Alle inzendingen over kroegtijger keert we

voorbij soms ging blijkbaar voor bekenden gezeten op terras of achter glas beschroomd zijn hand kort omhoog Ook fietsers passanten weinigen die hem nog herkenden vrolijk zwaaiden naar ooit de tijger zonder sluitingstijd Een vrouw gerimpeld grijs haar tikte hem met haar stok licht aan waarop hij glimlachend bleef staan Ze sprak we…

loop wat in een weiland rond nam mee een vlieger en veel wind zoek het kind in mij roep haar tot ze voor me staat onbezorgd en blij ze pakt het touw en rent ik laat de vlieger los we zitten samen in het gras kijken naar de vlieger in de lucht spreken zonder klank dan moet zij weer gaan en keert zich om dag mijn kind tot ziens ik pluk…

Vroeger schuivelde ik van kroeg naar kroeg, dronk ik alles wat ik maar lekker vond, rookte ik elegant mijn sigaretten, gluurde ik graag naar de stevige billen en de bolle borsten, die zo voor het grijpen leken, een hemel vol illusies, ik verdween erin als een arme sloeber, want geld had ik niet en ik kwam maar amper rond, zo werd ik een met mijn…

Ik zit hier met wat vrienden in de kroeg De ober schenkt ons bij, loopt af en aan Toch moest ik maar weer eens op huis aan gaan (Al ging ik liever door tot morgenvroeg) Snel neem ik nog een allerlaatste slok De hoogste tijd, de vijf is in de klok…

Hij praat boeiend, legt zijn woorden uit als een accordeon. Alles gaat bij hem vooruit of blijft haken anders, in depressie en een slecht geweten. Daarom zingt hij vlug en muzikaal, dat wel, alsmaar vooruit of blijft thuis. En als hij er een aantal op heeft wordt hij aanvallend en na verloop van tijd moe, zakt achter…

ik zag daar net een tijger lopen heb jij dat soms ook gezien? of heb ik al teveel gezopen? het is toch nog maar half tien ze zei: ik zou er maar mee stoppen want er loopt hier echt geen tijger je gaat zo langzaam naar de knoppen wat je zag is vast die reiger ik zei: misschien heb je gelijk maar het leek toch wel heel echt ik zag hem lopen…

Haar zwijgen draagt een andere stilte dan gisteren toen bloesems voorjaar bloeiden nu keert ze woorden om en om zoekend naar de zin van een gebroken lenteloot alsof de wind enkel dorre bladeren van bomen waait…

Alles keert weer. Het was net achter de rug. Alles keert weer. Niet echt gevraagd. Alles keert weer. Dat was laatst gewenst. Alles keert weer. Moet het als compost? Alles keert weer. Verleden nog niet Verwerkt tot … toekomst.…

Als we vrij waren om te kiezen en ons hart te kunnen volgen We niet zo bang waren voor reacties verbaasd, afwijzend en verbolgen Dan zouden we nu samen zijn zonder beperkingen en ongegeneerd Maar we durven het niet aan wie weet als het tij ooit keert Dan zal ik van je houden en dan krijgen we onze zin Maar voor nu is het helaas nog tegen…

Langzaam schept de herfst doorzichtige velden met bruinrode schaduwen lijken op slagvelden van verslagen ridders, verminkt onder verloren licht waar stormachtige bladeren knielen naast naakte winterbomen, huiverend zonder zomergewaden bidt de priester tussen stervenskoude en beroofde lichamen, ontdaan van al het bladergoud…

Wanneer we hoop vaarwel zeggen. Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

Het liefste wilden ze ons buiten westen slaan, omdat wij hun simpele geluk voor gek versleten, hun rovershol doorzagen, hun niet zagen staan als echte kroegtijgers, maar als nare secreten.…

De god, de vader en de zoon Hoezo werden we dat gewoon De moeder, dochter, de godin Van alle leven het begin De kerk die emancipeert Hoog tijd dat het tij eind'lijk keert!…

Alles keert weer: de schoonheid, het verdriet en de haast, de herfstige avonden en het verlangen. Alles keert weer: de vriendschap en het verraad, de daagse dingen van luisteren en praten, van zingen. Alles keert weer: de val van de bladeren en het kiemen van het zaad; geboorte en dood, de eindeloosheid en de traagheid.…

Zoals de wereld zich nu keert tegen zijn eigen mensen. En hoe we onder andere onze kinderen hebben geleerd, iets in stilte te wensen. Zo berusten wij in het verdriet wat op onze schouders ligt. We verzwijgen de plicht, lief te hebben.…

