereld klopt in mij
verlaten wil ik dan de schemer van voorbij
om blije vogel tussen groen- en blauwe veren
hoger dan hoog het leven in te dragen
de onderstroom verdwijnt en ook de kou
daar waar het zonlicht tovert tussen groen
van geel tot blauw en vermiljoen
baad ik me vrij in alle kleuren…
Uiterst ijle hoogte
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 69 je regenboogde
kleurde druppels
van horizon naar
hoog verdween in
het donker van de
bui waar wolken
nog net raakten
sissend viel
kou op de nog
warme grond
vernevelde tot mist
trok op in flarden
die scheurden door
de vlagende wind
later drogend
op zijn reis naar
uiterst ijle hoogte
tot in lengte van
dagen zullen alle
druppels…
Jouw liefdesvlag
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 90 select vrijwel
niet te missen
maar overreding
heeft empathie nodig
om te groeien
tegenspraak blijft
door agressieve
elementen niet boeien
eenheid wordt
gesmeed door
harde woorden
van de menigte
die zich verenigde
onder jouw liefdesvlag
meegaandheid
is elkaar verstaan
in lichaamstaal waar
smeulend vuur ons zal
warmen na de kou…
BIZARRE VRIEND
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.954 Zijn groenig-bruine huid
die blauw wordt in de kou
bij emotie kleurt hij geel
maar ach, wat deert dát nou.
De wratten op zijn snuit
vergroeide vingers en tenen
zijn bewegingen wat traag
't maakt me allemaal niet uit.
Voor wie het níet bedenken kon
ik ben bevriend geraakt
met een...kameleon!…
In vrede gespreid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 je danst goud
in het licht
van de zon
rank en bevallig
zelfs je schaduw
kijkt even niet om
ongeschoeid
beschrijf je
aarde jouw liefde
zwaait naar het
heldere blauw in
atmosferische kou
een energetisch
fantoom met
een hemelse droom
in paradijselijke
schoonheid als
eeuwig symptoom
nog is het je lach
die de toeschouwer
pakt…
Een sprookje
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 71 ogenblik
wordt de
realiteit
te eng in
maatschappelijke
verbanden weet
ik mij gevangen
dan lacht
een sprookje
haar lieve
uitnodiging
pak ik als
begin haar hand
in softe kleuren
ontwikkelt zich
ons gebeuren
woorden zingen
hun eigen lied
niets dat ons gebiedt
de cultuur eigent
een heerlijk
zacht verleden
maar heeft door
kou…
Herinner mij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 545 De onstuimige wind van de herfst
prikt meedogenloos en etst jouw naam
zee ligt daar uitnodigend
als een schommelend schuimend bad
de hemel oogt nog zomers blauw
als zoveel jaar geleden volg ik het pad
in witte wolken zie ik gezichten
die jij voor mij bedacht
dan verdwijnt de kille zilte kou
‘herinner mij’
zegt je stem in mijn…
onmogelijk verlangen
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.936 Eindeloze dagen
Nachten zonder droom
Ik blijf het verlangen
Verlangen naar het chroom
Tergend diepe graven
Die dood zijn door de kou
Hoe moet het in het leven
Hoe moet het zonder jou
Hoelang gaat dit duren
Dit gevoel zonder gevoel
Morgen wordt het beter
Morgen is alles Cool
Waarom blijf ik nou denken
Waarom doet dit zo’n pijn
Je…
Zomerschoenen
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 49 somber lekken
grauwe trekken
eindeloos hun
koude sporen
in miezerig venijn
ogen door
de kou maar
half geloken
willen er nu
even niet zijn
toch lachen
de plassen
spetteren
dikke druppels uit
de plenzende bui
halfzolen
zomerschoenen aan
einde van seizoen
soppen smerig
straatvuil binnen
zelfs de paraplu
met tig geknakte…
laat ik het zo zeggen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 470 laat ik het zo zeggen