En met die klanken keert dan even de poëzie weer van het eerste lied dat we leerden - als muziek in de nacht, ver weg, langzaam verdwijnend...…

de waanzin beweert dat we met gladde huid zwevend in zee als 'n dolfijn van nature waterwezens zijn zijn vrouw, in z'n dromen een dolfijn vertelt van geluk in 'n wereld zo zorgeloos op een dag loopt hij de golven in keert niet weerom, verdwijnt spoorloos bedroefd loop ik langs de vloedlijn twee dolfijnen voor de kust roepen mij op een…

Je keert je om uit herinneringen neemt me mee naar het gedaagdenveld waar de oorsprong ligt begraven we lonken voorzichtig naar de wolken het lijkt wel of de zomer verlegen is we kijken schichtig naar de vogels verzoenen ons niet langer met hartstocht die we eens voelden in bijzonder verlangen nooit zonder elkaar door het leven te gaan…

Je keert je om uit herinneringen neemt me mee naar het gedaagdenveld waar de oorsprong ligt begraven we lonken voorzichtig naar de wolken het lijkt wel of de zomer verlegen is we kijken schichtig naar de vogels verzoenen ons niet langer met hartstocht die we eens voelden in bijzonder verlangen nooit zonder elkaar…

In alle rampspoed was 't ons ontgaan We weten nóg niet hoe het kon gebeuren Maar dat we deze misser zéér betreuren Daarvan kunt u wat ons betreft op aan Want hoe je ook zo'n bloedbad wendt of keert Het grootste slachtoffer is altijd Geert !…

Winters uit vroeger tijden blijven vroeger dan zag je nog zo'n zwoeger over het spiegelende ijs heen glijden dat het nimmer terug keert is zeker te zeer hebben wij ons best gedaan te strooien met de gifbeker kunstsneeuw kunnen we maken op kunstijs kan alleen binnen worden genoten op het sprookje van de elfsteden zijn we voorgoed onderuit…

Tussen het lover van bomen, ademt het gif van wraak. Men jaagt op vrede, ja, men schiet raak. Deuren van liefde gaan niet meer open. Alles is geblust, men gaat kogels kopen. Men bemind zijn echo veel te graag en geven elkaar het ergste kwaad. Geweld is de grootste therapie, weet men met zijn geweten nog raad? Hopelijk komt de…

( wijs: Peter, ik ben verliefd.) Wie sluipt weer de Kamer in Tegen ieders zin Ja dat is Henkie, ja dat is Henkie Wie betaalt zijn premies niet Maar ontkent subiet Ja dat is Henkie, ja dat is Henkie Henkie is knap frauduleus voor Jan Nagel eerste keus Omdat Henkie, zo denkt hij stemmen trekt voor z'n partij Wie heeft de subsidiepot…

De zonsopgang en de avond, lente en zomer en alles wat keert, de ruzies en de lieve woorden, de orchidee en de mestvaalt, de liefde en de haat, - we zien en horen het, we maken het mee, maar dwars doorheen dit alles, eronder en erboven, ervan doordrongen en doordrenkt het zachte suizen van eeuwigheid, het grote waaien van de geest, het…

Het nieuwe groen lijkt haast gewijd en vreugdevol worden de dingen, al is het nu een harde pijn, verliezen ook nog mensen ‘t leven, we gaan toch door, het zal ééns zijn dat alles keert, het duurt nog even - want er is méér dan ‘enkel mijn’; de warmste liefde is gebleven.…

komt het kwaad van binnen of komt het van buiten zijn de grote leiders blind en doof geloven we nog in hun gezag en betoog hebben we nog steeds niet van het verleden geleerd? Toch blijven we hopen dat eens het tij ten goede keert Want diep in ons willen we allemaal vrede Of is dat een utopie...…

ik kras je hart waar gaten vallen ben een schoft en balanceer de waarheid in het midden op het valse tussenschot verdomme waarom ben ik het nu die stenen keert je lucht geeft waar je sterven moet omdat jouw tijd is gepasseerd ik heb geraakt wat slapen moet je hebt het niet verleerd nog schreeuwt de werkelijkheid geen reden…

Jouw gevoel keert mijn zonde. De aanraking kent haar plek. Ons gevoelsleven is verbonden. Aan balans is geen gebrek. De samenwerking keert mijn zonde. Jij straalt het geloof van vertrouwen. Een oase van rust die meebeweegt. De basis om handmatig op te bouwen. Jouw sympathie keert mijn zonde. Het fundament steunt evenwichtig.…

Dit uur zwijgt harder dan te laat De mens die geen drempels wil het walhalla van tienermoeders en ontblootte vrouwen want men zoekt vertier van oorlog en de woeker met menig dier en van het kind een maand vermist… Het mes snijdt dieper dan de pijn overdekt met schone schijn en dikke vinger men roept meer en meer om minder En U…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer.…