nee nu,
het ijs weer dunner wordt
de bodem omgekeerd
als roerloos spiegelland
bijna vervalt in vroeger staat
het oude kind
dat dragen wil
en alles ook verdragen heeft
dat kou verhulde
en licht weerkaatste
met vastgeknoopte schaatsen
losjes op de rug
nu spreek ik –
niet van toen –
na vele winters op een rij…
Liefdesklimaat
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 603 eens stuwden zij ons voort naar later
op golven van genot en hoop
maar weerstand brak hun vloeien
in een verkillende samenloop
nu zijn de woelige woorden van jouw hart
verstard als moleculen in bevroren water
ik ril alsof – in enkel tule
de kou ervan mij ijzig vat
en hunker eens temeer
naar het vertrouwde geklater
van jouw bruisende…
Jij
hartenkreet
3.0 met 57 stemmen 7.116 Jij bent mijn leven
en mijn warmte in de kou
Jij bent mijn licht
het fundament waarop ik bouw
Jij bent mijn rozengeur
en mijn maneschijn
Jij bent mijn geluk
mijn twaalf in een dozijn
Jij bent mijn kracht
en mijn zwakte ineen
Jij bent mijn denken
kent mij van top tot teen
Jij bent mijn alles
mijn komen en gaan
Op mijn verlanglijstje…
Dag Jan de Haan
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.052 Vandaag is de dag
dat jij in eeuwigheid zal zwijgen
al had jouw mantel
je al verlaten en kreeg
de nieuwe kou al vat op jou
jouw gekrijs is nu onhoorbaar
al zullen de klanken van je stem
zich voort blijven dragen in een herinnering
van gelukkiger jaren
jouw sterven prijst het leven
dat je droeg en ik zal
je veders bewaren tot de tijd…
Het donker van je ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 150 ik zag
de regen vallen
in het donker van je ogen
nog kierde
het lichte blauw
een stukje hemel in het grauw
het opklaren
is achterwege gebleven
jij kwam steeds meer in het nauw
het was innerlijke kou
die je verkilde waardoor
je ook in warmte rilde
in professionele handen
kwam pas je herstel
ik heb je weer zien lachen
in je…
Hun stukjes schepping
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 ik heb alle groen verzameld
naast het blauw van luchten
ook al wilde het vluchten
achter wit van de wolken
maar het prille groen
dat ik in jou ontmoette
heb ik na jarenlang zoeken
nergens kunnen ontdekken
evenals het breekbare blauw
dat straalt uit je ogen
die warmte tintelen door kou
uit een kier van de hemel
ik heb je kleuren lief…
Gewoon gras
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 100 Een waas van dauw
met schaduw kou
bedekt het groene gras
de zon kan hier
niet omheen draaien
de aarde wil hier
niet stil blijven staan
met dit groen kan
het alle kanten opgaan
als de lucht is vervuld
met engelen geduld
kruipt de zon je voelt
aan alles dat zij
terrein heeft veroverd
dan wordt de natte
grasmat betoverd
in een veld…
De canapé van Pamela
gedicht
2.0 met 8 stemmen 8.786 Zo dichtbij als mijn kamerjas,
vanwege de kou onder de deken
gelaten en tegen mij aan gelegd,
voor de morgen, als zijn komst
zo betrouwbaar,
zo naast mij in aarzelende zinnen
van adem in en adem weer uit met
telkens dat even onneembare obstakel
dat weloverwogen weg wordt geslapen,
zo luisterrijk,
zo naar binnen gedropen als muziek,
al…
Niet meer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 488 De kleuren spelen een melodie van afscheid
en de kou tekent weemoed in hemel die een spiegel wil zijn.
Dichtbij is de gedachte die de tijd omkeert
en momenten laat slapen.
En niets verbergt dat een
droom waard zou kunnen zijn.
Of de regen laat wachten met zijn hopeloze spel
van komen en blijven
in verregend geluk.…